Κεφάλαιο 38: Η τελευταια προειδοποιηση

“Και μετά ταύτα είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχεν εξουσίαν μεγάλην· και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού. Και έκραξε δυνατά μετά φωνής μεγάλης λέγων. Έπεσεν, έπεσε, Βαβυλών η μεγάλη και έγινε κατοικητήριον δαιμόνων, και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και μισητού.” “Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού λέγουσαν. εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός Μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.” (ΑΠΟΚ 18:1-2,4.)ΜΔ2 673.1

Το γραφικό αυτό κείμενο αναφέρεται στην εποχή όπου η αγγελία της πτώσης της Βαβυλώνας η οποία διακηρύχθηκε από το δεύτερο άγγελο του δεκάτου τετάρτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, θα επαναληφθεί με μία πρόσθετη πληροφορία: τις διαφθορές που έχουν εισχωρήσει στις διάφορες οργανώσεις οι οποίες αποτελούν τη Βαβυλώνα, αφότου το μήνυμα μεταδόθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1844. Εδώ περιγράφεται η τρομερή κατάσταση του θρησκευτικού κόσμου. Με την κάθε απόρριψη της αλήθειας, οι διάνοιες των ανθρώπων σκοτίζονται και οι καρδιές τους σκληρύνονται, ώσπου απολιθώνονται εντελώς από την αποθρασυμένη απιστία. Περιφρονώντας τις προειδοποιήσεις του Θεού, θα εξακολουθούν να καταπατούν την τετάρτη εντολή του Δεκαλόγου και θα καταλήξουν να καταδιώξουν εκείνους που την τηρούν αγία. Με αυτή την περιφρόνηση του λόγου του θεού και του λαού Του, ο Χριστός περιέρχεται στην αφάνεια. Καθώς οι διδαχές του πνευματισμού κατακτούν τις εκκλησίες, οι φραγμοί που συγκρατούν τα πάθη της καρδιάς εξαφανίζονται και η δήθεν θρησκευόμενη ζωή θα καταντήσει ένα πανωφόρι κάτω από το οποίο θα κρύβονται οι χαμερπέστερες παρανομίες. Η πίστη στις πνευματικές εκδηλώσεις ανοίγει το δρόμο για τη δράση των απατηλών πνευμάτων και των σατανικών διδασκαλιών και τότε οι εκκλησίες θα υποστούν την επιρροή των πονηρών αγγέλων.ΜΔ2 673.2

Την εποχή της εκπλήρωσης της προφητείας αυτής αναφέρεται σχετικά με τη Βαβυλώνα ότι “αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.” (Αποκ. 18:5.) Ξεπέρασε τα όρια της αντοχής της και η καταστροφή είναι έτοιμη να ξεσπάσει επάνω της. Ακόμη όμως ο Θεός έχει λαό μέσα στη Βαβυλώνα. Και πριν την επισκεφτεί με την τιμωρή κρίση Του, στους πιστούς εκείνους δίνεται η κλήση να βγουν έξω από αυτήν για να μη γίνουν συνένοχοι στις αμαρτίες της και συμμέτοχοι στις πληγές της. Αυτό ακριβώς συμβολίζει ο άγγελος που κατεβαίνει από τον ουρανό και φωτίζει τη γη με τη δόξα του, γνωστοποιώντας με δυνατή φωνή τις αμαρτίες της Βαβυλώνας. Παράλληλα με την αγγελία αυτή δίνεται η κλήση: “Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός Μου.” Οι ανακοινώσεις αυτές, από κοινού με την αγγελία του τρίτου αγγέλου, αποτελούν την τελευταία προειδοποίηση που θα δοθεί στους κατοίκους της γης.ΜΔ2 673.3

