Szatan w przebraniu

Diabeł przygotowuje zwiedzenie tak, aby podczas swojej ostatniej kampanii przeciwko ludowi Bożemu wierni Pańscy nie rozumieli, że mają z nim do czynienia. W 2 Koryntian 11,14 czytamy: “I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości”. Podczas gdy niektóre zwiedzione dusze twierdzą, że on nie istnieje, diabeł trzyma ich w niewoli i w znacznym stopniu działa przez nich. Szatan lepiej niż wierni Boży zna moc, którą mogą mieć nad nim, gdy ich siła jest w Chrystusie.PM 40.2

Gdy pokornie błagają o pomoc potężnego Zwycięzcę, nawet najsłabsi z wierzących w prawdę, polegając zdecydowanie na Jezusie, mogą skutecznie powstrzymać szatana i wszystkie jego zastępy. Jest on zbyt przebiegły, by wystąpić otwarcie i śmiało ze swoimi pokusami, gdyż to obudziłoby drzemiące siły chrześcijanina tak, iż natychmiast zdałby się on na silnego i potężnego Odkupiciela. Tak więc diabeł przychodzi niepostrzeżenie i w przebraniu działa przez dzieci nieposłuszeństwa, manifestujące rzekomą pobożność. Szatan użyje wszystkich swoich sił, by nękać, kusić i wieść na manowce lud Boży.PM 40.3

Ten, który ośmielił się stawić czoło Panu, kusić Go i szydzić z Niego, a nawet miał władzę chwycić Go w swoje ręce i zanieść na szczyt świątyni i na wysoką górę, użyje swojej mocy w niepojętym stopniu w obecnym pokoleniu, znacznie uboższym w mądrość niż Pan, a ponadto niemal zupełnie nieświadomym przebiegłości i siły szatana.PM 40.4

W nadzwyczajny sposób wpłynie na ciała tych, którzy z natury skłaniają się ku jego życzeniom. Diabeł z radością przyjmuje jako niezwykle korzystny dla siebie fakt, iż jest uważany za postać fikcyjną. Gdy jest wyśmiewany i przedstawiany na infantylnych ilustracjach jako półzwierzę, uznaje to za sprzyjające jego zamiarom. Ludzie uważają go za istotę o niskiej pozycji, a ich umysły nie są przygotowane na jego sprytnie obmyślone plany, tak iż niemal zawsze udaje mu się je zrealizować. Gdyby pojmowano jego moc i przebiegłość, umysły ludzi byłyby przygotowane, by go odeprzeć. (...).PM 41.1