Bölüm 32: Mesih'in Lütfu ve Yeni Antlaşma

Adem ve Havva, Tanrı yasası bilgisiyle yaratılmışlardı. Yasanın gerekleri onların yüreklerine yazılıydı. İnsan günaha düştüğü zaman yasa değişmedi, ama Kurtarıcı vaadi verildi. Sunulan kurbanlar, Mesih'in ölümüne işaret ediyordu.1GS 201.1

Tanrı'nın yasası, sonraki kuşaklar boyunca babadan oğla aktarıldı. İnsanların küçük bir kısmı söz dinledi. Dünya o kadar bozuldu ki Tufanla temizlenip arınması gerekti. Nuh kendi soyuna Tanrı'nın On Buyruğunu öğretti. İnsanlar Tanrı'dan ayrıldıkları zaman Rab İbrahim'i seçti ve şöyle duyurdu: “Çünkü İbrahim sözümü dinledi. Uyarılarıma, buyruklarıma, kurallarıma, yasalarıma bağlı kaldı” (Yaratılış 26:5). İbrahim'e sünnet töreni verildi; böylece Tanrı'nın putperestlikten uzak durup Tanrı'nın sözünü dinlemesi sağlandı. İbrahim'in soyunun buna bağlı kalmaması, onları Mısır'da köleliğe götürdü. Putperestlerle ilişki kurmalarının ve Mısırlılara boyun eğmelerinin sonucunda Tanrı'dan daha da uzaklaşarak ahlaksal açıdan bozuldular. Bu yüzden Rab, Sina Dağı'na inerek korkutucu bir görkemle yasasını halkına duyurdu.1GS 201.2

Üstelik yasayı, unutkan insan belleğine emanet etmemek için taş levhalara yazdı. Tanrı halkına On Buyruğu vermekle kalmadı. Musa Tanrı'nın verdiği ilkeleri de ayrıntılı olarak yazıya geçirdi. Bu ilkeler On Buyruğun genişletilmiş biçimiydi ve buyrukların kutsallığını korumayı amaçlıyordu.1GS 201.3

İbrahim'in soyu sünnetin belirtisi olan antlaşmaya uysaydı, Tanrı'nın yasasının Sina'da duyurulmasına ya da taş levhalara yazılmasına gerek kalmayacaktı.1GS 201.4

Kurban düzeni de bozulmuştu. İsrail halkı putperestlerle uzun süren ilişkilerin sonucunda tapınmalarına onların geleneklerini katmışlardı. Bu yüzden Rab, halka kurban düzeniyle ilgili belli başlı buyruklar verdi. Törensel yasa Musa'ya verildi ve onun tarafından bir kitaba yazıldı. Ancak On Buyruktan oluşan Yasa, bizzat Tanrı tarafından taş levhalara yazılmıştı ve sandıkta tutuluyordu.1GS 201.5