Sa Kuta sa Wartburg
Ang Dios nag-andam ug paagi sa pagkagyo alang sa Iyang sulogoon ning oras sa katalagman. Ang mabinantayong mata nagsunod kang Lutero sa lihok, ug ang matuod ug hamili nga kasingkasing nagtinguha sa iyang pagluwas. Kini matin aw nga ang Roma matagbaw dili sa unsa kon dili sa iyang kamatayon Ang pagtago lamang mao ang makaluwas kaniya gikan sa mga baba sa leon. Ang Dios naghatag kaalam kang Federico sa Sa¬honia sa paghimog paagi sa kaluwasan sa Reformador. Uban sa pansbang sa matuod nga mga higala, ang tinguha sa principe nahimo. ug si Lutero gayud natago-an gikan sa mga higala ug mga kaaway. Sa ibabaw sa iyang panaw ngadto sa ila, siya gidakop, gigawas sa gikan sa iyang mga kauban, ug sa madali gidala ngadto sa kuta sa Wartburg, usa ka hilit nga kuta sa bukid. Ang pagdakop ug ang pagtago kahibulongan kaayo nga bisan pa si Federico sa iyang kaugalingon sa hataas nga panahon wala mahibalo kon diin siya dad-a. Kining pagkawala niya dili ingon nga walay tuyo: samtang ang principe dili mahibalo kon hain si Lutero, siya walay ikapahayag. Siya natagbaw nga ang Reformador walay kadaut, ug niining hunahuna siya malipayon.ADA 148.1
Ang panahon sa tingbulak, ting-init, ug ting-ani miagi, ug ang tugnaw miabut, ug si Lutero didto gihapon sama sa binilanggo. Si Alejandro ug iyang mga kauban nagkalipay ingon nga kahayag sa maayong balita nga daw dayon na mapalung. Apan inay unta niini, ang Reformador nagpuno sa iyang lamparahan gikan sa panudlanang-balay sa kamatuoran; ug ang iyang kahayag modan-ag sa unahan uban nga labawng kasiga.ADA 149.1
Sa hinigala nga pagbantay sa Wartburg, si Lutero sa usa ka panahon nagakalipay sa iyang paghigawas gikan sa mainit ug kasamok sa gubat. Apan siya dili na makakita katagbawan sa pagpakahilom ug sa pagpahulay. Naanad sa kinabuhi nga maabtik ug maisug sa pakig-away, dili na siya makaantus sa pagpabilin nga magtaspok. Niadtong mga adlaw nga mamingaw, ang kahimtang sa iglesia mitindog sa iyang atubangan, ug siya mihilak sa kaguol, “Ay! walay usa niining katapusang adlaw sa Iyang kasuko, nga motindog sama sa kuta sa atubangan sa Dios, ug nagluwas sa Israel.” Mibalik na usab ang hunahuna sa iyang kaugalingon, ug siya nahadlok nga isumbong talawan sa dili pag-apil sa bangga. Unya nagsudya siya sa iyang kaugalingon sa iyang pagkataspokan ug pagkamapatoyangon sa iyang kaugalingon. Apan sa maong panahon si¬ya nakahimo adlaw-adlaw labao pa kay sa maarangan nga mahimo alang sa usa ka tawo. Ang iyang dagang wala gayud magtapul. Samtang ang iyang mga kaaway nagulo-ulo sa ilang kaugalingon nga siya nahilom, sila nahibulong ug nalibog sa dili malalis nga mga kamatuoran nga siya mabaskug gihapon. Ang daghang tratados, nga sinulat sa iyang dagang, nahisabwag sa tibuok nga Alemanya. Siya naghimo usab ug labing hinungdanong pag-alagad alang sa iyang katagilungsud sa paghubad sa Bag-ong Tugon sa pinulongan nga inalemau. Gikan sa iyang bukid sa Patmos siya nagpadayon hapit sa tibuok nga tuig sa pagmantala sa maayong balita, ug nagsaway sa kasal-anan ug mga sayop sa mga kapanahonan.ADA 149.2
Apan dili lamang sa pagbantay kang Lutero gikan sa kasuko sa iyang mga kaaway, ni sa pagtugot kaniya sa panahon sa kahilom alang niining hinungdanong bulohaton, nga ang Dios nagkuha sa Iyang sulogoon gikan sa kahimtang sa kinabuhing lungsudnon. Adunay mga sangputanan nga labing mahal kay niini nga kinahanglan kab-uton. Sa kamingaw ug sa kangi-ub sa iyang bukid nga gitago-an, si Lutero nakuha gi¬kan sa kalibutanong panabang, ug natakpan gikan sa tawohanon nga pagdayeg. Siya sa ingon niini naluwas gikan sa garbo ug sa kaugalingon nga pagsalig nga sa makadaghan mahimo gikan sa kalampusan. Pinaagi sa pag-antus ug pagpaubos siya nag-andam pag-usab sa paglakaw nga walay kadaut sa makalipong nga kahitas-an nga diin siya sa madali ginapahitaas.ADA 149.3
Samtang ang mga tawo nagkalipay sa kagawasan nga gidala kanila sa kamatuoran, sila nahilig sa pagdayeg kanila nga gigawi sa Dios sa pagbugto sa talikala sa sayop ug pagkamatuhotohoon. Si Satanas nagpangita sa pagpasalaag sa mga hunahuna ug gugma sa mga tawo gikan sa Dios, ug sa pagpahiluna kanila sa mga paaging tawohanon; siya nagdala kanila sa pagpasidungug sa lonlon galamiton, ug sa walay pagila sa Kamot nga nagmando sa tanang mga hitabo sa diosnong kabubut-on. Sa makadaghan, ang mga punoan sa tinoho-an nga sa ingon niana gidayeg ug gipakabalaan magwala sa ilang pagpasakop sa Dios, ug madala sa pagsalig sa ilang kaugalingon. Ingon sa gisangputan, sila nagpangita sa pagmando sa salabutan ug sa mga hunahuna sa mga katawohan, nga nahaluna sa pagtan-aw kanila nga mando inay sa pagtan-aw sa pulong sa Dios. Ang buhat sa pagusab sa makadaghan nasanta tungud sa espiritu nga naghatag ug gusto sa iyang mga makatabang. Gikan niining mga kadautan, ang Dios magbantay sa buhat sa Reformacion. Siya nagtinguha nianang buhata sa pagdawat, dili ang pinasantop sa tawo, apan ang Dios. Ang mga mata sa mga tawo naliso kang Lutero ingon nga magpapadaku sa kamatuoran; siya gipagawas nga aron ang tanang mata kamandoan sa walay katapusng Tagbuhat sa kamatuoran.ADA 150.1