Ο κόσμος θα έρθει αντιμέτωπος με ένα τρομακτικό δίλημμα. Τα κράτη της γης, συσπειρωμένα στον αγώνα τους κατά των εντολών του Θεού, θα εκδώσουν ένα διάταγμα που να εξαναγκάζει “πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους,” (Αποκ. 13:16,) να συμμορφωθούν με τα εκκλησιαστικά έθιμα τιμώντας την κίβδηλη ημέρα της ανάπαυσης. Όλοι όσοι αρνούνται να συμβιβαστούν θα υποστούν ποινικές κυρώσεις και τελικά θα ανακηρυχθεί ότι είναι άξιοι της ποινής του θανάτου. Από το άλλο μέρος, ο νόμος του Θεού ο οποίος συμπεριλαμβάνει την πραγματική ημέρα ανάπαυσης του Δημιουργού, απαιτεί την υπακοή και απειλεί με τη θεϊκή οργή όλους όσους παραβαίνουν τα διατάγματά του.ΜΔ2 674.1

Έτσι καθαρά όπως τίθεται τώρα το ζήτημα, οποιοσδήποτε αποφασίζει να παραβεί το νόμο του Θεού προκειμένου να υπακούσει σε ένα ανθρώπινο διατάγμα, δέχεται το χάραγμα του θηρίου. Δέχεται το σημείο της υποταγής στη δύναμη την οποία προτιμάει να υπακούσει αντί για το Θεό. Ο ουρανός στέλνει την προειδοποίηση: “Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής Αυτού.” (ΑΠΟΚ. 14:9-10.)ΜΔ2 674.2

Κανένας όμως δεν πρόκειται να υποστεί την οργή του Θεού πριν να παρουσιαστεί η αλήθεια στη σκέψη του και στη συνείδησή του και να έχει απορριφθεί. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τις ιδιαίτερες αλήθειες που αφορούν την εποχή μας. Η υποχρέωση του ανθρώπου έναντι της τετάρτης εντολής δεν τους παρουσιάστηκε ποτέ με το πραγματικό της φως. Εκείνος ο οποίος γνωρίζει την κάθε καρδιά και εξετάζει το κάθε κίνητρο δεν θα επιτρέψει ποτέ σε όποιον ποθεί να γνωρίσει την αλήθεια, να πλανηθεί ως πρός τα ζητήματα τα αφορώντα τη διαμάχη. Το διάταγμα δεν πρόκειται να επιβληθεί στους ανθρώπους στα τυφλά. Ο καθένας θα έχει δεχθεί αρκετό φως ώστε να είναι σε θέση να πάρει μια λογική απόφαση.ΜΔ2 674.3

Το Σάββατο θα αποβεί το μεγάλο κριτήριο της πιστότητας του καθενός, επειδή αυτό ιδιαίτερα κατάντησε σημείο αντιλεγόμενο της αλήθειας. Όταν οι άνθρωποι υποβληθούν στην ύστατη αυτή σφιγμομετρική δοκιμή, τότε θα χαραχτεί καθαρά η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που υπηρετούν το Θεό και σ’ αυτούς που δεν Τον υπηρετούν. Ενώ από το ένα μέρος η τήρηση του επίπλαστου Σαββάτου σύμφωνα με τα κρατικά θεσπίσματα και αντίθετα πρός την τετάρτη εντολή, αποτελεί ομολογία υποταγής σε μία δύναμη αντιμαχόμενη πρός το Θεό, η τήρηση από το άλλο μέρος του πραγματικού Σαββάτου, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις του θεϊκού νόμου, είναι μία ένδειξη αφοσίωσης πρός το Δημιουργό. Ενώ η μία τάξη ανθρώπων με το να υποτάσσεται στις κοσμικές εξουσίες λαβαίνει το χάραγμα του θηρίου, η άλλη τάξη, προτιμώντας να δείξει αφοσίωση πρός τη θεϊκή εξουσία, δέχεται τη σφραγίδα του Θεού.ΜΔ2 675.1

Μέχρι τώρα εκείνοι που εξέθεταν τις αλήθειες του τρίτου αγγέλου είχαν συχνά αποκληθεί διαδοσίες ανησυχαστικών ειδήσεων. Οι προρρήσεις τους ότι η θρησκευτική αδιαλλαξία έμελλε να κυριαρχήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι κράτος και εκκλησία θα γίνονταν ένα προκειμένου να καταδιώξουν τους τηρητές των εντολών του Θεού, χαρακτηρίζονταν παράλογες και αβάσιμες. Οι άνθρωποι υποστήριζαν με μεγάλη βεβαιότητα ότι η χώρα αυτή δεν θα παρουσιάζετο ποτέ διαφορετική από ότι ανέκαθεν υπήρξε: η υπέρμαχος της θρησκευτικής ανεξαρτησίας. Καθώς όμως το θέμα της αναγκαστικής επιβολής της Κυριακής αργίας συζητείται εκτεταμένα, το επί μακρόν αμφισβητούμενο και αντιλεγόμενο αυτό γεγονός πλησιάζει και η αγγελία του τρίτου αγγέλου θα βρει τέτοια απήχηση που θα ήταν αδύνατο να έχει βρει προηγουμένως.ΜΔ2 675.2

