Si Hus Gibilanggo
Sa pag-abut sa Constanza si Hus gihatagan ug hingpit nga kagawasan. Sa magbabantay sa emperador gidugangan pa ga¬yud sa paglig-on sa manlalaban sa papa. Apan sa paglapas ni¬ining mahinuklogon ug sinubling mga pulong, ang Reformador sa hamubo lamang panahon gisignit tungud sa sugo sa papa ug sa mga Cardinal, ug gibanlud sa maluod nga bilanggoan. Apan sa ulahi gibalhin siya sa malig-ong kota tabok sa Rine, ug didto gibilanggo siya.ADA 90.3
Ang papa tungod sa diotayng kaayohan sa iyang paglapas, wala madugay human niini ginabanlud usab sa samang bilanggoan. Siya napamatud-an sa atubangan sa katiguman nga makasasala sa labing dautang sala, gawas sa pagbuno, ug pagpalit sa mga katungdanang balaan, ug pagpanapaw, “mga sala nga dili angay hinganlan.” Busa ang katiguman nagpahayag; ug sa katapusan siya gikuhaan sa tiara, ug gibanlud sa bilanggoan. Ang mga papa nga nanagribal gipapahawa sa trono sa ginharian, ug ang bag-o nga papa gipili.ADA 90.4
Ang pagbilanggo kang Hus nakapalagot sa nasud nga Bohemianhon. Ang mga gamhanang balangdong mga tawo nanagpamulong sa katiguman sa mainitong pagsupak batok niining panamastamasa. Ang emperador nga wala motugut niining maluod nga kalapasan sa dili pagtamod sa magbabantay, misupak sa mga buhat batok kaniya. Apan ang mga kaaway sa Reformador malaglagon ug mahunahunaon, ug sila nakadaug.ADA 91.1
Maluya tungud sa sakit ug sa pagbilanggo, kay ang umog ug mangilad nga hangin sa atub, nagdala ug hilanat nga hapit nakatapus sa iyang kinabuhi, ug sa katapusan si Hus gidala sa atubangan sa katiguman. Dinala ang mga talikala, nagtindog siya sa atubangan sa emperador, kansang dungog ug maayong pagtoo ginasaad sa paglaban kaniya. Sulod sa hataas nga husay sa malig-on siya naglaban sa kamatuoran ug nga sa atubangan sa mga dagkong tawo sa iglesia ug sa lungsud nga nagkatigum, iyang gipamulong ang mahinuklogon ug matuod nga tutol batok sa mga kadautan sa punoan sa iglesia. Sa diha nga gipapili na siya kong iya bang bakwion ang iyang mga doktrina, kun mag-antus ba sa kamatayon, iyang gidawat ang kapalaran sa pagkasinakit.ADA 91.2
Sa katapusang panahon si Hus gidala sa atubangan sa katiguman. Maoy dako ug masayag kaayong katiguman. —ang emperador, ang mga principe sa ginharian, ang mga harianong deputado, ang mga cardinal, mga obispo, ug mga kaparian, ug ang dako nga kadaghanan midugok sa pagtan-aw sa dakong bitabu sa adlaw. Gikan sa tanang dapit sa kakristianosan nagkatigum ang mga saksi sa nahaunang dakong halad sa taas nga pakig-away aron lamang hikabatnan ang kagawasan sa hunahuna.ADA 91.3
Sa pagtawag alang sa katapusang hukom, si Hus nagdumili sa iyang pagbakwi, ug iyang gitutukan ang hari kansang mga saad ginalapas sa dakong kalampingas, miingon, “Ako naghunahuna sa akong kaugalingong kabubut-on, sa pagpakita sa atubangan niining katiguman, ubos sa paglaban sa katilingban ug pagtoo sa emperador nga karon ania dinhi mitambong.”Nanglipaghung ang nawong ni Segismundo sanglit ang tanang mata mitan-aw kaniya.ADA 91.4
