Troska o bliźnich

Ci, którzy uczęszczają do szkoły, mogą wywierać wpływ jako narzędzie Zbawiciela, ale który z młodych ludzi mówi o Chrystusie? Kto z serdeczną gorliwością wzywa swoich kolegów, by porzucili drogi grzechu i wybrali ścieżkę świętości?PM 154.4

To jest kierunek, jaki powinni obrać wierzący młodzi ludzie, ale tego nie czynią. Bliższe ich uczuciom jest jednoczenie się z grzesznikami w sporcie i zabawie. Młodzi mają szeroką sferę użyteczności, ale tego nie dostrzegają. Ach, gdyby tak użyli sił swojego umysłu do poszukiwania sposobów, by przybliżyć się do ginących grzeszników, aby wskazać im ścieżkę świętości oraz przez modlitwę i usilne prośby pozyskać choćby jedną duszę dla Chrystusa!PM 154.5

Jakież to szlachetne dokonanie! Jedna dusza więcej chwaląca Boga przez całą wieczność! Jedna dusza ciesząca się szczęściem i wiecznym życiem! Jeden klejnot w ich koronie jaśniejący jak gwiazda na wieki! A przecież więcej niż jednego człowieka można przywieść od kłamstwa do prawdy, od grzechu do świętości. Pan mówi przez proroka: “Roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne”. Daniela 12,3. Wtedy ci, którzy teraz uczestniczą z Chrystusem i aniołami w dziele zbawienia ginących dusz, zostaną obficie nagrodzeni w królestwie niebios.PM 154.6

Widziałam, że wiele dusz mogłoby być zbawionych, gdyby młodzi byli tam, gdzie powinni, poświęceni Bogu i prawdzie. Ale oni zazwyczaj są w takim stanie, że to nad nimi trzeba nieustannie pracować, gdyż w przeciwnym razie sami znaleźliby się w świecie. Stale przysparzają trosk i zmartwień. Z ich powodu płyną łzy i pełne bólu modlitwy za nimi wznoszą się z serc rodziców. Ale mimo to oni idą naprzód nieświadomi bólu, jaki powoduje ich postępowanie. Kłują cierniem tych, którzy oddaliby za nich życie, by ich uratować i uczynić takimi, jakimi Bóg chce ich uczynić przez zasługi krwi Chrystusa. (...).PM 154.7