Musa Tanrı'ya Güvenmedi

Musa Tanrıya güvensizlik gösterdi. “Bu kayadan size su çıkaralım mı?” diye sorarak, Rab'bin, vaat ettiğini gerçekten yapacağını sorgulamış oldular. Rab iki kardeşe şöyle dedi: “Madem İsraillilerin gözü önünde beni kutsayacak kadar bana güvenmediniz, bu topluluğu kendilerine vereceğim ülkeye de götürmeyeceksiniz.” Yaşam suyu kesildiği zaman halkın isyanı yüzünden Tanrı'nın vaadine duy- dukları imanları da sarsılmıştı. İlk kuşak inançsızlık yüzünden çölde yok olmaya mahkum edilmişti. Bu kuşağa da aynısı mı olacaktı?1GS 230.6

Yorgun düşen ve cesaretleri kırılan Musa'yla Harun, halkta baskın çıkan duyguyla mücadele etmek için hiçbir gayret göstermediler. Konuyu halkın önüne öyle bir ışıkta getirebilirlerdi ki, hepsi sınavı geçebilirdi. Böylece söylenmeleri ve yakınmaları çok önceden bastırabilirler ve büyük kötülüklerin önüne geçebilirlerdi.1GS 231.1

Mesih'i simgeleyen kayaya bir kez vurulmuştu. Aynı şekilde Mesih de sadece bir kez sunulacaktı. Tıpkı İsa'nın adında bereketleri dilemenin yeterli olacağı gibi kayaya seslenmek de yeterli olacaktı. Kayaya iki kez vurdukları zaman Mesih'le ilgili bu güzel mecazın anlamı kayboldu.1GS 231.2

Üstelik, Musa ve Harun yalnızca Tanrı'ya ait olan güce sahip olduklarını varsaydılar. Oysa İsrail'in önderleri, halkın Tanrı'ya saygısını, O'nun gücüne ve iyiliğine imanlarını artırmak için bu olayı bir fırsat olarak kullanabilirlerdi. Öfkeyle, “Bu kayadan size su çıkaralım mı?” dediklerinde kendilerini Tanrı'nın yerine koymuş oldular. Musa, her şeye gücü yeten yardımcıyı unutup sicilini insan zayıflığıyla lekeledi. Görevinin sonuna kadar kararlı ve özverili durması gereken Musa, son adımda yenik düştü.1GS 231.3

Tanrı bu kez Musa'yı ve Harun'u bu derece kışkırtanları yargılamadı. Bütün ceza önderlere verildi. Musa ve Harun mağdur bırakılmaya razı oldular; halkın kendilerine değil, Tanrı'ya söylendiğini gözden kaçırdılar. Kendilerine güvendikleri için günaha düştüler ve halka suçluluklarını gösteremediler.1GS 231.4

Bu yüzden her ikisi de Ürdün ırmağını geçmeden ölmeye mahkum edildiler. Günahları kasıtlı değildi; ani bir ayartıya yenik düşmüşlerdi. Bu nedenle hemen pişmanlık duydular. Rab tövbelerini kabul etti, ama günahlarını cezasız bırakmadı. Çünkü halka büyük bir zarar verebilirdi.1GS 231.5

Musa halka, Tanrıyı yüceltmede başarısız olduğundan ötürü onları vaat edilen ülkeye götüremeyeceğini söyledi. Kendisine verilen cezaya dikkat çekerek söylenmelerinin ne gibi yargılara yol açabileceğini gösterdi. Cezanın kalkınası için Tanrı'ya yalvardığını, ama reddedildiğini anlattı.1GS 231.6

Musa yol boyunca onlara, “Siz Tanrıya çıkışıyorsunuz. Sizi Mısır'dan kurtaran O'dur, ben değilim” diyordu. Ancak, “Size su çıka- ralım mı?” sözleri onların suçlamasını ve yakınmalarını haklı çıkarıyordu. Rab, böyle bir izlenime izin vermemek için Musa'nın vaat edilen ülkeye girmesini yasakladı. Burada Rab, halkın asıl önderinin Musa olmadığını açıkça ortaya koymuş oluyordu. Rab şöyle demişti: “Yolda sizi koruması, hazırladığım yere götürmesi için önünüzden bir melek gönderiyorum. Ona dikkat edin, sözünü dinleyin, baş kaldırmayın. Çünkü beni temsil ettiği için başkaldırınızı bağışlamaz” (Çıkış 23:20,21).1GS 231.7