Ang Pagbulag ni Lutero sa Roma

ANG labing hiilhan sa mga tinawag sa pagmando sa iglesia gikan sa kangitngitan sa papado ngadto sa kahayag sa putling pagtoo, mao si Martin Lutero. Maabtik, mainiton, ug diosnon, walay gikalisangan kondili ang Dios lamang, ug wala moila sa laing patukoranan sa tinohoan kondili ang Biblia lamang, si Lutero mao ang tawo sa iyang panahon; tungud kaniya ang Dios makahimo ug dakong buhat alang sa Reformacion sa iglesia ug sa pag-iwag sa kalibutan.ADA 106.1

Sama sa mga nahaunang magbabalita sa ebangelio, si Lutero naggikan sa kabanayang kabus. Iyang gigasto ang una niyang mga tuig sa usa ka makalolooy nga balay sa usa ka Ale¬man nga mag-uuma. Tungud sa pagbuhat sa matag adlaw ingon nga trabajador sa mina, ang iyang amahan nakakita ug igong kuarta alang sa iyang pagtoon. Mao ang gusto sa amahan nga siya mag-abogado; apan ang tuyo sa Dios mao ang paghimo kaniya nga magtutukud sa dakong templo nga mitindog sa mahinay sa pila ka gatus ka tuig. Ang kalisdanan, ang kawad-on, ug ang mapait nga disiplina mao ang tonghaan nga gipahiangay sa Walay Katapusang Kaalam sa pag-andam ni Lutero alang sa hinungdanong buhat sa iyang kinabuhi.ADA 106.2

Ang amahan ni Lutero kusganon ug maabtikon ug huna¬huna ug maligong dako sa kinaiya, dungganan, mahunahunaon, ug matarung. Siya maminatud-on sa iyang konbiksyon sa katungdanan, walay sapayan bisan unsa ang mosangput. Ang iyang hataas ug maayong salabutan maoy nagtudlo kaniya nga ang kinabuhi sa Fraile dili kasaligan. Wala gayud siya mahamuot sa diha nga si Lutero misulod sa monasterio sa walay pananghid kaniya; ug duha ka tuig una ang iyang amahan makig-uli sa iyang anak, ug bisan pa ang iyang hunahuna mao gihapon.ADA 106.3