Σε κάθε αντιπροσωπευτική γενεά ο Θεός είχε τους απεσταλμένους Του εξουσιοδοτημένους να ψέγουν την αμαρτία τόσο μέσα στον κόσμο, όσο και μέσα στην εκκλησία. Οι άνθρωποι όμως θέλουν να ακούν πράγματα ευχάριστα, ενώ την απλή, την καθαρή αλήθεια δεν τη δέχονται. Πολλοί μεταρρυθμιστές, εγκαινιάζοντας το έργο τους, ήταν αποφασισμένοι να δείξουν μεγάλη σύνεση καυτηριάζοντας τα έκτροπα της εκκλησίας και του κράτους. Πήγαιναν με την ελπίδα ότι το παράδειγμα της αγνής χριστιανικής ζωής θα μπορούσε να επαναφέρει τον κόσμο στις διδασκαλίες της Βίβλου. Το Πνεύμα όμως του Θεού επεσκέφθηκε και αυτούς όπως και τον Ηλία όταν τον παρακίνησε να ελέγξει την αμαρτωλή ζωή ενός ασεβή βασιλιά και ενός λαού αποστάτη. Τότε βρέθηκαν αναγκασμένοι να διακηρύξουν τις απλές Βιβλικές αλήθειες—τις διδασκαλίες που δίσταζαν προηγουμένως να εκθέσουν. Αισθάνονταν την παρόρμηση να γνωστοποιήσουν με ζήλο την αλήθεια, καθώς και τον κίνδυνο που απειλούσε τις ψυχές των ανθρώπων. Τότε μιλούσαν τα λόγια που τους ήθελε ο Κύριος να πουν χωρίς να φοβούνται για τις συνέπειες και αναγκαστικά οι άνθρωποι άκουγαν την προειδοποίηση.ΜΔ2 675.3

Έτσι θα διαδοθεί και η αγγελία του τρίτου αγγέλου. Καθώς πλησιάζει η ώρα της διάδοσής της με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση, ο Κύριος θα ενεργήσει με όργανα ταπεινά, καθοδηγώντας τη σκέψη αυτών που έχουν καθιερωθεί στην υπηρεσία Του. Η καταλληλότητα των εργατών Του θα εξαρτηθεί μάλλον από το ατομικό τους χρίσμα με το Πνεύμα το Άγιο, παρά από την εκπαίδευσή τους στα φιλολογικά ιδρύματα. Άνθρωποι πίστης και προσευχής, ωθούμενοι από μια ακατανίκητη έλξη και εξαγιασμένο ζήλο, θα εξαγγέλλουν τα λόγια που τους εμπιστεύεται ο Θεός. Οι αμαρτίες της Βαβυλώνας θα αποκαλυφθούν. Τα τρομερά αποτελέσματα της αναγκαστικής επιβολής των εκκλησιαστικών θεσπισμάτων με τη βοήθεια της πολιτικής εξουσίας, η εχθρική επέλαση του πνευματισμού, η κρυφή αλλά ραγδαία άνοδος της δύναμης του παπισμού—όλα θα ξεσκεπαστούν. Ο κόσμος θα ταραχθεί από τις σοβαρές αυτές προειδοποιήσεις. Χιλιάδες άνθρωποι θα δώσουν προσοχή στα λόγια αυτά, παρόμοια των οποίων δεν άκουσαν ποτέ προηγουμένως. Έκπληκτοι θα πληροφορηθούν ότι η Βαβυλώνα είναι η εκκλησία που ξέπεσε εξαιτίας της πλανημένης και αμαρτωλής στάσης της. εξαιτίας της από μέρους της απόρριψης της ουρανόπεμπτης αλήθειας. Καθώς οι άνθρωποι στρέφονται πρός τους πνευματικούς ηγέτες τους με την ειλικρινή επιθυμία να πληροφορηθούν αν πραγματικά έτσι έχουν τα πράγματα, οι τελευταίοι αυτοί τους αποκρίνονται με μύθους και προλέγουν ευχάριστο το μέλλον για να καθησυχάσουν την αφυπνισμένη τους συνείδηση. Επειδή όμως πολλοί, ανικανοποίητοι από την ανεπαρκή ανθρώπινη δικαιοδοσία, θα απαιτήσουν μια εξήγηση προερχομένη από το βιβλικό “Ούτω λέγει Κύριος,” τότε οι θρησκευτικοί αυτοί ποιμένες, σαν τους Φαρισαίους της παλιάς εποχής, εξοργισμένοι επειδή θα βλέπουν το κύρος τους να αμφισβητείται, θα στηλιτεύσουν την αγγελία ότι προέρχεται από το Σατανά και θα ξεσηκώσουν τα πρός την αμαρτία ρέποντα πλήθη να διασύρουν και να καταδιώξουν αυτούς που τη διαδίδουν.ΜΔ2 676.1

