52. İlahî Çoban

“Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir. Ben iyi çobanım. Benimkileri tanırım. Baba beni tanıdığı, ben de Baba'yı tanıdığım gibi benimkiler de beni tanır. Ben koyunlarımın uğruna canımı veririm.”^{1Yuhanna 10:11,14-15.}SO 469.1

İsa, anlatmak istediklerini onların bildiği örneklerle dinleyenlerine açıkladı. Kutsal Ruh'un etkisini serin ve ferahlatıcı suya benzetti. İsa kendisini ışık olarak betimledi; doğa ve insanlara huzur veren yaşam kaynağı olarak tanıttı. Kendisine iman edenlerle arasındaki ilişkiyi güzel örneklerle açıkladı. Başka hiçbir örneği bu kadar iyi anlayamazlardı. Öğrenciler, İsa'nın burada verdiği derslerden sonra hiçbir çobanın, kendi sürüsünü O'nun verdiği dersi hatırlamadan güdemeyeceğini düşündüler.SO 469.2

Her sadık çobanda İsa'yı göreceklerdi. Her çaresiz ve kaybolmuş sürüde kendilerini göreceklerdi. Yeşaya, Mesih'in görevini işaret etmek için bu örneği kullandı ve teselli eden sözlerle şöyle dedi: “Ey Siyon'a müjde getiren! Sesini yükselt, korkma. De ki Yahuda kentlerine: 'İşte, Tanrınız geliyor!'... Sürüsünü çoban gibi güdecek. Kollarına alacak kuzuları ve bağrında taşıyacak.”^{2Yeşaya 40:9-11.}Davut “RAB çobanımdır; eksiğim olmaz.”^{3Mezmurlar 23:1.}demişti. Kutsal Ruh, Hezekiel aracılığıyla şöyle bildirmişti: “Başlarına, onları güdecek tek çoban olarak koyacağım. Onları o güdecek, çobanları o olacak. “Yiteni arayacak, yolunu şaşıranı geri getireceğim. Yaralının yarasını saracak, zayıfı güçlendireceğim.” “'Onlarla bir barış antlaşması yapacağım, ülkedeki yırtıcı hayvanları yok edeceğim. Artık ulusların çapul malı,- yabanıl hayvanların yemi olmayacaklar. Güvenlik içinde yaşayacaklar kimse onları korkutmayacak.”^{4Hezekiel 34:16,23,25,28.}SO 469.3

İsa, bu peygamberlikleri kendisine uyguladı ve kendi karakteriyle İsrail in Yahudi liderlerinin karakterleri arasındaki farkı gösterdi. Ferisiler, İsa'nın gücüne tanıklık ettiği için bir kişiyi kısa bir süre önce cemaatten kovmuşlardı Gerçek Çoban'a yaklaşan kişiyi uzaklaştırmalardı. Bunu yaparak, kendilerine verilen görevden habersiz olduklarını ve sürüyü güden çobanlar olarak kendilerine duyulan güveni hak etmediklerini göstermişlerdi. Isa şimdi onlar ile iyi çoban arasındaki farkı açıkça gösterdi ve kendisini Rab'bin sürülerinin gerçek çobanı olarak belirtti. Kendisini başka bir örnekle açıkladı.^{5Yuhanna 10:1-2.}SO 470.1

Size doğrusunu söyleyeyim, koyun ağılına kapıdan girmeyip başka yoldan giren kışı, hırsız ve hayduttur. Kapıdan giren ise, koyunların çobanıdır. Ferisiler, bu sözlerin kendilerine karşı söylendiğini fark edemediler. Onlar bu sözlerin ne anlama geldiğini anlamaya çalışırken Isa onlara şöyle dedi: “Kapı Ben'im. Bir kimse benim aracılığımla içeri girerse kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur. Hırsız ancak çalıp öldürmek ve yok etmek için gelir. Ben ise insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim.”^{6Yuhanna 10:9-10.}SO 470.2

