Musa'nın Kusurlu İsrail'e Duyduğu Sevgi

Tapınma çadırının üzerindeki bulutta Tanrı'nın yüceliği göründü; bir ses Musa ve Harun'a seslendi. Rab Musa'ya, “Bu topluluğun arasından ayrılın da onları birden yok edeyim” dedi.1GS 224.3

Musa bu korkulu kriz anında bir çobanın sürüsüne duyduğu gerçek ilgiyi sergiledi. Tanrı'nın kendi seçtiği halkı tümüyle yok etmemesi için yakardı.1GS 224.4

Ne var ki Tanrı'nın gazabı çoktan etkin olmuştu; bulaşıcı hastalık birçok kişiyi öldürmeye başladı. Harun, Musa'nın buyruğuyla buhur sunarak topluluğun günahını bağışlattı. “0 ölülerle dirilerin arasında durunca, öldürücü hastalık da dindi.”1GS 224.5

Halk artık çölde ölecekleri gerçeğine inanmak zorunda kalmıştı. İsrailliler Musa'ya, “Yok olacağız! Öleceğiz! Hepimiz yok olacağız!” dediler. Halk nihayet önderlerine karşı günah işlediklerini, Korah'ın ve yandaşlarının Tanrı'nın yargısına maruz kaldığını kabul etti.1GS 224.6

Korah'ı yıkıma götüren kötülüklerin aynısı çağımızda da yok mu? Gurur ve hırs hala yaygındır; her türlü böbürlenmeye, kıskançlığa ve çekişmeye kapı açıktır. Böylece kişiler, Tanrı'dan uzaklaşır ve bilinçsiz bir şekilde Şeytan'ın saflarına katılır. Birçok kişi, tıpkı Korah ve yandaşları gibi kendilerini yüceltmek için gayret göstermekte ve plan yapmaktadır. Bu kişiler gerçeği saptırmaya, Rab'bin kullarına iftira etmeye ve onları suçlu çıkarmaya hazırdırlar. Yalana o kadar alışmışlardır ki sonunda yalanın gerçek olduğuna inanmışlardır.1GS 224.7

İbraniler Rab'bin yönlendirişine ve kurallarına uymaya istekli değillerdi. Azarlanmak da istemiyorlardı. Musa'ya yakınıp durmalarının ardında bu neden yatıyordu. Tüm kilise tarihi boyunca Tanrı'nın kulları aynı ruhla karşılaşmışlardır.1GS 224.8

Işığı reddetmek, zihni karanlığa mahkum eder ve yüreği katılaştırır. Böylece günaha düşmek çok daha kolay olur. Günah daha net gelen ışığı da reddeder. Böylece kusur işlemek, sabit bir alışkanlık halini alır. Tanrı'nın sözünü sadık bir şekilde vaaz eden ve günahın kötü olduğunu söyleyen vaizler, insanların nefretine maruz kalacaklardır. Vicdanlarını aldanışla uyuşturan kıskanç ve kötü yürekli insanlar, kilisede çekişmeler yaratırlar ve kiliseyi bina etmeye çalışanların ellerini zayıflatırlar.1GS 225.1

Tanrı'nın etkinliğine önderlik etmeye çalışanların her adımı kıskançlık ve kusur bulma gibi davranışlarla engellenmiştir. Lutherin, Wesley'nin ve diğer reformcuların zamanında bu böyleydi. Günümüzde de böyledir.1GS 225.2

Korah ve yandaşları, ışığı reddederek o denli körleşmişlerdi ki Tanrı'nın gücünün çarpıcı belirtileri onları ikna etmeye yetmez hale gelmişti. Bu belirtileri insan ya da Şeytan kaynaklı güçlere bağlıyorlardı. Halk da aynı şeyi yapmıştı. Tanrfnın hoşnutsuzluğunu gösteren açık kanıtlara rağmen O'nun yargısını Şeytan'a bağlamışlar, Musa ve Harun'un iyi ve kutsal adamları öldürdüğünü söylemişlerdi. Böylece Kutsal Ruh'a karşı günah işlemişlerdi. Mesih şöyle demişti: “İnsanoğlu'na karşı bir söz söyleyen, bağışlanacak; ama Kutsal Ruh'a karşı bir söz söyleyen, ne bu çağda ne de gelecek çağda bağışlana-caktır” (Matta 12:32). Tanrı, Kutsal Ruh aracılığıyla insanla iletişim kurar. Bunun Şeytan'dan geldiğini söyleyerek reddedenler, kendi canlarıyla gökler arasındaki iletişim kanalını kapatmış olurlar.1GS 225.3

Kutsal Ruh'un etkinliği reddedilirse, Tanrfnın o kişi için yapacak bir şeyi kalmamış demektir. Günah işleyen kişi kendisini Tanrı'dan koparmıştır ve bunu kendi başına onarması mümkün değildir. Tanrfnın bu durumdaki buyruğu şudur: “Bırak onu” (Hoşea 4:17). “Gerçeği öğrenip benimsedikten sonra bile bile günah işlemeye devam edersek, günahlar için artık kurban yoktur; sadece yargının dehşetli beklenişi ve düşmanları yiyip bitirecek olan kızgın ateş var-dır” (İbraniler 10:26,27).1GS 225.4