Giluwas ang mga Tawo sa Dios

KON ang panalipud sa tawohanon nga mga balaod pagakuhaon gikan niadtong nagapasidungog sa kasugoan sa Dios, sa nagakalainlaing yuta adunay kanunayng lihok alang sa ilang kadautan. Sa magakaduol ang nahatudlo nga panahon sa sugo magatindog ang mga katawohan sa pagibut niadtong ginadumtan nga tinohoan. Pagahimoon ang katapusan paghampak ang pagpanglaglag sa usa lamang ka gabii, ug pahilomon sa bug-os ang tingug sa mga pagbatok ug sa mga pagsaway.ADA 469.1

Ang mga tawo sa Dios bisan ang uban sulod sa bilanggoan, ang uban nanagpanago sa kamingawan, sa kakahoyan ug mga kabukiran — sa gihapon nagahangyo sa diosnon panabang sa Dios, sa tanan nga dapit ang tropa sa mga sundalo nga nagdala’g hinagiban, gitukod sa mga dautang mga manolonda, ang nagapaandain sa pagpamatay. Mao na kini karon ang takna sa pag-alig-ig, nga ang Dios sa Israel magapatiliwala sa pagluwas sa Iyang mga pinili nga mga tawo.ADA 469.2

Uban sa paninggit sa pagdaug, pagsuliyaw, ug pagmaya, ang kadaghanan sa mga dautan nga mga tawo buot na sa pagdam-ag sa ilang tulokbon, ania karon ang kangitngit, nga labi pang mangitngit sa kagabhion, nahulog sa yuta. Unya ang balangaw, nga nagasidlak sa himaya gikan sa trono sa Dios nag- sangkad sa mga langit, nga ingon ug naglibot sa tagsa ka panon nga nagaampo. Ang nagakasuko nga kadaghanan nihunong sa hinanali. Ang ilang paninggit sa pagyubit nahilom. Ang ilang tuyo sa ilang pumapatay kasuko nalimutan. Uban sa makalilisang mga katahap nagtan-aw sila gikan sa timaan sa pakigsaad sa Dios, ug naghandum nga panalipdan sila gikan sa Iyang gamhanan kasilaw.ADA 469.3

Ang mga tawo sa Dios nakadungug usa ka matin-aw ug matam-is nga tingug nagaingon, “Ihangad ang imong mga mata,” ug sa pagtan-aw nila ngadto sa mga langit, nakita nila ang balangaw sa saad. Ang maitom ug naligutgut nga panganod. nga nagtabon sa kahawanan natukas, ug sama kang Esteban milantaw sila sa langit nakita nila ang himaya sa Dios, ug ang Anak sa tawo nagalingkod sa ibabaw sa iyang trono. Sa Iyang diosnong dagway nakita nila ang mga timaan sa Iyang pagpaubos; ug gikan sa iyang mga ngabil nadunggan nila ang pangamuyo nga gipahayag sa atubangan, sa Iyang Amahan ug sa balaan nga mga manolonda, “Amahan buut ko nga kadtong mga gitugyan mo kanako, didto usab sila kauban nako.”^{1Juan 17:24.} Nabati usab ang laing tingug nga sama sa timgug sa musika ug tingug sa pagdaug, nga nagaingon: “Ania sila! Ania sila! nagaabut sila, balaan, maaghop, ug walay buling. Ginabantayan nila ang mga pulong sa akong pagpailub; magalakaw sila kauban sa mga manolonda;” ug ang maluspad, nagakurog nga mga ngabil niadtong nagabarug nga malig-on sa ilang pagtoo. magasinggit sa pagdaug.ADA 470.1

Sa tungang gabii ang Dios magapahayag sa Iyang gahum sa pagluwas sa Iyang mga tawo. Ang adlaw magapakita nga nagasidlak sa iyang tibook nga kusog. Ang mga tilimad-on ug mga katingalahan magasunodsunod sa makusog. Ang mga dautan magatan-aw nga adunay kahadlok ug kahibulong sa talan-awon, samtang ang mga matarung magatan-aw uban sa mahinuklogon nga kalipay timaan sa ilang pagkaluwas. Ang tagsatagsa ka butang sa kinaiyahan daw nahamutang sa iyang dalan. Ang mga katubigan naghnong sa pag-agay. Ang dag-om maitom ug mabaga nagapakita, ug nagabanggaay sa usag usa. Sa taliwala sa nasuko nga mga langit makita ang usa ka matinaw nga himaya nga dili ikag-asoy, diin mabati ang tingog sa Dios sama sa daghang mga tubig, nagaingon, “Tapus na.”^{2Bugna 16:17, 18.}ADA 470.2