İsa ağılının kapısıdır. Allah'ın çocukları en eski zamanlardan beri hep bu kapıdan girmişlerdir. Simgelerde gizlendiği gibi, örneklerde ve peygamberlerin vahiylerinde gösterildiği gibi, O'nun öğrencilerine verilen derslerde ve insanlığın yararına yaptığı mucizelerde açıkça ortaya çıktığı gibi, onlar Isa'da “dünyanın günahını ortadan kaldıran Allah'ın Kuzusu'nu gördüler.”^{7Yuhanna 1:29.}ve O'nun aracılığıyla imanlılar arasına katıldılar. Birçok kışı imanlı olduğunu göstermek için başka yollara başvurmuştur. İnsanlar kendilerini haklı çıkarmak, Allah ile barış içinde olmak ve böylece O'nun sürüsüne katılmak için bazı törenler ve dini sistemler icat etmişlerdir. O'nun sürüsüne katılmamızı sağlayan tek kapı İsa'dır İsa'yı göz ardı ederek sürünün bulunduğu ağıla başka yollardan girmeye çalışanlar, hırsızlar ve haydutlardır.SO 470.3

Ferisiler, bu ağıla kapıdan girmemişlerdi. İsa'yı göz ardı edip, başka yollardan girmişlerdi. Onlar, gerçek çobanın yapması gerekeni yapmadılar. Hahamlar, yöneticiler, din bilginleri ve Ferisiler diri otlağı yok ettiler, yaşam suyu pınarını kirlettiler. Bu sahte çobanlar şu sözlerle tanımlanmışlardır: “Zayıfları güçlendirmediniz, hastaları iyileştirmediniz, yaralıların yarasını sarmadınız. Yolunu şaşıranları geri getirmediniz, yitikleri aramadınız. Ancak sertlik ve şiddetle onlara egemen oldunuz”^{8Hezekiel 34:4.} Düşünürler ve bilginler çağlardır insanların ihtiyaçlarını gidermek için birçok varsayımlar ileri sürmektedirler. Bütün putperest halkların din öğretmenleri ve dini sistemleri sürekli İsa'dan başka kurtuluş yolları sunmuşlar; insanların, Allah'ın sevgi dolu yüzünü görmesini engellemişler; ve onları kendilerine sadece sayısız lütuflar sunmuş olan Kişi'den korkmaya yöneltmişlerdir. Onların çabaları Allah'ın sadece yaratılışı aracılığıyla değil bundan daha önemlisi Kurtarış'ı ile sahip olduğu şeyi çalmak içindi. Bu sahte öğretmenler, insanları da tahrip ederler. Milyonlarca insan sahte dinlerin ağır kuralları altında adeta köle ya da ağır yük hayvanları gibi eziyet çekmekte ve umuttan, sevinçten ve mutluluktan yoksun bir şekilde sefalet içinde yaşamaktadırlar. İnsanı kurtarabilecek tek şey, İsa'ya ve Müjde'ye iman etmektir. Allah'ın, İsa Mesih'te açıkça görülen sevgisi, O'na iman eden kişinin yüreğini saracak ve başka hiçbir şeyin yapamayacağı ölçüde onu güçlendirecektir. İsa, insanda Allah imajını yeniden yaratmak için geldi. Her kim insanları İsa'dan uzaklaştırırsa, onları gerçek gelişmenin kaynağından da uzaklaştırmış; ve yaşamın umudundan, amacından ve görkeminden mahrum bırakmış olur. Bunu yapanlar hırsız ve haydutturlar.SO 470.4

“Kapıdan giren ise koyunların çobanıdır.”^{9Yuhanna 10:2.}İsa, hem kapı hem de çobandır. Kendisi sayesinde ağıla girer ve kendi fedakarlığının sonucunda çoban olur. “Kapıyı bekleyen ona kapıyı açar. Koyunlar çobanın sesini işitirler. O da kendi koyunlarını adlarıyla çağırır ve onları dışarı götürür. Kendi koyunlarının hepsini dışarı çıkarınca önlerinden gider, koyunlar da onu izler. Çünkü onun sesini tanırlar.”^{10Yuhanna 10:3-4.}SO 471.1