Καθώς το θέμα αυτό της διαμάχης θα επεκτείνεται σε νέους τομείς, επισύροντας την προσοχή των ανθρώπων προς τον ποδοπατούμενο λόγο του Θεού, ο Σατανάς θα εξάπτεται περισσότερο και η δύναμη που συνοδεύει την αγγελία θα εξοργίζει χειρότερα τους εναντίους. Υπεράνθρωπες σχεδόν προσπάθειες θα καταβληθούν από τον κλήρο για να εμποδίσουν το φως από του να φθάσει μέχρι το ποίμνιό τους. Θα αγωνιστούν με κάθε μέσο στη διάθεσή τους για να απαγορεύσουν τις συζητήσεις πάνω σ’ αυτά τα βαρυσήμαντα θέματα. Η εκκλησία θα κάνει προσφυγή στον ισχυρό βραχίονα της πολιτικής δύναμης και στην ενέργεια αυτή, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι γίνονται ένα. Καθώς το κίνημα της αναγκαστικής επιβολής της Κυριακής αργίας καθίσταται πιο αποφασιστικό και τολμηρό, ποινικές κυρώσεις θα επιβληθούν στους τηρητές των εντολών του Θεού. Θα απειληθούν με πρόστιμο και με φυλάκιση. Σε ορισμένους θα προσφερθούν μεγάλες θέσεις, σε άλλους αμοιβές και προνόμια με τα οποία να δελεαστούν για να απαρνηθούν την πίστη τους. Η στερεότυπη απάντησή τους όμως είναι ίδια με εκείνη του Λουθήρου σε παρόμοιες περιστάσεις: “Αποδείξτε μας το λάθος μας μέσα από το λόγο του Θεού.” Όσοι εγκαλούνται στα δικαστήρια, υπεραμύνονται την αλήθεια με τέτοιο θάρρος, ώστε μερικοί από τους ακροατές τους θα πάρουν την απόφαση να τηρήσουν όλες τις εντολές του Θεού. Μ’ αυτό τον τρόπο το φως θα μεταδοθεί σε χιλιάδες οι οποίοι διαφορετικά δεν θα ήξεραν τίποτε από τις αλήθειες αυτές.ΜΔ2 677.1

