Yakup Oğullarının Geleceğini Bildiriyor

Yakup'un üzerine esin Ruhu gelmişti; bir görümde soyunun geleceğini görerek onlara anlatmaya başladı. Oğullarının adlarını birer birer sıraladı. Her birinin karakteri tanımlandı ve baş olacakları oymakların geleceği anlatıldı.1GS 128.6

“Ruben, sen benim ilk oğlum, gücümsün, kudretimin ilk ürünüsün, saygı ve güç bakımından en üstünsün.” Ancak, Ruben'in Edar'daki ağır günahı ilk doğum bereketine yaraşmadığını göste-riyordu. “Ama su gibi oynaksın, üstün olmayacaksın artık.” Levi'ye kahinlik, Yahuda'ya egemenlik ve Mesih vaadi, Yusuf'a ise mirasın iki katı verildi. Ruben oymağı İsrail'de asla ön planda yer almadı. Yahuda, Yusuf ya da Dan gibi kalabalık olmadığı gibi tutsaklığa götürülen ilk oymak Ruben oldu.1GS 129.1

Ruben'in ardından Şimon ve Levi geldi. Bu kardeşler Şekemliler'e birlikte zulüm yapmışlardı. Yusufun satılmasından da bunlar sorumluydu. Kenan'a yerleşilirken, bu oymak Yahuda'nın payının yalnızca küçük bir kısmını aldı. Üstelik bu oymağa ait aileler sonradan farklı koloniler oluşturarak Kutsal Ülkenin sınırları dışına yerleştiler. Levililer de kırk sekiz kentten başka bir miras almadılar. Ancak diğer oymaklar yoldan çıktığında Levililerin sadakati onlara tapınaktaki hizmetleri kazandırdı. Böylece lanet, berekete dönüşmüş oldu.1GS 129.2

Doğum hakkının bereketleri Yahuda'ya geçti:
Yahuda, kardeşlerin seni övecek,
Düşmanlarının ensesinde olacak elin.
Kardeşlerin önünde eğilecek. Sahibi gelene kadar
Krallık asası Yahuda'nın elinden çıkmayacak,
Yönetim hep onun soyunda kalacak,
Uluslar onun sözünü dinleyecek.1GS 129.3

Bu oymağın simgesi, ormanların kralı aslandı. Davut bu oymaktan çıktı. Davut'un Oğlu, ‘Sahibi’, yani Yahuda oymağının gerçek Aslanı da bu oymaktan çıktı. Yönetim sonsuza dek Yahuda Aslanının elinde oldu. Uluslar da onun sözünü dinleyecektir.1GS 129.4

Yakup oğullarının çoğu için zengin bir gelecek bildirdi. En sonunda sıra Yusufa geldi. Baba, Yusufu kutsarken yüreğinden sevgi taştı:1GS 129.5

Yusuf meyveli bir dala benzer,
Kaynak kıyısında verimli bir dala,
Filizleri duvarların üzerinden aşar.
Okçular acımadan saldırdı ona. 1GS 129.6

Düşmanca savurdular oklarını üzerine. Ama onun yayı sağlam,
Kolları esnek çıktı.
Yakup'un güçlü Tanrısı,
İsrail'in Kayası, Çobanı olan Tanrı sayesinde.
Sana yardım eden babanın Tanrısı'dır,
Her şeye gücü yeten Tanrı'dır seni kutsayan.
Yukarıdaki göklerin
Ve aşağıdaki denizlerin bereketiyle,
Memelerin, rahimlerin bereketiyle O'dur seni kutsayan.
Babanın hayırduaları sonsuz dağların
En uzak noktalarına ulaşır
Ve atalarımın dualarından yücedir.
Dualarım Yusufun başında,
Kardeşleri arasında önder olanın üstünde olacak.

Yakup derin sevgiyle dolu bir kişiydi; oğullarına duyduğu sevgi hem güçlü hem de şefkatliydi. Oğullarının hepsini bağışlamış ve sonuna kadar sevmişti. Babalık şefkati, teşvik ve ümit sözcüklerine dökülüyordu. Tanrı'nın gücü de üzerindeydi. Esin Ruhunun etkisiyle, her ne kadar acı olsa da gerçeği söylüyordu.1GS 130.1

Yakup'un son yılları sıkıntılı ve yorucu geçen bir günün ardından sakin ve rahat bir akşamı andırıyordu. Yolunun üzerinde kara bulutlar vardı, ama son saatleri açık güneşle ve göğün ışıklarıyla aydınlanmıştı. “Gece aydınlık olacak” (Zekarya 14:7). “Yetkin adamı gözle, doğru adama bak, çünkü yarınlar barışseverindir” (Mezmur 37:37).1GS 130.2

Kutsal Kitap Tanrı'nın beğenisine sahip olan iyi insanların kusurlarına yer vermektedir. İmansızlar bu nedenle Kutsal Kitap'ı hor görme fırsatını bulmuşlardır. Ancak Kutsal Yazı'nın gerçekliğinin en büyük kanıtlarından biri gerçeklerin göz ardı edilmemesi, en güçlü karakterlerin günahlarının bile gözler önüne serilmesidir. Kutsal Kitap, Ruh tarafından esinlenen kişilerce yazılmamış olsaydı, onurlu insanların karakterleri çok daha üstün ve iyi gösterilirdi.1GS 130.3

Başkalarının cesaretinin tıpkı bizimki gibi kırılabildiğini, onların da ayartıya teslim olduğunu, ama sonra toparlanıp Tanrı'nın lütfuyla ayağa kalktıklarını görmek, bize doğruluk mücadelemizde destek olmalıdır. Kutsal Kitap karakterleri de bazen yere düşmüşler, ama orada kalmamışlar ve Tanrı'nın bereketlerine kavuşmuşlardır. Aynı şekilde bizler de İsa'nın gücüyle galip gelebiliriz. Diğer yandan, bu karakterlerin yaşamı bizler için uyarı görevi görmelidir. Tanrı, sevdiklerinde bulunan günahları görmekte, daha az ışığa ve sorumluluğa sahip olanlara kıyasla bu kişilerle daha sıkı bir şekilde uğraşmaktadır.1GS 130.4

Yakup'un gömülmesinden sonra Yusuf'un kardeşlerinin yüreği yine korkuyla doldu. Suçluluk bilinci yüzünden Yusuf'un, kendisine yapılanları cezalandıracağını düşünmeye başladılar. Onun huzuruna çıkmaya cesaretleri olmadığından bir bildiri gönderdiler: “Babamız ölmeden önce Yusufa şöyle söyleyin diye buyurmuştu: ‘Kardeşlerin sana kötülük yaptılar, lütfen onların suçunu, günahını bağışla.’ Ne olur şimdi günahımızı bağışla. Biz babanın Tanrısı'nın kullarıyız.”1GS 131.1

Bu sözler Yusufu gözyaşlarına boğdu. Cesaret bulan kardeşleri, Yusuf'un huzuruna çıkarak önünde eğildiler. Yusuf, kendisinde intikam düşüncesi bulunabileceğini sandıkları için yüreğinde acı duyuyordu. “Korkmayın” dedi, “Ben Tanrı mıyım? Siz bana kötülük düşündünüz, ama Tanrı bugün olduğu gibi birçok halkın yaşamını korumak için o kötülüğü iyiliğe çevirdi. Korkmanıza gerek yok; size de çocuklarınıza da bakacağım.” Yüreklerine dokunacak güzel sözlerle onlara güven verdi.1GS 131.2