Koyunlar tüm yaratıkların en zararsız ve en uysal olanıdırlar. Doğuda çobanlar sürüleriyle bıkmak yorulmak bilmeden yakından ilgilenirler. Şehir dışındaki bölgeler günümüzdeki gibi eskiden de güvenli değildiler. Tenha sınır bölgelerinde haydutlar kayalıkların araşma gizlenen vahşi hayvanlar gibi sürülere saldırmak için pusuda beklerlerdi. Çoban, görevini yerine getirirken kendi hayatının da tehlikede olduğunu bilirdi. Yakup sürülerini güderken yaptığı bu yorucu ışi^ şu sözlerle açıkladı: “Öyle bir durumdaydım ki, gündüz sıcak gece kırağı yedi bitirdi beni. Gözüme uyku girmedi.”^{11Yaratılış 31:40.}Davut'un aslan ve ayıyla tek eliyle karşılaşması babasının sürülerini güderken olmuştu; kendisini ve koyunlarını onlara yem olmaktan kurtardı.SO 471.2

Çoban, sürüsünü kayalık tepelerden, ormanların ve derin vadilerin arasından nehir kıyısındaki otlağa getirirken; dağlarda yalnız geceler boyu onları haydutlardan ve her türlü tehlikelerden koruyup, hastalıklı ve zayıf olanlarına ilgisini ve şefkatini verirken, onların yaşamına en az kendi yaşamı kadar değer veriyordu. Sürü ne kadar büyük olursa olsun çoban koyunlarının hepsini de tanır. Hepsinin de kendi adlar, vardır ve çoban onları çağırdığında ona cevap verirler.SO 472.1

Dünyadaki sıradan bir Çobanın kendi koyunlarını tanıması gibi, İlahı Çoban da dünyanın dört bir yanına dağılmış olan kendi sürüsünü tanır. “Benim koyunlarını, otlağımın koyunlar., siz insanlarsınız. Ben sızın Tanrınız'ım. Böyle diyor Egemen Rab.”^{12Hezekiel 34:31.}İsa şöyle der: “Adınla çağırdım seni, sen benimsin.”^{13Yeşaya 43:1.}“Bak, adını avuçlarıma kazıdım.”^{14Yeşaya 49:16.}SO 472.2

Isa bizim her birimizi de tanır ve bizim zayıflıklarımızı O'nu da etkiler. Hepimizi adlarımızla tanır. Yaşadığımız evi, evde yaşayanların hepsini adlarıyla tanır. O, kimi zaman bir şehrin bir caddesindeki eve gidip koyunlarından birini bulmaları için hizmetkârlarına buyruklar vermiştir.SO 472.3

İsa, her insanı sanki uğruna öldüğü tek insanmış gibi tanır. İnsanların çektiği sıkıntılar O'nu etkiler. Kendisinden yardım dileyenlerin sesini duyar. O, tüm insanlığı kendisine çekmek için geldi. “Beni takip edin” dediğinde, O'nun ruhu iman edenlerin O'na yaklaşmasını sağlar. Birçok kimse O'na yaklaşmayı reddeder. İsa, onların kim olduğunu bilir. Yaptığı çağrıyı kimin memnunlukla kabul ettiğini ve kendisinin koruyucu sevgisine sığınmaya kimin istekli olduğunu bilir ve şöyle der: “Koyunlarını benim sesimi işitirler. Ben onları tanırım, onlar beni takip ederler.” Onların her birisiyle, sanki yeryüzünde tek kalmış gibi ilgilenir.SO 472.4

