Ang Pag-ilis sa Sabado
Ang espiritu sa pag-uyon sa paganismo, nag-abli ug dalan alang sa dili na gayud hinoon pagtagad sa langitnong pagbu¬lot-an. Si Satanas nagbuhat pinaagi niadtong mga dili diosnong mga pangolo sa iglesia, naghilabut usab sa ikaupat nga sugo, ug nagsugo sa paghiklin sa karaang Sabado, ang adlaw nga gibalaan ug gipanalanginan sa Dios, ug ilis niini mao ang pagtuboy sa mga piesta nga ginabantayan sa mga pagano ingon sa “talahurong adlaw sa adlaw.” Kining pag-ilisa sa sinugdan wala gayud ipadayag. Sa nahaunang siglo kun usa ka gatus ka tuig ang matuod nga Sabado gibantayan sa tanang mga Kristohanon. Sila adunay pangabugho alang sa dungog sa Dios, ug sa pagtoo nga ang Iyang balaod magapadayon sa gihapon, mainiton sila sa pagbantay sa kabalaan sa Iyang mga kasugoan. Apan uban sa dakong pagkamalalangon, si Satanas nagbuhat pinaagi sa iyang mga magtatabang sa pagtuman sa iyang tingoha. Aron nga ang hunahuna sa mga tawo madani sa Domingo, gihimo kini nga piesta sa pagpasidungog sa pagkabanhaw ni Kristo. Ang mga buhat nga tinohoanon kun religioso ginahimo ning adlawa; apan bisan pa ginaisip lamang ingon nga adlaw sa lulinghayaw. Ang Sabado gibantayan gihapon nga balaan.ADA 45.2
Sa pag-andam alang sa buhat nga iyang gitingoha nga pagahimoon, si Satanas nagmando sa mga Judio, sa wala pa ang pag-anhi ni Kristo sa pagbug-at sa Sabado uban ang inistriktong paagi, ug sa paghimo mining mabug-at nga lulan. Karon sa pagpamintaha sa kahayag nga dili matuod nga iyang gibutang nga pagatamdon iya na usab nga ginatamay sa pagingon nga kini Jenudio. Samtang ang kadaghanan sa mga Kristoha¬non nagpadayon sa pagbantay sa Domingo ingon nga malipayong piesta, iyang gimandoan sila, aron sa pagpakita sa ilang pagdumot sa pagkahinudio, sa paghimo sa Sabado nga adlawng igpupuasa, adlaw sa kasubu ug kangitngit.ADA 46.1
Sa nahaunang bahin sa ikaupat nga siglo, ang emperador nga si Constantino nagpagula ug sugo sa paghimo sa Domingo nga pangilin sa katilingban sa tibook nga emperiong Romanhon. Ang adlaw sa adlaw kun Domingo gitahud sa iyang ginsakpang mga paganhon, ug ginapasidunggan usab sa mga Kristohanon; maoy tuyo sa emperador sa paghiusa sa nagbinatokay nga tinguha sa paganismo ug Kristianismo. Siya ginapugos sa paghi¬mo niini sa mga obispo sa iglesia, nga sinibut sa hataas nga tinguha ug ginaohao alang sa gahum nagpasabut nga kon ang maong adlaw pagabantayan sa mga Kristohanon ug sa mga Pa-ganhon, kini magpauswag sa pagdawat sa ngalang Kristohanon, ug sa ingcn niana mag-uswag ang gahum ug himaya sa iglesia. Apan samtang ang kadaghanan sa mga Kristohanong mahadlokon sa Dios ginamandoan sa hinayhinay pagila sa Domingo ingon nga may pagkabalaan, sila nagpadayon sa pagbantay sa Sabado nga matuod ingon nga adlaw nga balaan sa Ginoo, ug nagsaulog niini sa pagtahud sa ikaupat nga sugo.ADA 46.2
