Pagkabanhaw sang mga Minatay

Sa tunga sang paglumpalumpa sang duta, sang pangilatkag paghinagunghung sang daguub, ang tingug sang Anak sang Dios mabatian nga nagapanawag sa mga nagskalatulog nga balaan. Nagtamud Sia sa mga lulubngan sang mga matarung, niyan bayawon ang Iya mga kamut sa langit kag nagsinggit Sia, “Malatamalata, malata kamo nga nagakalatulog sa yab-ok, kag magbalangon kamo!” Sa bug-os nga kalaparon kag kalabaon sang duta ang mga minatay makabali sina nga tingug; kag ang mga nagpakabati nagkalabuhi. Kag ang bug-os nga kadutaan magadinagubdub tungud sang mga tikang sang isa ka daku nga kasoldadosan gikan sa tagsatagsa ka nasionkaliwatan, kag katawohan. Gikan sa bilanggoan sang lulubngan nagsalaka sila, nga nasaputan sang bimaya nga dilimamalatyon, nga magasilinggit, “Oh, kamatayon dina ang imo sudlot? Oh, lulubngan, dina ang imo pagdaug?” Kor. 15:55. Kag ang mga buhi nga matarung kag mga binanhaw nga mga balaan nagtingub sang ila mga tingug sa isa ka malawig, mahimayaon nga paninggit sa pagdaug.AP 517.1

Ang tanan nagsalaka gikan sa ila lulubngan sa amo man nga kataason sang ila pagsulud sa lulubngan. Si Adan, nga nagatindug sa tunga sang pinamanhaw nga kadam-an, mataas kag hrianon sing dagway, apang sa kataason kubuskubus sa Anak sang Dios. Igapakita niya ang daku nga ginkalainaa nila sadtong mga tinawo sa olihing kaliwatan; sa sining isa ka bagay ginpakita ang daku nga pagkubus sang mga kaliwatan. Apang nagbalangon ang tanan sa kabag-o kag ka kusug sang walay katubtuban nga pagkapamatan-on. Sa ginsugoran ang Dios nagtuga sa tawo sa Iya kaangay, dili lamang sa karakter. kondi sa bayhon kag nawong. Ang sala nagliwan kag balas nagpanas sang langitnon nga larawan; apang nagkari si Kristo sa pag-uli sadtong nadula. Pagabayloban niya ang aton malauton nga lawas, kag bimoon sia nga kaangay sang Iya mahimayaon nga lawas. Ang mamalatyon, madinulunton nga dagway, nga kilang sa kagayon, nga anay bulit sang sala, nahim. nga himpit, magayon kag dili mamalatyon. Ang tanan nga dili kahimpitan kag kasawayan ginbilin sa lulubngan. Ginbalik sila sa kahoy sang kabuhi sa Eden nga nadula na sing madugay, ang mga tinubus “magatulubu” sa kabug-osan sang kataason sang mga kaliwatan sa himaya sa ginsugoran. Ang katapusan nga agi sang pagkamalaut sang sala pagakuhaon kag ang mga matutum ni Kristo magapahayag “sa kagayon sang aton Ginoong Dios,” sa hunahuna kag kalag kag lawas nga magakuha sang bimpit nga larawan sang ila Ginoo. Oh katingalahan nga pagpanubus! ginbambalan sing maduga ginlauman sing madugay, ginpanganinaw sing may daku nga kabalaka, apang wala gid anay mahangpi sing bug-os.AP 517.2

Ang matarung nga mga buhi pagapamayloban “Sa isa ka tion, sa isa ka pagpamisok,” sang mata. Sa pagtingug sang Dios, ginhimaya sila; sa karon ginhimo sila nga dili mamalatyon, kag kaupod sa mga binanbaw nga balaan nga mga minatav ginsagmit sila sa pagsugata sa ila Ginoo sa kahanginan. Ang mga manugtunda “magatipon sang mga pinili niya sa mga apat ka hangin, kutub sa isa ka ukbong tubtub sa isa sang langit. Ang mga magagmay nga mga kabataan ginadala sang mga balaan nga mga manugtunda sa sabak sang ila mga iloy. Ang mga abyan nga pinabulag sing madugay na sang kamatayon sa karon nagkililita, nga dili na magbulagay, kag sa mga alambahanon sa pagdayaw nagsalaka sing tingub sa banwa sang Dios.AP 518.1