Ang Paglaglag sa Jerusalem

Sa kinatumyan sa bukid sa mga Olibo, si Jesus milantao sa Jerusalem. Maayo ug mahilom ang talan-awon nga nabuklad diha sa Iyang atubangan. Kadto panahon sa Pasko, ug gikan sa tanang kayutaan ang mga anak ni Jakob nagkapundok sa pagsaulog sa dakong lungsodnong pangiliu. Sa kinataliwad-an sa mga tanaman ug sa mga kaparasan, ug sa bakilid nga malunhaw ug nadayandayanan sa mga tulda sa mga domodoong nanuybo ang mga hinunta-hunta nga mga kabungturan, ang matahum nga mga palacio ug ang malig-ong kuta sa kaolohan sa Israel. Ang anak nga babaye sa Sion sa iyang pagkamapahitas-on daw naga-in ingon nga, “Ako naglingkod nga hari, ug dili makakita ug kagul-anan;” in'gon nga mahigugmaon, ug sa iyang kaugalingon ingon ug nakabaton ug kalig-on ug nahimut-an sa kalangitan, nga sa unahang mga panahon, ang harianong magaawit miawit, “Dapit nga matahum, ang kalipay sa tibook nga yuta, ang bukid sa Sion. . . . . . . ang lungsod sa dakong Hari.”^{1Salmos 48:2.}ADA 17.1

Makita gayud kaayo ang matahum nga mga tinukod nga templo. Ang silaw sa nagakasalop nga adlaw nagsidlak sa labing maputing marmol nga bongbong, ug midan-ag sa bulawa- nong ganghaan ug sa torre. “Ang hingpit nga katahum” nagabarug, ang garbo sa nasud nga Judianhon. Kinsa ba ang anak ni Israel nga magtan-aw niini nga dili magkubakuba sa kalipay ug mahimuot!ADA 17.2

Apan adunay laing hunahuna diha sa panumduman ni Jesus. “Ug sa miduol, nakita Niya ang lungsod; ug mihilak tungud kaniya.”^{2Lukas 19:41.} Sa kinataliwad-an sa hilabihang kalipayan sa madaugon pagsulod, samtang ang mga palwa ginabayaw, samtang ang malipayon sininggit sa hosanna nanaglanog sa kabungturan, ug linibo ang tingog nga nag mantala nga Siya mao ang hari, ang Manunubos sa kalibutan sa kalit nalumsan sa kaguol nga dili ikag-asoy. Siya ang Anak sa Dios, ang Usa nga sinaad sa Israel, kansang gahum nakadaug sa kamatayon, ug nagtawag sa iyang mga binihag gikan sa lubnganan, nagbakho, dili sa talagsaon kaguol, kon dili kanang makusog ug dili maantus nga kasakit.ADA 18.1

“Oh, kon ikaw gayud unta ang makaila, bisan karon lamang nga imong adlaw, sa mga butang nga nahatungud sa imong pakigdait! Apan karon hingsalipdan sa imong mga mata; kay mo-abut kanimo ang mga adlaw, nga pagalikosan ka sa imong mga kaaway, ug pagalibutan, ug pagapiiton ka sa tanan nga mga dapit. Ug pagapukanon ikaw sa yuta ug ang imong mga anak sa sulod nimo, ug walay bato nga nasapaw sa usa ka bato, nga pagapasagdan kanimo; tungud kay wala mo pag-ilha ang panahon sa pagduaw kanimo.”^{3Lukas 19:42-44.}ADA 18.2