Ang mao nga tingug nagpakurog sa mga langit ug yuta. Dihay daku nga linog, “nga wala pa gayuy ingon sukad nga may mga tawo sa yuta, linog nga hilabihan ka daku ug hilabihan ka kusog. ” Ang kalangitan nagapahayag nga daw ginabuksan ug daw ginatakpan. Ang himaya nga gikan sa trono sa Dios daw nagakidlap dinhi. Ang mga bukid nanga-uyog sama sa mga kawayanan nga ginahuyop sa hangin, ug ang mga lag-it. nga mga bato nabungkag ang tanan. Dihay nagadahunog sama sa umalabut nga bagyo. Ang dagat sama sa ginakutaw sa kasuko. Mabati ang dinahunog sa buhawi, sama sa tingug sa yawa nga may gahum sa paglaglag. Ang tibook nga yuta nagahilugan-ob sama sa mga balod sa dagat. Ang iyang mga ibabaw daw nagakatunaw. Ang iyang nahimutangan nagakawala. Ang mga kabukiran nagakaunlod. Ang mga pulo nga ginapuyan nagakawala. Ang mga landiganan nga siyudad nga sama sa Sodoma kadautan, gilamoy sa mapintas nga dagat.ADA 471.1

Ang daku nga Babilonia nag-abut sa panumduman sa Dios, “sa paghatag kaniya sa tagayan sa alak sa hilabihan niyang kaligutgut.”^{4Bugna 16:19-21.} Ang dakung yelo, nga sama sa gibug-aton sa usa ka talanton,” nagahimo sa ilang buhat paglaglag. Ang garboso nga mga lungsod sa kalibutan gipaubos. Ang mga harianon nga mga palasio, nga ila sa mga kadagkuan sa kalibutan nagusik sa ilang mga bahandi aron sa paghimaya sa ilang kaugalingon, nagakaguba, sa ilang pagtan-aw, ug ang mga tawo sa Dios, nga gipamilanggo tungud sa ilang pagtoo, gipamuhian.ADA 471.2

Ang mga lubnganan nangabukas, ug “daghan kanila nga natulog sa abog sa yuta, . . . mahagmata, ang uban sa kinabuhi nga walay katapusan, ug ang uban sa kaulawan sa walay katapusang pagkalaglag. ”^{5Daniel 12:2.} Ang tanan nga nangamatay sa pagtoo sa ikatulo nga balita sa manolonda, mubangon sa ilang lub- nganan nga mahimayaon, sa pagpamati sa saad sa Dios sa pakigdait uban niadtong nagabantay sa Iyang sugo. “Sila usab nga nagasakit Kaniya,”^{6Bugna 1:7.} sila nga nagatamay ug nagapasipala kang Kristo sa himalatyong kasakit, ug ang labing maisug nga nagasupak sa Iyang kamatuoran ug sa Iyang mga tawo, banhawon sa pagtan-aw sa Iyang himaya, ug sa pagtan-aw sa dungug nga igahatag niadtong mga matinumanon ug matinoohon.ADA 471.3

Ang mabaga nga panganod nagatabon gihapon sa langit; apan ang adlaw karon magasidlak, nga magapahayag sama sa mapanimalusong mga mata ni Jehova. Ang mapintas nga kilat magakilab sa kalangitan, nga magatabon sa yuta sa usa ka daku nga suga sa ibabaw sa makalilisang mga tingug sa dalogdog, ang mga tingug nga katingalahan ug makuyaw, nagapahayag sa katapusan sa mga dautan. Ang mga pulong nga gipamulong wala masabut sa tanan; apan sila nasabut gayud maayo sa bakakon nga mga magtutudlo. Sa dili madugay kadtong malibakon, palabilabihon ug mapasipalahon, nga mapahitas-on kaayo sa ilang kapintas sa nanagbantay sa mga sugo sa Dios, karon napuno na sa katingala, ug nagakurog sa kahadlok. Ang ilang mga pagsinggit sa kasakit mabati labaw sa tingug sa mga kinaiyahan. Ang mga yawa niila sa pagka Dios ni Kristo, ug mikurog sa atubangan sa iyang gahum, samtang ang mga tawo nagaampo tungud sa Iyang kalooy, nga nagasukarap sa labihan kahadlok.ADA 472.1

Ang kalibutan nakakita sa mao gayud nga mga tawo nga ilang gitamay ug giyubit, ug gitinguha sa pagpala, miagi nga walay kadaut sa mga balatian, sa bagyo, ug sa mga linog. Siya nga sama sa masubarong kalayo sa mga makasasala sa Iyang kasugoan, usa ka dalangpan nga malig-on sa Iyang mga tawo.ADA 472.2

Pinaagi sa usa ka buho sa panganod, nagabanwag ang usa ka bitoon nga ang iyang kasilaw nagadugang sa upat ka bahin kon itandi sa kangitngit. Nagasulti siya sa paglaum ug kalipay niadtong mga matinumanon, apan kasakit ug kaligutgut niadtong mga malapason sa kasugoan sa Dios. Kadtong mga naghalad sa tanan tungud kang Kristo karon may kalig-on, nga nagpanalipod sama nga usa ka tinago sa pagpabilyon sa Ginoo. Nasulayan na sila, sa atubangan sa kalibutan ug sa mga mayubiton sa kamatuoran nanakita nila ang ilang pagkamatinohoou sa Usa nga nagapakamatay tungud kanila.ADA 472.3