Ang dakung malimbungon wala pa makatapus sa iyang buhat. Iyang gihunahuna ang pagtigum sa tanang mga Kristohanon sa ilalum sa iyang bandila, ug pagamit sa iyang gahum pinaagi sa Iyang ilis, ang garbosong Papa nga nag-angkon nga siya mao ang tinugyanan ni Kristo. Tungud sa mga paganhon nga katunga lamang ang pagkakristohanon, ang mga matingohaong mga obispo, ug ang mga tawo sa iglesia nga mahigugmaon sa kalibutan, siya si Satanas makahimo sa iyang tuyo. Dagkong mga konsilio gihimo sa daghang mga panahon, diin ang mga bantugang pangolo sa iglesia gikan sa tibook nga kalibutan nagkatigum. Hapit sa tanang tigum ang Sabado nga tinukod sa Ginoo ginaduot ug diotay sa ilalum, samtang ang Domingo ginaisa sa itaas. Sa ingon niini ang Paganhong pangilin nahimo sa katapusan nga gipasindunggan sama sa tinukod nga langitnon, samtang ang Sabado sa Biblia ginaingon nga handumanan sa pagka Jinudio, ug ang mga magbabantay niini ginaingon nga mao ang tunglo.ADA 47.1
Ang dakong apostata nagmalamposon sa iyang kaugalingon sa pagpataas “sa tanang ginanganlan nga Dios, kun ginasimba.” Iyang gipangahasan ang pag-ilis sa usa lamang ka balaod sa balaan sugo nga sa walay pagkasayop nagtudlo sa mga tawo sa matuod ug sa bulling Dios. Sa ikaupat nga sugo ang Dios ginapahayag ingon nga Magbubuhat sa mga kalangitan ug yuta, ug nga sa tungod niini naila siya gikan sa tanang mga dios nga bakakon. Mao ang usa ka handumanan sa buhat sa paglalang nga ang ikapitong adlaw ginabalaan ingon nga usa ka adlaw nga igpapahulay alang sa tawo. Ang tuyo niini mao nga mabantayan ang bulling Dios sa mga hunahuna sa mga tawo ingon nga tinubdan sa ngatanan ug katuyoan sa pagtahud ug pagsimba. Si Satanas nanglimbasug sa pagpahalayo sa mga tawo gikan sa ilang pagpakigsagabay sa Dios ug sa pagsunod sa Iyang kasugoan; Tungud niini ang iyang panlimbasug ginatu- mong gayud batok sa kasugoan nga nagtudlo sa pagkamagbubuhat sa Dios.ADA 47.2
Sa ikaunom ka siglo ang papado malig-on gayud. Ang lingkoranan sa gahum didto mahamutang sa siyudad sa ginharian, ug ang obispo sa Roma ginaingon nga mao ang pangolo sa tibook nga iglesia. Ang Paganismo naghatag luna sa papado. Ang bitin naghatag sa mananap nga mapintas sa “iyang gahum ug sa iyang lingkoranan ug sa dakong pagbulot-an” sa mananap nga mapintas. Ug karon nagsugod ang 1260 ka tuig sa papanhong pagdaugdaug nga ginatagna sa mga tagna sa Daniel ug Bugna. Ang mga Kristohanon ginapugos sa pagpapili lamang sa duruha, sa pagbiya sa iyang pagkamatarung, kun sa pagdawat sa papanhong mga ceremonias ug pagsimba, o sa pagwala sa ilang mga kinabuhi sa mangitngit nga bilanggoan kun sa pag-antus sa kamatayon sa bitayan, sa sonogan kun sa tawo nga mamumutul sa liog. Karon natuman ang mga pulong ni Je-sus: “Ug igatugyan kamo sa inyo gayud nga mga ginikanan, ug mga igsoon, ug mga kaubanan, ug mga abyan, ug igapapatay nila ang uban kaninyo. Ug pagadumtan kamo sa tanan tungud sa akong ngalan.”ADA 48.1
