Davut Bu Sıkıntının Kendi Günahından Kaynaklandığını Biliyor

Sadık kulları kralın ani talihsizliğinin nedenini merak ediyorlardı. Ama kral için bu bir sır değildi. Kendisi böyle bir zamanın geleceğini hissetmişti. Tanrı'nın uzun süre kendi günahlarına karşı sabır gösterdiğini bilincindeydi. Şimdi, apar topar kaçarken, günahına sahne olan sevdiği başkenti düşünüyordu. Tanrı'nın sabrını anımsarken Rab'bin ona karşı merhametli olduğunu hissediyordu.1GS 421.1

Davut günahını itiraf etmiş ve Tanrı'nın sadık bir kulu olarak görevini yerine getirmeye gayret göstermişti. Krallığın gelişmesi için emek vermişti. Tanrı'nın evini yapmak için gereken malzemeleri toparlamıştı. Şimdi yılların emeğinin hain ve kayıtsız oğlunun eline geçtiğini mi görecekti?1GS 421.2

Davut sıkıntısının kaynağında kendi günahını görüyordu. Rab Davut'u terk etmemişti. Kendisine yapılan zalim kötülüklere ve hakaretlere rağmen alçakgönüllü, bencillikten uzak, cömert ve ezik kalmayı başarmıştı. İsrail'in yöneticisi, en alçaltıcı bu dönemde göklerin gözünde hiç bu denli büyük görünmemişti.1GS 421.3

Rab, Davut'un geçmesine izin verdiği deneyim sırasında ona günahı hoş görmeyeceğini öğretiyordu. Davut'un yaşamı en ağır yargılarında bile Tanrı'nın merhametli olduğunu göstermektedir. Tanrı Davut'u değnekle terbiye etti, ama onu yok etmedi. Tanrı'nın ocağı yakıp tüketmek değil, arıtmak amacıyla vardır.1GS 421.4