Gipamulong ang silot, ang ceremonias sa pagpaubos gisugdan. Ang mga obispo nagsapot sa ilang mga binilanggo sa pinaring batasan, ug sanglit iyang gisul-ob ang pinaring sapot, nagingon, “Ang atong Ginoong Jesukristo gikupoan sa maputi nga kupo, sa pagpanamastamas, sa diha nga si Herodis nagpadala kaniya sa atubangan ni Pilato.” Sa pagtambag kaniya pag-usab sa pagpabakwi, mitubag nga nagbalikid sa mga tawo: “Unya sa unsang nawong ako magtan-aw sa mga langit? Unsaon ko pagtan-aw kadtong kadaghanang mga tawo nga akong giwalihan sa putli nga ebangelio? Dili; akong palabihon ang ilang kaluwasan kay sa niining kabus kong lawas, nga karon nahatudlo sa kamatayon.” Ang mga bahin sa sapot nga gipangoha sa tagsa ka obispo, ug sa ilang pagbuhat niini ang tagsatagsa kanila nagpamulong sa tunglo. Sa katapusan ilang gibutang sa iyang ulo ang gorra nga tabudyos mitra nga papel, nga ilang gipintalan sa makalilisang panagway sa mga yawa, uban ang pulong ‘Dakong Herehis’ makita sa atubangan. ‘Sa dakong kalipay,’ miingon si Hus, ‘akong ibutang kining purongpurong sa kaulawan alang kanimo, O Jesus, kay Ikaw gipurongpurongan man sa mga funok.’ ”ADA 92.1
Sa diha nga gibistihan na siya, “ang mga obispo miingon, ‘Karon among itugyan ang imong kalag sa yawa.’ ‘Ug ako,’ miingon si IIus, tinutuk ang iyang mga mata sa langit, ihatag ko ang akong espiritu sa imong mga kamot, O Ginoong Jesus, kay Ikaw nagluwas kanako. ’ ”ADA 92.2
Karon siya gitugyan na sa mga punoan sa lungsod, ug gidala siya ngadto sa dapit nga pagapatyan kaniya. Ang da-kong pasunding misunod, mga ginatus ang mga lalake nga may hinagiban, ang mga pari ug mga obispo nagbisti sa ilang mga malahalong sapot, ug ang mga pumopuyo sa Constanza. Sa diha nga gigaid na siya sa haligi nga patyanan, ug ang tanan naandam sa pagsugnib sa kalayo, sa makausa pa ang sinakit gitambagan sa pagluwas sa iyang kaugalingon pinaagi sa pagbakwi sa iyang mga kasaypanan. “Unsa bang mga kasaypanan, “nga akong pagabakwi-on ?” miingon si Hus. Ako nahibalo nga ako wala makasala. Ako nagsampit sa Dios sa pagpasaksi nga ang tanang kong mga sinulat, ug ginawali nahimo kana tungud sa pagluwas sa mga kalag gikan sa kasal-anan ug sa kapildihan; ug, busa sa hilabihang kalipay akong pamatudan sa akong dugo ang kamatuoran nga akong gisulat ug giwali.” Sa nagdilaab na ang kalayo diha kaniya, nagsugod siya sa pag-awit, “Jesus nga Anak ni David, malooy ka kanako,” ug nagpadayon siya hangtud ang iyang tingog nahilum sa walay katapusan.ADA 92.3
Sa diha nga ang lawas ni Hus nahurot na, ang iyang abo, uban ang yuta diin mahibilin ilang gipopho, ug gipaanod sa Rhine, ug sa ingon niana nadala ngadto sa dagat. Ang iyang mga maglulutos sa dakong kakawang naghunahuna nga nawala na gayud ang mga kamatuoran nga ginawali ni Hus. Diotay ang ilang pagdamgo nga ang mga abo nga nadala sa dagat mao hinoon ang binhi nga nahasabwag sa laing dapit sa yuta; nga sa mga kayutaan nga wala pa hibaloi magpamunga ug daghang bunga sa pagsaksi alang sa kamatuoran. Ang tingog nga nagpamulong sa hawanan sa katiguman sa Constanza, may mapukawong mga lanog sa tibook nga umaabut nga katuigan. Si Hus wala na, apan ang mga kamatuoran nga iyang gipakamatyan dili mawala. Ang iyang pagka sulondan sa pagtoo ug pagkalig-on makapadasig sa kadaghanan sa pagtindog nga maligon alang sa kamatuoran, sa atubangan sa kasakit ug kamatayon. Ang iyang kamatayon nagpasundayag sa tibook nga kalibutan sa mapintas nga budhi sa Roma. Ang mga kaaway sa kamatuoran, bisan sila wala mahibalo niini, nagpauswag hinoon sa bulohaton nga ilang ginapangita sa paglaglag.ADA 95.1