Pagpurungpurung sa Mandadaug

Sa wala pa ang pagsulud sa banwa sang Dios ang Manluluwas magahatag sa Iya mga sumulonod sang tandaan sa pagdaug, kag hatagan sila sang tanda sang ila pagkaharianon. Ang masilawon nga kubay ginhimo, sa dagway sang isa ka lupyak nga kuadrado, palibut sang ila Hari, ang Iya harianon nga kataason nagalabaw gid sa Iya sang mga balaan kag mga manugtunda, nga ang Iya nawong nagasilak sa ila nga puro sang walay katubtuban nga gugma. Sa bug-os nga kadamoon sang dili maisip nga mga tinubus, ang tagsat'agsa ka panulok naunay sa Iya, ang tagsatagsa ka mata nakakita sang Iya himaya nga “tama ang pagliwan sang iya dagway labi pa sa bisan kay sin-o nga tawo kag ang Ij-a bayhon labi pa sang mga inanak sang mga tawo.” Sa olo sang mga mandadaug, Jesus nagbutang sang purungpurung sang himaya sa Iya kamut nga too. May yara nga purungpurung nga sa kada isa nga nagadala sang iya “bag-o nga ngalan” (Bugna 2:17) kag ang mga sinulat, “ang kabalaan sa Ginoo.” Sa tagsatagsa ka kamut ginbatag ang paklang sa pagdaug kag ang naga-idlap nga arpa. Niyan sang kutingkutingon sang pangolo nga manugtunda ang kuerdas sang tagsatagsa ka kamut nagadahug sa kuerdas sang arpa nga mga batid, nga nagapagowa sang mga matam-is nga alambahanon sa bugana kag mayuyum nga tingug. Ang dili masaysay nga kalipay nagpakunyag sa tagsatagsa ka tagiposoon, kag ang tagsatagsa ka tingug ginbayaw sa pagdavaw nga may pasalamat: “Sa iya nga naghigugma sa aton, kag naghugas sa aton sang aton mga sala sa iya dugo; kag naghimo sa aton nga mga bari kag mga saserdote sa Dios, kag sa Iya Amay; sa Iya ang bimaya, kag ang kagamhanan, sa tinuig sang mga katuigan. Bugna 1:5, 6.AP 519.1