Η υπακοή στο λόγο του Θεού κατά τις υποδείξεις της συνείδησης θα χαρακτηριστεί σαν ανταρσία. Τυφλωμένοι από το Σατανά, οι γονείς θα φέρονται σκληρά και θα κακομεταχειρίζονται τα πιστά τους παιδιά. Ο κύριος ή η κυρία του σπιτιού θα καταπιέζουν τους υπηρέτες που θα τηρούν την εντολή του Θεού. Η αγάπη θα εκλείψει. Παιδιά θα αποκληρωθούν και θα διωχτούν από το σπίτι. Τα λόγια του Παύλου θα εκπληρωθούν κατά λέξη: “Πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθεί.” (Β΄ Τιμ. 3:12.) Επειδή οι υποστηρικτές της αλήθειας θα αρνηθούν να τηρήσουν την Κυριακή αργία, μερικοί από αυτούς θα ριχτούν στη φυλακή, άλλοι θα εξοριστούν και άλλοι θα κακουχηθούν σαν νάταν σκλάβοι. Για την ανθρώπινη λογική, όλα αυτά μπορεί τώρα να φαίνονται απίθανα. Όταν όμως η αναχαιτιστική επιρροή του Πνεύματος του Θεού αποσυρθεί από τους ανθρώπους και περιέλθουν τότε αυτοί στον έλεγχο του Σατανά ο οποίος εχθρεύεται τα θεϊκά διατάγματα, τότε παράξενα γεγονότα θα εξελιχθούν. Η ανθρώπινη καρδιά μπορεί να σκληρυνθεί αφάνταστα όταν απομακρυνθεί από την αγάπη και το φόβο του Θεού.ΜΔ2 677.2

Ενώ πλησιάζει η θύελλα, μία μεγάλη τάξη ανθρώπων οι οποίοι είχαν εκδηλωθεί θιασώτες της τριπλής αγγελίας, χωρίς όμως να έχουν υποστεί τον αγιασμό μέσο της υπακοής πρός την αλήθεια, θα αποσκιρτήσουν και θα προσχωρήσουν στην αντίθετη παράταξη. Οι σχέσεις τους με τον κόσμο και η συμμόρφωσή τους με το πνεύμα του κόσμου τους έκανε να βλέπουν τα πράγματα σχεδόν κάτω από το ίδιο πρίσμα. Και όταν έρθει η δοκιμασία, είναι έτοιμοι να ταχθούν με την εύκολη, δημοφιλή πλευρά. Άνθρωποι προικισμένοι με χαρίσματα και με μελιστάλαχτη γλώσσα, άνθρωποι που άλλοτε ήταν ενθουσιώδεις οπαδοί της αλήθειας, θα χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους για να εξαπατήσουν και να παρασύρουν ψυχές. Θα αποδειχτούν οι πιο άσπονδοι εχθροί των πρώην αδελφών τους. Όταν οι τηρητές του Σαββάτου σέρνονται στα δικαστήρια για να λογοδοτήσουν για την πίστη τους, οι αποστάτες αυτοί αποβαίνουν οι αποδοτικότεροι πράκτορες του Σατανά στο να τους κατηγορήσουν και να τους διασύρουν με ψευδομαρτυρίες και προσβλητικούς υπαινιγμούς για να στρέψουν την οργή των δικαστών εναντίον τους.ΜΔ2 678.1

Την ώρα αυτή του κατατρεγμού, η πίστη των δούλων του Κυρίου θα δοκιμαστεί. Μετέδωσαν την προειδοποίηση πιστά αποβλέποντας μόνο στο Θεό και στο λόγο Του. Ενεργώντας στις καρδιές τους, το Πνεύμα του Θεού τους ανάγκασε να μιλήσουν Υποκινούμενοι από ευλαβικό ζήλο και θεϊκό αυθορμητισμό ανέλαβαν την εκτέλεση των καθηκόντων τους χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες που θα είχαν γι’ αυτούς τα λόγια τους πρός τους ανθρώπους. Ούτε τα επίγεια συμφέροντα τους λογάριασαν, ούτε σκέφτηκαν να προστατεύσουν την υπόληψή τους ή και αυτή τη ζωή τους. Οταν όμως ξεσπάσει επάνω τους η θύελλα της αντίδρασης και των κατηγοριών μερικοί, αποκαμωμένοι από την καταθορύβηση, θα έρθουν στο σημείο να πουν: Αν μπορούσαμε να προβλέψουμε τις συνέπειες που θα είχαν τα λόγια μας, θα είχαμε σιωπήσει.” Περικυκλωμένοι από δυσκολίες, υφιστάμενοι τις άγριες επιθετικές διαθέσεις του Σατανά, βλέπουν ότι το έργο που ανέλαβαν μακριά απέχει από του να τελειώσει με τις δικές τους προσπάθειες και τον εαυτό τους απειλούμενο να εξοντωθεί. Χάνουν τον ενθουσιασμό που τους ενέπνεε μέχρι τότε. Ούτε όμως και μπορούν να γυρίσουν πίσω. Τότε. συναισθανόμενοι την απελπιστική τους κατάσταση, προστρέχουν στη δύναμη του Παντοδυνάμου. Θυμούνται ότι τα λόγια που μίλησαν δεν ήταν τα δικά τους αλλά Εκείνου που τους πρόσταξε να μεταδώσουν την προειδοποίηση. Ο Θεός είχε βάλει την αλήθεια στις καρδιές τους και δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά παρά να την εξαγγείλουν.ΜΔ2 678.2