Makapahibulong nga pagkausab ang nag-abut niadtong malig-on sa ilang pagkamatinoohon bisan pa sa atubangan sa kamatayon. Sila giluwas sa hinanali gikan sa kangitngitan ug makalilisang nga pagkamalupigon sa mga tawo nga sama sa mga yawa. Ang ilang mga nawong nga mga maluspad, nagakasubo ug nagaluya karon nagasidlak na sa katingala. pagtoo ug sa paghigugma. Ang ilang mga tingug nagdayeg sa pag-awit sa pagdaug: “Ang Dios mao ang among dalangpanan ug kalig-onan, usa ka panabang nga makita sa kalisdanan. Tungud niana dili kami mahadlok, bisan mabalhin ang mga kabukiran sa ilang mga lugar. “Ang Dios mao ang akong dalangpanan ug kalig-onan, ang among katabang nga madalion sa mga kalisdanan. Busa, dili kami mahadlok, bisan ang yuta pagauyogon, bisan pagbalhinon ang mga bukid sa kahiladman sa dagat; bisan magangulob, mangalubog ang iyang tubig; ug magakurog ang mga bukid tungud sa kabangis niini.”^{7Salomos 46:1-3.}ADA 473.1

Samtang kining mga pulong sa balaan nga pagsalig misaka ngadto sa Dios, ang mga panganod niiway, ug ang kabitoonan sa langit nakita, nga dili maasoy ang iyang himaya kon itanding sa maitom ug nasuko nga kalangitan nga naa sa maglibut. Ang himaya sa langitnon nga lungsod nagsidlak gikan sa mga ganghaan nga naablihan. Unya may mipakita sa langit ang usa ka kamot nagabitbit sa duha ka papan nga bato nga pinilo. Ang manalagna nagingon, “Ug ang mga langit magaasoy sa iyang katarungan; kay ang Dios mao ang hukom.”^{8Salmos 50:6.} Nianang balaan nga kasugoan, ang pagkamatarung sa Dios sa taliwala sa mga dalogdog ug kalayo gimantala gikan sa Sinai ingon nga sulondan sa paghukom. Ang kamot nag-abli sa mga papan, ug didto makita ang mga tulomanon sa Sugo, nga gisulat sa dagang nga kalayo. Ang mga pulong matin-aw kaayo nga ang tanan ma kabasa kanila. Ang mga panumduman mapukaw, ang kangitngit sa pagkadawitahan ang pagkadili matinuhoon sa Dios mahanaw sa tanang panumduman, ug ang napulo ka mga pulong sa Dios hamubo, masayon nga sabton, ug gambanan gipakita sa tanan nga nanagpuyo sa yuta.ADA 473.2

Malisod nga isaysay ang kahadlok ug kakulba niadtong nagayatak sa balaan nga tulomanon sa Dios. Ang Ginoo naga hatag kanila sa iyang kasugoan; nga unta sulondan sa ilang mga kinaiya, ug sa pagtoon sa ilang mga kalainan samtang may higayon alang sa paghinulsul ug pag-usab; apan aron sa pagpangita sa kahimut-an sa kalibutan. ilang gisalikway ang iyang mga tulomanon ug nagtudlo sa uban sa paglapas. Sila nagpaninguha sa pagpugos sa mga tawo sa Dios sa pagpasipala sa Sabado. Karon sila nahukman nianang sugoa nga ilang gisalikway Sa mahayag nakita nila nga sila walay balibad. Gipili nila alagaron ug simbahan. “Busa kamo mobalik ug magaila sa kalainan sa maayo ug sa dautan sa kaniya nga nagalagad sa Dios, ug kaniya nga wala magalagad kaniya.&rdquo,^{9Mal. 3:18.}ADA 474.1

Ang mga kaaway sa kasugoan sa Dios, gikan sa ministro hangtud sa labing diotay sa taliwala nila, adunay bag-o nga hunahuna sa kamatuoran ug katungdanan. Awahi na kaayo ang ilang pagkakita nga ang Sabado sa ikaupat ka sugo mao ang ang timaan sa bulling Dios. Hilabihan nga kaulahi nga sila nakakita sa matuod nga kinaiya sa limbong nga Sabado, ug ang Domingo nga patukoranan nga ilang giugbokan. Hikaplagan nila nga nakig-away sila sa Dios. Ang mga magtutudlo sa tinuhoan nagaguyod sa mga kalag ngadto sa kadautan samtang sila nagpakamagmamando kanila ngadto sa mga ganghaan sa Paraiso. Sa adlaw sa katapusan sa paghatag na ug husay anha na hibaloi kun unsa ka daku ang responsibilidad sa mga tawo nga anaa sa balaan pangatungdanan, ug kun unsa ka makalilisang ang sangputanan sa ilang pagkadili matinumanon. Unya na sa wala nay katapusan anlia ra kita makaila sa matuod nga bili sa kalag nga mawala. Makahahadlok ang hukom sa Dios niadtong pamulongan, ‘Pahilayo kamo nga mga mamomohat sa dautan.’ ADA 474.2