Ang paglutos nabuksan sa mga matinumanon uban sa dakong kapungot labaw kay sa kaniadto, ug ang kalibutan nahimong dakong natad sa gubat. Sa ginatus nga mga tuig ang iglesia ni Kristo nakakaplag ug taguanan didto sa kamingawan ug sa kangitngitan. Sa ingon niini nagpamulong ang manalagna: “Ug ang babaye mikalagyo ngadto sa kamingawan, nga didto may usa siya ka lugar, nga gi-andam sa Dios, aron nga pagatil-ogan siya didto sa usa ka libo duha ka gatus ug kan-uman ka adlaw.”ADA 48.2
Ang pagdugang sa gahum sa iglesiang Romanhon mao ang timaan sa pagsugod sa Mangitngit nga Katuigan. Samtang ang iyang kagahum nagtubo ang kangitngit usab milabi. Ang pagtoo kang Kristo ingon nga matuod nga patukoranan nahabalhin ngadto sa Papa sa Roma. Inay nga unta magsalig sa Anak sa Dios alang sa pasaylo sa mga sala, ug kaluwasang walay ka- tapusan ang mga katawohan nagsud-ong na hinoon sa papa, ug sa mga sacerdote ug sa mga obispo nga iyang gihatagan ug kagahum. Sila ginatudlo-an nga ang papa mao ang ilang yutanong mananabang, ug nga walay makaduol sa Dios kondili tungud lamang kauiya; ug labut pa siya nagtindog sa lugar sa Dios alang kanila, ug tungod niana kinahanglan gayud nga pagsugton. Ang pagtipas sa iyang mga tolomanon igo na kaayo nga makapahinungdan alang sa mabug-at nga silot sa lawas ug kalag sa maghihimo. Sa ingon niini aug mga hunahuna sa mga tawo nahalayo gikan sa Dios, ug nadala ngadto sa masalaypon ug makasasalang mga tawo.ADA 48.3
Kadto mao ang mga adlaw sa katalagman sa iglesia ni Kristo. Aug mga matinumanon nga magdadala sa bandila diotay lamang. Bisan ang kamatuoran wala gayud mabiyai nga wa¬lay mga saksi, apan sa ubang panahon daw ang kasaypanan ug ang pagkadiwatahan mao ang nidaug, ug ang matuod nga tinohoan mawala sa yuta. Ang Maayong Balita wala makita apan ang mga panagway sa tinohoan misanay, ug ang mga katawo-han ginabug-atan sa hilabihang kaestrikto.ADA 49.1
Sila ginatudloan dili lamang sa pagtan-aw sa papa nga ilang mananabang, kondili sa pagsalig sa ilang mga buhat alang sa pagsig-uli sa ilang mga sala. Ang mga hatag-as nga mga panaw ginahimo, ang mga buhat sa pagantus, ang pagsimba sa mga relikyas, ang pag-ugbok mga simbahan, pagbuhat mga butanganan sa mga butang nga gipakabalaan, mga altar, ang pagbayad daghang salapi sa iglesia, — kini sila ug ang uban pang susama nga mga buhat ginahiusa sa pagpahilum sa kasuko sa Dios kun sa pagkab-ut sa iyang kahimuot; nga daw ang Dios sama gayud sa tawo nga mapasuko sa mga butang nga dili ka¬ayo hinungdanon, kun mapahilum sa mga gasa kun buhat sa paghinulsul.ADA 49.2
Ang kangitngit daw misamot sa hilabihan. Ang pag-ampo sa larawan nahimo na sa kadaghanan. Ang mga kandila ginadagkutan na sa atubangan sa mga larawan ug ang mga pag-am¬po sa atubangan nila ginahimo. Samtang ang mga sacerdote sa ilang kaugalingon mahigugmaon sa mga kahilayan sa kalibutan, dili espirituhanon, ug dautan, ang paabuton lamang sa mga tawo nga nagsud-ong kanila sa pagsunod, mao nga mahulog sa pagkawalay hibangkaagan ug pagkabisioso.ADA 49.3