Τις ίδιες δοκιμασίες αντιμετώπισαν οι άνθρωποι του Θεού των περασμένων γενεών. Ο Ουΐκλιφ, ο Χούς, ο Λούθηρος, ο Τύνδαλος, ο Μπάξτερ, ο Ουέσλεη, υποστήριζαν ότι κάθε διδαχή πρέπει να συγκρίνεται με τη Γραφή και αντιτάσσονταν σε κάθε τι που αυτή απαγόρευε. Εναντίον των ανθρώπων αυτών ξέσπασε άγριος διωγμός με αδυσώπητη μανία. Και όμως δεν έπαυσαν να διακηρύττουν την αλήθεια. Κάθε αντιπροσωπευτική περίοδος της εκκλησιαστικής ιστορίας χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη μιας ειδικής αλήθειας που ανταποκρίνεται στις εκάστοτε ανάγκες του λαού του Θεού. Κάθε τέτοια καινοφανής εκδοχή χρειάστηκε να περάσει ανάμεσα από το μίσος και τον ανταγωνισμό. Οσοι ευλογήθηκαν με τα ευεργετικά αποτελέσματα της υπέστησαν πειρασμούς και δοκιμασίες. Όταν ο Θεός στέλνει στον κόσμο μία ιδιαίτερη αλήθεια στον καιρό μιας έκτακτης ανάγκης, ποιος τολμάει να αρνηθεί να τη μεταδώσει; Διατάσσει τώρα τους δούλους Του να παρουσιάσουν στον κόσμο την τελευταία έκκληση της ευσπλαχνίας. Δεν μπορούν να σιγήσουν παρά μόνο με κίνδυνο της ψυχής τους. Οι απεσταλμένοι του Χριστού δεν έχουν να κάνουν τίποτε με τα αποτελέσματα. Οφείλουν μόνο να διεκπεραιώσουν το καθήκον τους, αφήνοντας τις συνέπειες στην πρόνοια του Θεού.ΜΔ2 679.1

Ενώ η αντίδραση παίρνει τρομακτικές διαστάσεις, οι δούλοι του Θεού βρίσκονται και πάλι σε αμηχανία και διερωτώνται μήπως οι ίδιοι προκάλεσαν την κρίση. Τόσο η συνείδησή τους όμως όσο και ο λόγος του Θεού, τους διαβεβαιούν ότι ενέργησαν όπως έπρεπε και, παρόλο ότι οι δοκιμασίες συνεχίζονται, αυτοί δέχονται την απαιτούμενη δύναμη για να τις υποστούν. Μπορεί ο αγώνας να έρχεται πλησιέστερα και να παρουσιάζεται σκληρότερος, αλλά το θάρρος και η πίστη τους δυναμώνουν ανάλογα με την παρουσιαζόμενη ανάγκη. Η μαρτυρία τους είναι: “Εμείς δεν τολμούμε να παραποιήσομε το λόγο του Θεού και να διχοτομήσομε τον άγιο νόμο Του αποκαλώντας ένα τμήμα του σημαντικό και το άλλο ασήμαντο για να κερδίσομε την εύνοια του κόσμου. Ο Θεός που λατρεύομε είναι σε θέση να μας λυτρώσει. Ο Χριστός νίκησε τις δυνάμεις του κόσμου. Και εμείς θα φοβηθούμε ένα κόσμο ήδη ηττημένο;”ΜΔ2 680.1

