Bölüm 8: Tufandan Sonra Yeni Bir Başlangıç

Bu bölüm Yaratılış 7:20 9:7'ye dayanmaktadır.

Sular ulu dağların üzerine kadar yükselmişti. Gemideki aile, öleceklerini sanmaya başladılar, çünkü gemi beş ay boyunca dal-gaların üzerinde sallanıp durmuştu. Bu ateşten bir gömlekti, ama Nuh'un imanı sarsılmadı.1GS 51.1

Sular çekilmeye başladığında Rab geminin dağın zirvesinde bir bölgeye oturmasını sağladı. Dağlar arasında, tam geminin boyutlarına göre bir aralık vardı. Yorgunluk ve fırtına yüzünden bitkin düşen yolcular bundan büyük bir rahatlık duydular.1GS 51.2

Nuh ve ailesi tekrar yeryüzüne ayak basmak istediler. Dağların dorukları göründükten kırk gün sonra yeryüzünün kuruyup kuru-madığına bakmak için bir kuzgun gönderdiler. Sudan başka bir şey bulamayan kuş uçmaya devam etti ve sonunda gemiye döndü. Yedi gün sonra bir güvercin gönderdiler, ama konacak yer bulamayan güvercin de geri döndü. Yedi gün daha bekleyen Nuh, güvercini tekrar gönderdi. Güvercin o günün akşamı ağzında bir zeytin yaprağıyla döndüğü zaman gemide büyük sevinç oldu. Ancak Nuh, gemiden çıkmak için Rab'bin özel buyruklarını bekliyordu.1GS 51.3

Sonunda bir melek dev kapıyı açtı, Nuh'a ev halkıyla birlikte bütün canlıları yanına almasını ve yeryüzüne inmesini söyledi. Nuh lütufkar davranarak kendilerini hayatta tutan Tanrıyı unutmadı. Her şeyden önce bir sunak yaptı ve kurbanlar sundu. Böylece Tanrı'ya hem kendisini kurtardığı için teşekkür sundu, hem de en yüce kurban olan Mesih'e iman ettiğini göstermiş oldu. Bu sunu Rab'bi hoşnut etti. Yalnızca Nuh ve ailesi değil, yeryüzünde yaşayacak olan herkes berekete kavuştu. Rab şöyle dedi: “İnsanlar yüzünden yeryüzünü bir daha lanetlemeyeceğim. Çünkü insanın yüreğindeki eğilimler çocukluğundan itibaren kötüdür. Şimdi yaptığım gibi bütün canlıları bir daha yok etmeyeceğim. Dünya durdukça, ekip biçmek, sıcak, soğuk, yaz, kış, gece, gündüz hep var olacaktır.” Nuh terk edilmiş bir yeryüzüne indi, ama kendisi için bir ev yapmadan önce Tanrı'ya bir sunak yaptı. Elinde küçük bir hayvan sürüsü vardı, ama her şeyin Tanrı'ya ait olduğunu kabul ettiğini göstermek için elindekini sevinçle verdi. Aynı şekilde Tanrı'nın bize karşı merhametini kabul ettiğimizi göstermek amacıyla armağanlar sunarak O'na bağlılığımızı ifade etmeliyiz.1GS 51.4