“O da kendi koyunlarını adlarıyla çağırır ve onları dışarı götürür... Koyunlar da onu izler. Çünkü onun sesini tanırlar.” Doğuda çobanlar, koyunlarını asla sürüklemez. Onları korkutmaz ve onlara karşı zor kullanmaz; fakat önlerinden kendisi giderek onları çağırır. O'nun sesini tanırlar ve sözünü dinlerler. Kurtarıcı Çoban da koyunlarına böyle davranır. Kutsal Yazı şöyle der: “Musa ve Harun eliyle halkını bir sürü gibi güttün.”^{15Mezmurlar 77:20.}“Seni sonsuz sevgi ile sevdim. Bundan dolayı seni lütufla kendime çektim.”^{16Yeremya 31:3.}Hiç kimseyi kendisinin yolundan gitmeye zorlamaz. “Onları insancıl iplerle, sevgi bağlarıyla kendime çektim; boyunduruklarını kaldıran biri oldum. Eğilip yiyeceklerini verdim.”^{17Yeşu 11:4.}SO 473.1

Öğrencileri İsa'nın yolundan gitmeye yönelten şey, cezalandırılma korkusu ya da sonsuz umudu değildi. Kurtarıcı'nın, Beytlehem'deki yemlikten çarmıha kadar geçen yaşamı boyunca açıkça görülen eşsiz sevgisini gördüler. O'nun görüntüsü, kişinin Kurtarıcı'ya yaklaşmasını sağlar, yüreğini yumuşatır ve onu koruması altına alır. O'na bakanların yüreği sevgiyle dolar. O'nun sesini duyarlar ve O'nu takip ederler.SO 473.2

Yoldaki tehlikelerle ilk olarak kendisi karşılaşarak, çobanın koyunların önünden gitmesi gibi, İsa da halkı için aynısını yapar. “Kendi koyunlarının hepsini dışarı çıkarınca önlerinden gider.”^{18Yuhanna 10:4.}Gökyüzüne giden yol, Kurtarıcı'nın ayak izleri ile kutsanmıştır. Yol, sarp ve engebeli olabilir; fakat İsa bu yoldan geçmiştir; Kurtarıcı, bu yoldan emin bir şekilde geçebilmemiz için yolun üzerindeki dikenleri ve engelleri ortadan kaldırmıştır. Bizim taşımamız gereken yükleri O, bizzat kendisi taşımıştır.SO 473.3

Şimdi Allah'ın katma yükselmiş olmasına ve evrenin tahtını paylaşmasına rağmen, sevgi ve şefkat dolu karakterinden asla bir şey kaybetmemiştir. Sevgi ve şefkat dolu olan bu kalp, tüm insanlığın dert ve kederini paylaşmaya hazırdır. Çarmıhta çivilerin deldiği el, bugün yeryüzündeki O'nun halkını daha bol bir şekilde kutsamak için uzanır. “Onlar asla yok olmayacaklardır ve hiç kimse onları benim elimden alamayacaktır.” Kendisini İsa'ya teslim eden kişi, O'nun nazarında tüm dünyadan daha değerlidir. İsa, tek kişi için bile olsa kendi ilahi ege- menliğinde kurtarılabilmesi için çarmıhtaki büyük acıya katlanırdı. Uğruna kendi canını feda ettiği insanlığı asla terk etmeyecektir. Kendisini takip edenler, O'nu terk etmeye karar vermedikçe, İsa, onları asla terk etmeyecek, daima kendi himayesi altında tutacaktır.SO 473.4

Yaşadığımız zorluklar ne kadar büyük olursa olsun, bize yardımcı olan ve asla başarısız olmayan bir Kişi vardır. Şeytan'ın ayartma çabasına karşı mücadelemizde, kötülüklere karşı açtığımız savaşta bizi asla yalnız bırakmaz ve çektiğimiz büyük sıkıntıların altında ezil-memize izin vermez. Şu an O'nu fani gözle göremememize rağmen, iman dolu yüreğimiz O'nun şu sözlerini duymamızı sağlar: “Korkma! İlk ve son Ben'im. Diri olan Ben'im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diri kalacağım.”^{19Vahiy 1:17-18.}Senin çektiğin acılara ve zorluklara katlandım. Aynı denenmelerle karşılaştım. Ben de ağladığım için senin göz yaşlarını bilirim. İnsanlığın katlanamayacağı kadar derin olan üzüntüleri tanırım. Asla yalnız olduğunu ve terk edildiğini düşünme! Yeryüzünde çektiğin acıyı paylaşacak başka hiçbir kimse olmasa da, sen sadece bana bak ve yaşa! “Dağlar yerinden kalksa, tepeler sarsılsa da, vefam senin üzerinden kalkmaz. Esenlik andım değişmez. Bunları, sana merhamet eden RAB söylüyor.”^{20Yeşaya 54:10.}SO 474.1