Ο διωγμός κάτω από τις ποικίλες μορφές του δεν είναι παρά η διαρκής εξέλιξη μιας ορισμένης αρχής που θα εξακολουθεί να υφίσταται όσο υφίσταται και ο Σατανάς και όσο ο Χριστιανισμός παραμένει ζωτική δύναμη. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπηρετήσει το Θεό χωρίς να προκαλέσει την εναντίον του επίθεση από μέρους των δυνάμεων του σκότους. Πονηροί άγγελοι θα του επιτίθενται, φοβούμενοι ότι με την επιρροή του αυτός τους αποσπά τη λεία τους μέσα από τα χέρια τους. Πονηροί άνθρωποι, ελεγχόμενοι από την υποδειγματική ζωή του, θα συνεργάζονται με αυτούς για να τον αποσπάσουν με δελεαστικές προτάσεις από το Θεό. Και όταν αυτά τα μέσα αποτύχουν, τότε γίνεται προσφυγή στην εξαναγκαστική δύναμη για την παραβίαση της συνείδησης.ΜΔ2 680.2

Όσο όμως εξακολουθεί ο Ιησούς να μεσιτεύει στο ουράνιο αγιαστήριο για λογαριασμό του ανθρώπου, η αναχαιτιστική επίδραση του Αγίου Πνεύματος γίνεται αισθητή από τους κυβερνήτες και από το λαό. Μέχρι ένα ορισμένο σημείο η επίδραση αυτή εξωτερικεύεται με τη νομοθεσία του κάθε κράτους. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι νόμοι, η κατάσταση του κόσμου θα ήταν πολύ χειρότερη από ότι είναι τώρα. Αν και πολλοί από τους πολιτικούς έχουν μεταβληθεί σε ενεργούς πράκτορες του Σατανά, ο Θεός όμως έχει και Εκείνος τους πράκτορές Του ανάμεσα στα ηγετικά στελέχη του κράτους. Όταν ο εχθρός παρακινεί τους υποτελείς του να προτείνουν τη λήψη μέτρων για τη χόλωση του έργου του Θεού, κυβερνητικοί επίτροποι που διέπονται από το φόβο του Κυρίου, παροτρύνονται με στοιχεία ακαταμάχητα από τους αγίους αγγέλους να καταψηφίσουν παρόμοιες προτάσεις. Έτσι μία μειονότητα ανθρώπων θα αναχαιτίσει το ορμητικό ρεύμα του κακού. Η αντίσταση των εχθρών της αλήθειας θα αναχαιτιστεί προκειμένου να διεκπεραιωθεί το έργο της αγγελίας του τρίτου αγγέλου. Όταν δοθεί η τελευταία προειδοποίηση, θα προσελκύσει την προσοχή των ηγετικών αυτών στελεχών μέσο των οποίων εργάζεται τώρα ο Θεός και μερικοί από αυτούς θα την παραδεχθούν και θα ενωθούν με το λαό του Θεού κατά τον καιρό της θλίψης.ΜΔ2 680.3

Ο άγγελος που προστίθεται στη διακήρυξη της τριπλής αγγελίας φωτίζει με τη δόξα του ολόκληρη τη γη. Με την περιγραφή αυτή κοινοποιείται ένα έργο με παγκόσμια απήχηση και με καταπληκτική δραστηριότητα. Η κίνηση του Αντβεντισμού στα χρόνια 1840-1844 ήταν μία ένδοξη εκδήλωση της δύναμης του Θεού. Η αγγελία του πρώτου αγγέλου είχε φθάσει σε κάθε ιεραποστολικό σταθμό του κόσμου και σε μερικές χώρες εμφανίσθηκε το βαθύτερο θρησκευτικό ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε ποτέ σε οποιαδήποτε γωνιά της γης από τη Μεταρρυθμιστική εποχή του δεκάτου έκτου αιώνα. Αυτό όμως θα ξεπερασθεί από τη μεγάλη κίνηση που θα δημιουργηθεί με την τελευταία προειδοποίηση του τρίτου αγγέλου.ΜΔ2 682.1

