Ang Adlaw nga Igpapahulay wala Mausab
Ang pamalibad sa makadaghan gisulti, nga gi-usab ni Kristo ang adlaw nga Igpapahulay, gipanghimakak ni Kristo sa iyang kaugalingon nga pulong. Sa Iyang wali sa bukid Siya nagingon: “Dili kamo maghunahuna nga ako mianhi sa pagbungkag sa kasugoan, kun sa mga manalagna: wala ako moanhi sa pagbungkag, kon dili sa pagtuman. Tungud niini bisan kinsa ahg magalapas sa usa niining mga sugo nga labing diotay, ug magatudlo sa ingon niana sa mga tawo pagahinganlan nga labing diotay sa ginharian sa mga langit; apan bisan kinsa ang magatuman ug magapanudlo, kini pagahinganlan nga daku sa ginharian sa mga langit.” Ug Siya nag-ingon pa usab, “Ngani ang Anak sa Tawo Ginoo bisan sa adlaw nga igpapahulay.”ADA 303.3
Usa kini ka kamatuoran nga gidawat sa mga Protestante nga ang Kasulatan wala maghatag sa kagahum sa pagilis sa Adlaw nga Igpapahulay. Kini giasoy sa mahayag kaayo sa mantalaan nga gimantala sa Sociedad Americana de Tratados ug sa Union Americana de Escuelas Dominicales. Ang usa niini nga mga buhatan nagapamatuod “sa hingpit nga kahilum sa Bagong Tugon mahitungud sa pagmahal sa adlaw nga igpapahulay (Domingo, ang nahaunang adlaw sa semana) kun sibu nga mga tulomanon sa pagbantay kaniya.”ADA 303.4
Ang usa pa naga-ingon: Sukad sa panahon sa pagkamatay ni Kristo, walay pagusab nga nahimo sa adlaw;” ug “sa tanan nga gipahayag sa mga sinulat, sila (apostoles) wala . . . maghatag sa bisan unsa nga sugo nga nagasikway sa ikapito ka adlaw nga Igpapahulay, ug sa pagbantay niini sa nahauna nga adlaw sa semana.”ADA 304.1
Ang mga Katoliko Romano nagapamatuod nga ang pagusab sa adlaw nga Igpapahulay gihimo sa ilang iglesia, ug nagingon nga ang mga Protestante, tungud sa ilang pagbantay sa Damingo nagaila sa iyang gahum.ADA 304.2
Ingon nga timaan sa pagka makagagahum sa Iglesia Katolika, ang magsusulat nga papanhon naggamit sa “mao nga kamatuoran sa pag-ilis sa adlaw nga Igpapahulay sa Domingo, nga gipamatud-an sa mga Protestante tungud kay sa pagbantay sa Domingo, ilang giila ang gahum sa iglesia sa pagtukod mga fiesta ug sa pagsugo kanila sa ilalum sa sala.” Busa mao man gani nga ang pag-usab sa adlaw nga Igpapahulay, ang timaan, kon timaan sa pagka makagagahum sa iglesia Romana — “timaan sa mananap nga mapintas. ”ADA 304.3
Ang Iglesia Romana wala magalimod sa iyang giangkon nga pagka makagagahum; ug kon ang kalibutan ug mga iglesiang Protestante magbaton sa iyang binuhat nga igpapahulay, ug ilang isalikway ang adlaw nga Igpapahulay sa Biblia, sa pagkatinuod ilang gipamatud-an kining pag-usab. Magadawat tingali sila sa gahum sa mga tradisyon sa mga pari niini nga pag-usab; apan sa ilang gihimo kini ilang ginasalikway ang mao gayud nga patukoranan nga nagbulag kanila gikan sa Roma — nga “ang Biblia lamang, mao ang tinohoan sa mga Protestante.”ADA 304.4
Ang pagpugos sa pagsimba sa papado — ang mananap nga mapintas. Kadtong tanan nga nakasabut sa pangayo sa ikaupat ka sugo, magpili sa pagbantay sa bakak nga ilis sa matuod nga adlaw nga igpapahulay, ang mao nga buhat nagahatag sa pagtahod sa gahum nga sila lamang ang nagsugo. Apan ang mao gayud nga buhat sa pagpugos sa katungdanan sa religion sa gahum civil, ang mga iglesia sa ilang kaugalingon magahimo sa larawan nga iya sa mananap nga mapintas; busa ang pagpugos sa pagbantay sa Domingo magamao ang pagpugos sa pagpasimba sa mananap nga mapintas ug sa iyang larawan.ADA 307.1
Ang mga Kristobanon sa miaging mga panahon nagbantay sa Domingo, nga naghunahuna sila nga sa pagbuhat niini gibantayan nila ang adlaw nga igpapahulay sa Biblia; ug karon aduna nay mga matuod nga mga Kristobanon sa tagsatagsa ka iglesia, labut ang mga nagsimba sa Katoliko, nga nagtoo sa Domingo nga mao ang adlaw igpapahulay sa diosnong sugo. Ang Dios magadawat sa kaputli sa ilang tuyo ug sa ilang pagkamatinumanon sa atubangan Niya. Apan kon ang pagbantay sa Domingo igapugos pinaagi sa balaod sa estado, ug unya ang kalibutan mahayagan sa iyang kahayag mahitungud sa katungdanan sa matuod nga adlaw nga Igpapahulay, unya bisan kinsa nga maglapas sa kasugoan sa Dios, ug magtuman sa sugo nga walay labaw gahum kay sa Roma, sa mao nga buhat nagpasidungog siya sa papanhon labi kay sa Dios. Nagahatag siya sa katahuran sa Roma, ug sa gahum nagpatuman sa mga sugo nga nahimo sa Roma. Kon isikway sa tawo ang sugo nga giingon sa Dios nga timaan sa Iyang kagamhanan, ug pasindunggan ang ilis kaniya niadtong pinili sa Roma ingon nga timaan sa iyang pagka makagagahum, ilang gidawat ang timaan sa pagkamakagagahum sa Roma — “ang patik sa mananap nga mapintas.” Hangtud dili mahayag ang sugo sa atubangan sa mga tawo, ug madala sila sa pag-ila sa kalainan sa sugo sa Dios ug sa sugo sa tawo, kadtong nagapadayon sa paglapas makadawat sa “timaan sa mananap nga mapintas.”ADA 307.2