Bir çoban koyunlarını ne kadar çok severse sevsin, oğullarını ve kızlarını daha çok sever. İsa bizim sadece çobanımız değil; aynı za-manda 'Sonsuz Babamız'dır. “Benimkileri tanırım. Baba beni tanıdığı, ben de Baba'yı tanıdığım gibi, benimkiler de beni tanır.”^{21Yuhanna 10:14-15.}Bu ne kadar anlamlı bir sözdür! Yüce Tanrı ile O'nun, “Benim yakınım”^{22Zekarya 13:7.}diye bildirdiği biricik Oğlu'nun arasındaki ilişki, O'nun yeryüzündeki çocukları ile İsa arasındaki ilişki gibidir!SO 474.2

Babasının armağanları ve O'nun çalışmasının ödülü olduğumuz için İsa, bizleri sever. O, bizleri çocukları olarak sever. O seni de sever! Gökler bundan daha iyisini armağan edemezdi! Bu yüzden iman et! İsa, yeryüzünde sahte çobanlar tarafından kandırılan bütün insanları düşünüyordu. O'nun âğılının koyunları olarak bir araya gelmeyi isteyenler, kurtların arasına dağıldılar. İsa şöyle dedi: “Bu ağıldan olmayan başka koyunlarını da var. Onları da getirmeliyim. Benim sesimi onlar da duyacaklar, tek sürü ve tek çoban olacak.”^{23Yuhanna 10:16.}SO 474.3

“Canımı tekrar geri almak üzere veririm. Bunun için Baba beni sever.”^{24Yuhanna 10:10:17.}Babam sizi öylesine çok sevdi ki, sizi kurtarmak için kendi canımı vermek üzere beni sizlerin arasına gönderdi. Suçlarınızın ve günahlarınızın yükünü sizin yerinize taşıdığım ve kendimi O'na teslim ettiğim için Babam beni sever.SO 475.1

“Canımı tekrar geri almak üzere veririm. Canımı kimse benden alamaz; ben onu kendiliğimden veririm. Bunun için Baba beni sever. Onu vermeye de tekrar geri almaya da yetkim var.”^{25Yuhanna 10:10:18.}İnsanlık ailesinin bir ferdi olarak ölümlü iken, Tanrı gibi, O da dünya için yaşam kaynağıydı. Ölümün gücüne karşı koyabilir ve O'nun hükmü altına girmeyi reddedebilirdi; fakat yaşamı ve ölümsüzlüğü gösterebilmek için kendi isteğiyle canını feda etti. Dünyanın günahını taşıdı, zorluklarına katlandı ve insanlığın ebediyen ölmemesi için kendi yaşamını feda etti. “Aslında çekmemiz gereken acıları O çekti; elemlerimizi O yüklendi... Ne var ki, bedeni günahlarımızdan ötürü deşildi, suçlarımızdan ötürü eziyete uğradı. Esenliğe çıkmamız için çekilmesi gereken ceza O'na verildi. Bizler O'nun yaralarıyla şifa bulduk. Hepimiz koyunlar gibi yolu şaşırmıştık; her birimiz kendi yolundan gidiyordu. Ama Rab, hak ettiğimiz cezayı O'na yükledi.”^{26Yeşaya 53:4-6.}SO 475.2

Bu bölüm Yuhanna 10:1-30'a dayanmaktadır.SO 475.3