Ang kasaysayan sa kapin sa usa ka libo ka tuig sa pinasahing kahimuot ug inamahan pagamoma sa Dios, nga ginapahayag sa Iyang piniling lungsod, nabuksan sa mga mata ni Jesus. Ang Jerusalem gipasidunggan sa Dios labaw kay sa tanan sa tibook nga yuta. “Si Jehova, nagpili sa Sion: Gipanghinaut niya siya sa pagkapuloy-anan nga Kaniya.”^{4Salmos 132:13.} Didto sa daghang mga tuig ang mga bala-ang mga manalagna nagdala sa ilang mga balita sa pasidaan. Didto si Jehova nagpakita sa Iyang kaugalingon sa panganod sa himaya sa ibabaw sa lingkuranan kaloy-anan. Kong si Israel sa iyang pagkanasud nagban- tay pa sa iyang pagpakig-abyan sa langit, ang Jerusalem unta magapadayon sa walay katapusan ingon nga pinili sa Dios^{5Jer. 17:21-25.} Apan ang kasaysayan nianang hinigugmang katawohan mao ang ilang pagsibogsibog, ug pagkamasupilon. Sila nagsalikway sa grasya sa kalangitan, nag-abusar sa ilang mga privilegio, ug wala magkabana sa ilang mga kahigayunan. Labaw pa sa inamahang pagbati ug paghigugma sa iyang anak, ang Dios nagpadala kanila sa Iyang magbabalita, nga nagtindog sa sibu gayung panahon; tungud kay may kalooy Siya sa Iyang mga katawohan ug sa Iyang puloy-anan.”^{62. Kron. 36:15.} Sa diha nga ang katarungan kun mainitong tambag, mga paghangyo, ang pagbadlong napakyas, gipadala Niya kanila ang labing maayong gasa sa la-ngit; oo Iyang gibóbó ang tibook nga langit nianang usa ka ga-sa. Ang Anak sa Dios mao gayud ang gipadala sa paghangyo sa dili mahinulsulong siyudad.ADA 18.3

Sa tolo ka tuig ang Ginoo sa kahayag ug himaya nagsulod gowa sa kinataliwad-an sa Iyang mga katawohan, “sa pagbugkos sa mga ginasakitan sa kasingkasing, sa pagpagawas sa mga binihag. Sa pag-uli sa igtatan-aw sa mga buta, sa pagpalakaw sa mga piang, sa paghatag ug igdulongog sa mga bungol, sa paghinlo sa mga sanlahon, sa pagbanhaw sa mga minatay, ug sa pagwali sa Maayong Balita sa mga hangol.”^{7Tan-awa sa Lukas 4:18.} Bisan Siya gibaslan ug dautan sa maayo ug dumot sa Iyang gugma,^{8Tan-awa sa Sal. 109:5.} Siya nagpadayon gihapon sa Iyang buhat sa kalooy. Wala gayud isalikway kadtong nangita sa Iyang grasya. Ang mga balud sa kalooy, nagdaug niadtong mga magahi ug kasingkasing, nibalik sa makusog pang sulog sa pagbati, sa dili matukib nga gugma.ADA 19.1

Apan si Israel nagsalikway sa Iyang labing maayong Higala ug bugtong Mananabang. Ang mga pangaliopo sa Iyang gugma ginatamay, ang Iyang mga tambag ginasalikway, ang Iyang mga pagpasidaan ginatiawtiawan lamang. Ang takna sa paglaum ug pasaylo nagpanlabay sa makusug, ang tagayan sa Dios sa kaligotgot nga nalanganlangan hapit na mapuno. Ang panganod nga napundok sa daghang mga katuigan sa aposta- siya ug sa pagkamasupilon, karon maitum na sa himaraut, ug hapit na mubundak sa tawong mga makasasala; ug Siya lamang nga mao ang makaluwas sa umaabut nilang kapalaran ginatamay, gina-abusahan, ginasalikway, ug sa wala madugay ginalansang sa krus. Sa diha nga si Kristo nagbitay na sa Kalbaryo sa krus, ang adlaw ni Israel ingon nga pinalangga ug binulahan nasud sa Dios natapus. Ang pagkaWala sa bisan usa ka kalag mao ang kadautan nga walay katapusan nga ang iyang kabilihanan labaw pa sa mga ganansia ug bahandi sa kalibutan; apan sa pagtan-aw ni Kristo sa Jerusalem, ang silot sa tibook nga siyudad, sa tibook nga nasud diha sa Iyang atubangan, — kadtong siyudara kadtong nasura, nga kaniadto pinili sa Dios, ug Iyang ulosahong bahandi.ADA 19.2

