Ang Paghukom sa Dios
Ang paghukom sa Dios moabut niadtong nangita sa pagdaugdaug ug sa paglaglag sa Iyang mga tawo. Ang hataas Niyang pagpailub sa mga dautan nagpaisug sa mga tawo sa pagpakasala, apan ang pagsilot kanila dili kay dili matin-aw ug makalilisang tungud kay gidugay siya sa hataas.ADA 464.2
Tungud sa makahahadlok nga butang sa katarungan Siya magabawi sa kagahum sa Iyang giyatakan nga balaod. Ang kabangis sa hukom nga nagahulat sa mga makasasala arang kahukman pinaagi sa pagkadili buot sa Ginoo sa pagpahamtang sa silot. Ang nasud nga Iyang giantus sa hataas nga panahon, ug nga dili pagalaglagon hangtud nga mapuno ang taksanan sa kadautan batok sa Dios sa katapusan magainum sa tagayan sa kaligutgut sa walay simbog nga kalooy.ADA 464.3
Kon hunongon ni Kristo ang Iyang pag-ampo sa santuaryo, ang walay simbog nga kaligutgut nga giandam niadtong nagasimba sa mananap nga mapintas ug sa iyang larawan ug midawat sa iyang patik, pagaboboan niini. Ang mga hampalc sa Egipto sa buot na nga luwason sa Dios ang Israel, mga maingon ingon sa kinaiya niadtong labing makalilisang ug hibaloan silot nga mahulog sa ibabaw sa kalibutan sa dili pa ang katapusan nga pagluwas sa mga tawo sa Dios. Miingon ang revelador, sa pag-asoy niining makalilisang hampak: “Ug miabut ang usa ka samad nga mangil-ad ug madala sa mga tawo, nga adunay timaan sa mananap nga mapintas, ug sa mga nagasimba sa iyang larawan.” Ang dagat “nahimo nga dugo ingon sa usa ka minatay; ug nangamatay ang tanan nga kalag nga buhi, nga mga butang nga atua sa dagat.” Ug “ang suba ug mga tuburan sa mga tubig nangahimong dugo.”ADA 464.4
Makahahadlok nga matuod kini nga hampak, apan ang katarungan sa Dios magatindog sa bug-os. Ang manolonda sa Dios naga-ingon; “Matarung ka, O Dios, . . . kay gihukman mo sa ingon niini. Kay giula nila ang dugo sa mga balaan ug sa mga manalagna, ug gipainum mo sila ug dugo; kay nagakaigo kanila.” Pinaagi sa paghukom sa mga tawo sa Dios sa kamatayon, sa pagkamatuod sama da nga sila ang nagpatulo sa dugo sa ilang mga kamot. Ug sa mao man nga paagi si Kristo nagpahayag sa mga Judio sa Iyang mga adlaw nga nakasala sa tanan dugo sa mga balaan nga mga tawo nga giula sukad sa mga adlaw ni Abel; tungud kay nagabaton sila sa sama nga espiritu. ug nagatinguha sa paghimo sa mao man nga buhat, uban niining mga mamumuno sa mga manalagna. Ang hampak nga mosunod, hatagan ang adlaw sa gahum sa “pagsunog sa mga tawo sa kalayo. Ug ang mga tawo nangasunog sa hilabihang kainit.”ADA 465.1
Kining mga hampaka dili sa tibook kalibutan, kon ang mga pumopoyo sa yuta pagaputlon sa hingpit. Apan sila maoy mangil-ad nga hampak nga hibaloan sa tawo. Ang tanang paghukom alang sa tawo, sa dili pa ang pagsira sa adlaw sa kaluwasan. may simbog sa kalooy. Ang hinalad nga dugo ni Kristo nakasagang sa makasasala sa pagdawat sa bug-os nga talaksan sa iyang kasal-anan; apan sa katapusan hukom, ang kaligutgut igabobo nga walay simbog sa kalooy.ADA 465.2
Nianang adlawa, ang kadaghanan magahandum sa pagpanalipod sa kalooy sa Dios nga sa hataas nga panahon ilang gisalikway. “Tan awa, ang mga adlaw ming-abut, nagaingon ang Dios si Jehova nga, Ako magapadala ug usa ka gutom sa yuta, dili usa ka gutom sa tinapay, ni kauhaw sa tubig; apan tungud sa pagpatalinghug sa mga pulong ni Jehoba; ug sila magalaroylaroy gikan sa usang dagat ngadto sa usang dagat, ug gikan sa amihanan, bisan pa sa subangan; sila mapabalikbalik ug dalagan sa pappanpita sa pulong ni Jehoba, ug dili makakaplap ka niya. ”ADA 465.3