ความร่วมมือกับพระเจ้า

ในการจัดตั้งคริสตจักรของเราขึ้นในสถานที่ใหม่ เราจำเป็น ที่จะมอบให้ผู้ที่ยังไม่มีความรู้ความชำนาญเกี่ยวกับกิจการของเรา ให้เป็นผู้รับผิดชอบในการงาน คนเหล่านั้นทำงานไม่ได้ผลดีนัก และนอกเสียจากคนเหล่านั้นกับผู้ร่วมงานของเขาทำงานโดยไม่ เห็นแก่ตัว กิจการของพระเจ้าจะไม่เจริญก้าวหน้าเท่าที่ควรCCh1 217.2

หลายคนรู้สึกว่างานแผนกที่เขาทำเป็นงานของเขาเองโดย ฉะเพาะ และไม่มีใครสามารถจะแนะนำเกี่ยวกับงานนั้นได้ คน เหล่านี้อาจจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับงานที่เขาทำเลย แต่ถ้ามีใครแนะ นำตักเตือนให้ เขาก็โกรธและตั้งใจแน่วแน่ว่าเขาจะต้องทำตามที่ เขาเห็นดีเห็นชอบโดยไม่ต้องปรึกษาหารือใคร นอกจากนี้แล้วผู้ ร่วมงานบางคนไม่เต็มใจที่จะช่วยหรือแนะนำสั่งสอนผู้ร่วมงาน ด้วยกัน คนอื่นๆที่ไม่มีความรู้ความชำนาญในการงานก็ไม่อยาก จะให้ใครๆทราบว่าเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับงานนั้นๆ เขากระทำ ผิดในการที่ทำเช่นนี้ ผลที่ได้รับคือเขาต้องเสียทั้งเวลาและเสีย เงินทอง เพราะเขาหยิ่งเกินกว่าที่จะขอคำแนะนำสั่งสอนจากผู้อื่นCCh1 218.1

เราสามารถจะทราบสาเหตุของความยุ่งยากเช่นนี้ได้โดย ไม่ยากนัก ผู้ร่วมงานชอบทำอะไรๆอย่างเป็นอิสระโดยไม่ต้อง พึ่งพาอาศัยกันและกัน ตามที่จริงเขาควรจะทำงานร่วมกัน ผู้ร่วม งานทุกคนควรจะเปรียบตัวเองเป็นเหมือนเส้นด้ายที่ต้องทอรวมกัน เข้าเพื่อจะให้เป็นผืนผ้าที่สวยงามCCh1 218.2

สิ่งเหล่านี้ทำให้พระวิญญาณบริสุทุธิ์เศร้าเสียพระทัย พระ เจ้าทรงปรารถนาให้เราเรียนรู้จากกันและกัน พระคริสต์ไม่สามารถ จะทำงานร่วมกับเราได้ถ้าเราทุกคนต่างปรารถนาจะทำงานอย่าง อิสระโดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน ซาตานมีความพอใจเมื่อผู้ร่วมงาน ของพระเจ้าตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เพราะมันสามารถล่อลวงเขาให้ หลงกระทำผิดได้โดยง่ายCCh1 219.1

พระเจ้าทรงทดลองดูว่าผู้ร่วมงานทุกๆคนทำงานเพื่อให้ กิจการของพระองค์เจริญก้าวหน้าหรือว่าเขาทำงานตามความพอใจ ของเขาเองCCh1 219.2

ความผิดบาปที่เกือบจะเป็นสิ่งหมดหวังและที่เราแทบไม่ CCh1 219.3

สามารถจะแก้ไขได้ คือการถือความเห็นของตัวเองเป็นใหญ่ และ การทำอะไรๆตามใจชอบ สิ่งเหล่านี้จะไม่ช่วยให้กิจการที่เราทำ เจริญก้าวหน้า เมื่อเรามีสิ่งบกพร่องในตัวแต่เราไม่ทราบข้อนี้ เมื่อ เราถือเอาความคิดเห็นของตัวเป็นใหญ่จนมองไม่เห็นความผิดของ เราเอง พระเจ้าจะทรงชำระจิตใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ได้อย่าง ไร? “คนปกติไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บต้องการหมอ” (มัดธาย บท ๙ ข้อ ๑๒) เราจะปรับปรุงแก้ไขสิ่งที่บกพร่องตัวเราเองให้ดี ขึ้นได้อย่างไรถ้าเราคิดว่าตัวเราเองเป็นคนดีพร้อมอย่างไม่มีที่ติ?CCh1 219.4

ไม่มีใครสามารถจะเป็นสุภาพบุรุษที่แท้ได้ นอกจากคริส- เตียนที่มีความเชื่อถืออย่างแท้จริง และมอบถวายจิตใจแก่พระเจ้า โดยสิ้นเชิงCCh1 220.1