Sa pagtan-aw Niya sa mga katuigan, Iyang nakita ang mga tawong sinaaran nanagkatabulaag sa tanang yuta. Sa diha nga ang balus nga umalagi hapit na mahulog sa Iyang mga katawo¬han, Iyang nakita ang unang pag-inum gikan sa tagayan sa kaligotgot nga sa katapusang paghukom iyang kinahanglang paagason ang katapusang tulo. Ang langitnong pagbati, ang mapailubong gugma, nakita sa paglitok sa masulob-ong mga pulong: “Jerusalem! Jerusalem! Nga nagpatay ka sa mga manalagna, ug ginabato mo ang mga sinugo diha kanimo; Makapila nga bunt kong tigumon ang imong mga anak, ingon sa usa ka himongaan nga nagatigum sa iyang mga piso sa ilalum sa iyang mga pako, ug wala ka bumuot!^{9Mateo 23:37.} Kon ikaw malaglag, ikaw la¬mang ang responsable. Dili kamo buot mo-anhi kanako, aron nga may kinabuhi kamo.”^{10Juan 5:40.}ADA 20.1

Si Kristo nakakita nga ang Jerusalem nagkahulogan sa kalibutang nagmagahi sa pagkadili matinohoon ug sa pagkama¬supilon, ug nagdali sa pagdawat sa mabalusong hukom sa Dios. Ang mga kaguol sa nahulog nga kaliwatan nagpi-it sa Iyang kalag, nagpugos sa Iyang mga ngabil sa pagsinggit niadtong mapait nga tuaw. Nakita Niya ang sinulat sa sala nga nabadlis sa tawhanong kaguol, mga luha, ug dugo; ang Iyang kasingkasing natandog sa walay katapusang kalooy alang sa mga na- nag-antus ug mga masakiton sa yuta; Siya gihidlao sa pagtabang kanilang tanau. Apan bisan pa ang Iyang kamot tingali dili makatabang sa pagsanta sa sulog sa tawhanong kaguol; Pila laraang ka book ang nagpangita sa ilang tinubdan sa panabang. Siya andam gayud sa pag-ula sa Iyang kalag ngadto sa kamatayon, sa pagdala kaluwasan nga maabut nila; apan diutay lamang ang moduol Kaniya aron nga makabaton sila ug kinabulu.ADA 20.2

Ang Kahalangdon sa langit nagbakho! Aug Anak sa walay katapusang Dios naguol sa Espiritu, mihilak Sa dakong kaguol! Ang talan-awon nakapuno sa tibook nga kalangitan sa kahibulong. Kanang talan-awona nagpahayag kanato sa hilabihang kadautan sa sala; nagpakita kon daw unsa ka lisud, kining bulohaton bisan sa walay katapusan gahum, sa pagluwas sa makasasala sa sangputanan tungud sa ilang paglapas sa kasugoan sa Dios. Si Jesus, sa pagtan-aw sa katapusang kaliwatan, nakakita nga ang kalibutan anaa sa samang limbong nga maoy nakapahinungdan sa paglaglag sa Jerusalem. Ang dakong sala sa mga Judio mao ang ilang pagsalikway kang Kristo; ug ang dakong sala sa Kristohanong kalibutan mao ang ilang pagsalikway sa kasugoan sa Dios, nga mao ang patukoranan sa Iyang gobierno sa langit ug sa yuta. Ang mga kasugoau ni Jehova ginatamay ug ginapakawalay bili lamang. Minilion ang nangabihag sa sala, ulipon ni Satanas, nahukman nga mag-antus sa silot sa ikaduhang kamatayon, dili buot manalinghug sa pulong sa kamatuoran sa ilang adlaw sa pagduaw.ADA 21.1