Si Lutero Nahimong Fraile
Ang mainitong tinguha sa pagkaluwas sa sala ug pagkakaplag sa pakigdait sa Dios, sa katapusan nagmando kaniya pagsulod sa monasterio, ug pagtugyan sa iyang kaugalingon sa kinabuhing pinarayle. Dinhi kinahanglan siya maghimo sa makalolooyng inulipon nga buhat, nga mao ang pagpakalimos sa mga kabalayan. Niining panahona nahiatol nga ang iyang panuigon nagkinahanglan gayud sa pagkatalahuron ug pagkahimut-an ug kining iyang inulipong katungdanan nagdaut sa iyang mga igbalating kinaiya; apan iya lamang gina-antus sa mapailubon kining makalolooy nga kahimtang, sa pagtoo nga kini kinahanglan tungud sa iyang mga sala.ADA 109.2
Ang tagsa ka takna nga iyang madaginot gikan sa iyang bulohaton adlaw-adlaw iyang gigamit sa pagtoon, bisan kulang ngani siya sa katulog, nagduhaduha gayud siya kay bisan pa sa panahon sa iyang pagkaong pinobre naghandum siya sa pag¬toon. Labaw sa tanan nga ginakalipayan niya sa pagtoon mao ang pulong sa Dios. Iyang hikit-an ang Biblia nga hiniktan didto sa bongbong sa konbento, ug niini kanunay siya nga nagbalikbalik. Samtang ang konbeksyon niya sa sala nagkahalalum, iyang ginapanlimbasugan tungud sa iyang mga buhat, ang pagkab-ut sa pasaylo ug kalinaw. Ang iyang kinabuhi nahimo nga labi pang estrikto, pinanlimbasugan tungud sa pagpuasa, mga pagtukaw, pagsakit sa kaugalingon sa pagsumpo sa mga dautan niyang kinaiya, nga gikan niini ang kinabuhing pinarayle dili nakadala sa kagawasan. Wala siya mosibug sa bisan unsang sacrificio aron lamang iyang makab-ut ang kaputli sa kasingkasing nga makatabang kaniya sa pagtindog nga inuyonan sa atubangan sa Dios. “Ako maampo-on gayud nga monhe,” matud pa niya, “ug ako nagsunod sa mga tulomanon sa akong pundok labi pa kaestrikto kay sa akong masulti. Kon ang monhe makaadto sa langit tungud lamang sa iyang buhat nga pinarayle, sa pagkamatuod seguro ako gayud nga makadawat nianang tituloha . . . . Kon nagpadayon pa ug dugay tingali mahimo ang pagsakit sa akong lawas bisan hangtud sa kamata-yon.” Ang gisangputan niining masakit nga disiplina, siya nawad-an sa kusug, ug pagakuyapan, tungud niini wala gayud kaayo siya mahaulii sa iyang maayong panglawas. Apan ning tanan niyang mga panlimbasug, ang iyang kalag nga nabug-atan wala makakita ug kapahulayan. Sa katapusan daw wala na siya ing paglaum.ADA 110.1
Sa pagtan-aw ni Lutero nga daw ang tanan nawala na, ang Dios nagpatindog ug usa ka higala ug magtatabang kaniya. Ang diosnon nga si Staupitz mao ang nagbukas sa pulong sa Dios sa panumduman ni Lutero, ug nagsugo nga magtan-aw gawas sa iyang kaugalingon, humonong sa pagpalandong sa walay katapusan pagsilot alang sa paglapas sa kasugoan sa Dios, ug magtan-aw kang Jesus, nga Manluluwas sa iyang sala. “Inay nga magsakit ka sa imong kaugalingon tungud sa imong mga sala, gumakus ka sa mga bukton sa imong Manluluwas. Saligi siya tungud sa katarungan sa iyang kinabuhi, sa pagpasig-uli tungud sa Iyang kamatayon. Patalinghugi ang Anak sa Dios. Nahimo Siya nga tawo sa paghatag kanimo sa kalig-onan sa langitnong gugma.” “Higugmaa Siya nga nahagugma kanimo pag-una.” Ingon niini ang gisulti sa magdadala sa balita sa kalooy. Ang iyang mga pulong nahasantop kaayo sa panumduman ni Lutero. Human sa daghang pakigbisug sa hataas ug hinigugmang kasaypanan, siya naka-arang sa pagsagop sa kamatnoran, ug ang pakigdait mianha sa iyang kalag nga nasamok.ADA 110.2