Το έργο αυτό θα είναι ανάλογο με το έργο της Ημέρας της Πεντηκοστής. Όπως χορηγήθηκε τότε η “πρώϊμος βροχή” με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος κατά την εγκαινιαστική περίοδο του ευαγγελίου για να συντελέσει στη βλάστηση του πολύτιμου σπόρου, έτσι και η “όψιμος βροχή” θα χορηγηθεί κατά την τελευταία φάση του ευαγγελικού έργου για την ωρίμαση του θερισμού. “Τότε θέλομεν γνωρίσει και θέλομεν εξακολουθεί να γνωρίζωμεν τον Κύριον η έξοδος Αυτού είναι προδιατεταγμένη ως η αυγή και θέλει ελθεί πρός ημάς ως υετός, ως βροχή όψιμος και πρώιμος επί την γήν.” (Ωσηέ 6:3.) “Τα τέκνα της Σιών, χαίρετε και ευφραίνεσθε εις Κύριον τον Θεόν σας· διότι έδωκεν εις εσάς πρώϊμον βροχήν εγκαίρως, και θέλει βρέξει εις εσάς βροχήν πρώϊμον και όψιμον ως πρότερον.” (Ιωήλ 2:23.) “Εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνεύματός Μου επί πάσαν σάρκα.” “Και πας όστις επικαλεσθεί το όνομά του Κυρίου θέλει σωθή.” (Πράξ. 2:17,21.)ΜΔ2 682.2

Το τέλος του μεγάλου ευαγγελιστικού έργου δεν πρόκειται να επισημανθεί με κατώτερες θεϊκές εκδηλώσεις από εκείνες που επεσήμαναν την αρχή του. Οι προφητείες που εκπληρώθηκαν με την έκχυση της πρώιμης βροχής κατά την αρχή του ευαγγελίου, πρόκειται να εκπληρωθούν και πάλι τώρα πρός το τέλος με την έκχυση της όψιμης βροχής. Αυτοί είναι οι “καιροί αναψυχής” στους οποίους αναφέρετο ο απόστολος Πέτρος όταν έλεγε: “Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας και να έλθωσιν καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου και αποστείλη τον προκεκυρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν.” (Πράξ. 3:19-20.)ΜΔ2 683.1

Δούλοι του Θεού με τη θεϊκή καθιέρωση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, θα σπεύδουν από μέρος σε μέρος για να διαδώσουν την ουράνια αγγελία. Και η προειδοποιητική αυτή αγγελία θα αντηχήσει από χιλιάδες φωνές φθάνοντας μέχρι τα πέρατα της γης. Θαύματα θα γίνονται, ασθενείς θα θεραπεύονται και διάφορα σημεία θα συνοδεύουν τους πιστούς. Παράλληλα εργάζεται και ο Σατανάς με πλαστοποιημένα θαύματα· μέχρι και φωτιά θα κατεβάσει από τον ουρανό μπροστά στα μάτια των ανθρώπων. (Αποκ. 13:13.) Έτσι οι κάτοικοι της γης θα βρεθούν αναγκασμένοι να πάρουν μια απόφαση.ΜΔ2 683.2

Η διάδοση της αγγελίας δεν βασίζεται τόσο στην επιχειρηματολογία, όσο στη δεινή πειθώ του Πνεύματος του Θεού. Τα επιχειρήματα θα έχουν ήδη παρουσιαστεί. Ο σπόρος θα έχει σπαρεί από πριν. Τώρα θα βλαστολογήσει και θα καρποφορήσει. Ta βιβλία και τα φυλλάδια, σκορπισμένα από τους ιεραποστόλους εργάτες, θα έχουν μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων. Πολλοί όμως στους οποίους αυτά είχαν κάνει εντύπωση, συναντούσαν εμπόδια στο να κατανοήσουν την αλήθεια σε όλη της την έκταση ή να συμμορφωθούν με αυτή. Αλλά τώρα, οι φωτεινές ακτίνες εισχωρούν παντού, η αλήθεια παρουσιάζεται με όλη της τη σαφήνεια και οι ειλικρινείς ψυχές σπάζουν τα δεσμά που τους στέκονταν εμπόδιο. Ούτε τα μέλη της οικογένειας. ούτε οι σχέσεις της εκκλησίας μπορούν πια να τους σταματήσουν. Η αλήθεια είναι πολυτιμότερη από κάθε τι άλλο. Παρά τις συσπειρωμένες δυνάμεις κατά της αλήθειας, πολλοί είναι εκείνοι που τάσσονται με το μέρος του Κυρίου.ΜΔ2 683.3