Güzel Aden Bahçesi

Tanrı insanı yasaya, yani tanrısal yönetim biçimine bağladı. Tanrı insanı günah işlememe gücüyle yaratabilir ya da Adem'in meyveye dokunmasını engelleyebilirdi; ama o zaman insan robot olmaktan öteye geçemezdi. Özgür seçim olmadan zor kullanarak söz dinlerdi. Ne var ki böyle bir yaratılış Tanrı'nın zeka sahibi bir varlık yaratma tasarısına ters düşer ve Şeytan'ın, Tanrı'nın keyfi yönetimine ilişkin suçlamalarına kılıf oluştururdu.1GS 18.1

Tanrı'nın yarattığı ilk insanın kötülük eğilimi yoktu. Ancak Tanrı insanın önüne oldukça güçlü bir seçim fırsatı koydu. İnsanın söz dinlemesi, sonsuz mutluluğunun ve yaşam ağacına erişiminin tek koşuluydu.1GS 18.2

Adem ve Havva'nın evi, onların yeryüzünü dolduracak çocuklarının da evi olacaktı. İnsanlar kendi ellerinin eserleriyle övünürler ve gururlanırlar. Oysa Tanrı Adem'i bir bahçeye yerleştirdi. Bu, insanın alması gereken ve her zaman geçerli olan bir derstir: Gerçek mutluluk gurur ve lükste değil, Tanrı'nın yarattığı eserler aracılığıyla O'nun kendisiyle beraberliktedir. Gurur ve hırs asla tatmin olmak bilmez. Gerçekten bilge olanlar Tanrı'nın herkese sunduğu zevklerle yetinirler.1GS 18.3

Aden bahçesinde yaşayanlar, bahçenin bakımından sorumluydular. Tanrı çalışmayı insana bir bereket olarak verdi; insanın zihnini meşgul etmeyi, bedenini güçlendirmeyi ve yeteneklerini geliştirmeyi amaçlıyordu. Adem zihinsel ve bedensel etkinlik sayesinde kutsal varlığının en yüce zevklerinden birine kavuştu. Her ne kadar acı ve yorgunluk içerse de çalışmayı bir lanet olarak görenler yanılgı içindedir. Zenginler çalışan sınıflara genellikle yukarıdan bakarlar, oysa çalışmak Tanrı'nın insanı yaratırken amaçladığı bir etkinliktir. İnsanı neyin mutlu kıldığını bilen Yaratıcımız, Adem'e çalışma görevini verdi. Yaşamın gerçek sevincine kavuşmanın yollarından birisi çalışmaktır. Yaratıcı kokuşmaya yol açan bir tembelliği öngörmemiştir.1GS 18.4

Kutsal çift yalnız Tanrı'nın babalık gözetimi altındaki çocuklar değil, bilge Yaratıcının eğitimi altındaki öğrencilerdi. Melekler ziyaretlerine geliyor, arada hiçbir perde olmaksızın Yaratıcıyla görüşe-biliyorlardı. Yaşam ağacının verdiği kuvvetle dopdoluydular; zihinsel güçleri ise meleklerden biraz daha aşağı düzeydeydi. Her şeyi yaratan ve devam ettiren Tanrı, onların zihinlerinin, doğanın yasalarını anlamalarını sağlıyordu. Adem, sulardaki güçlü livyatandan gün ışığında gezinen böceklere kadar bütün canlıları tanıyordu. Bütün canlıları kendisi adlandırmış olduğundan hepsinin doğasını ve huyunu biliyordu. Ormanın her yaprağında, gece parlayan her yıldızda, yer kabuğunda, havada ve gökte Tanrı'nın adı yazılıydı. Yaratılışın düzeni ve uyumu Tanrı'nın sınırsız bilgeliğini ve gücünü gözler önüne seriyordu.1GS 18.5

Adem ve Havva tanrısal yasaya bağlı kaldıkları sürece yeni bilgi hâzineleri ediniyor, mutluluğun taze kaynaklarını keşfediyor, Tanrı'nın ölçüsüz ve sarsılmaz sevgisine ilişkin daha açık kavramlar öğreniyorlardı.1GS 19.1