Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Przypowieści Chrystusa

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Na dobrą rolę

    Nie zawsze siewca musi doznać rozczarowania. O ziarnie, które padło na dobrą rolę, Zbawiciel powiedział: “A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słowa słucha i rozumie; ten wydaje owoc: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny”. “A to, które padło na dobrą ziemię, oznacza tych, którzy szczerym i dobrym sercem usłyszawszy słowo, zachowują je i w wytrwałości wydają owoc”.PC 32.1

    Ludzie o uprzejmym, dobrym sercu, o jakich mówi przypowieść, to ci, którzy w sercu nie mają grzechu, ewangelia zaś ma być głoszona tym, którzy zginęli. Chrystus mówi: “Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzeszników”. Marka 2,17. Człowiek, który pozwolił się przekonać Duchowi Świętemu ma szczere, dobre serce, uznał swe winy i wie, że potrzebuje łaski oraz miłości Bożej. Szczerze pragnie poznać prawdę, aby móc jej być posłusznym. Dobre serce to serce wierzące, serce, które wierzy Słowo Bożemu. Nie można przyjąć Słowa bez wiary. “Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.” Hebrajczyków 11,6.PC 32.2

    “A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słowa słucha i rozumie; ten wydaje owoc (...)”. Faryzeusze za czasów Chrystusa zamykali oczy, aby nie widzieć i zatykali uszy, żeby nie słyszeć, dlatego prawda nie mogła zdobyć ich serc. Świadoma ignorancja i dobrowolnie zaakceptowana ślepota otrzymaały właściwą zapłatę. Tymczasem Jezus pouczał uczniów, że powinni szeroko otworzyć swe serca dla jego nauk i wierzyć Mu. Wypowiedział błogosławieństwo nad uczniami, ponieważ “wierzącymi” oczami i uszami patrzyli i słuchali.PC 32.3

    Słuchacz porównany z dobrą rolą przyjmuje “Słowo Boże (...) nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże”. 1 Tesaloniczan 2,13. Tylko ten człowiek, który przyjmuje Pismo Święte jako przemawiający do niego głos Boży, jest naprawdę uczonym w Piśmie. Przyjmuje ze czcią Słowo Boże, ponieważ będzie ono dla niego żywą rzeczywistością. Takimi słuchaczami byli Korneliusz i jego przyjaciele, którzy powiedzieli do ap. Piotra: “A teraz jesteśmy wszyscy zgromadzeni przed Bogiem, aby wysłuchać tego wszystkiego, co ci Pan nakazał”. Dzieje Apostolskie 10,33.PC 33.1

    Rozpoznanie prawdy nie tyle zależy od naszej siły pojmowania, ile od czystości naszych zamysłów, od prostej, poważnej, na Bogu polegającej wiary. Do tych, którzy z wiarą, w pokorze serca proszą o boskie przewodnictwo, zbliżają się aniołowie Boży. Aby szukającym Boga objawić skarby prawdy, będzie im dany Duch Święty.PC 33.2

    Słuchacze, którzy zostali porównani z dobrą rolą, gdy usłyszą Słowo — zachowują je. Szatan z wszystkimi swoimi piekielnymi narzędziami nie będzie w stanie je odebrać.PC 33.3

    Nie wystarczy tak sobie poczytać Słowo, lub posłuchać je od niechcenia. Jeśli człowiek pragnie, by Słowo to uczyniło coś dla niego, musi nad prawdami Pisma pomyśleć. Musi nad nimi rozmyślać, mając serce przepełnione modlitwą i całą swą uwagę skierować na zrozumienie znaczenia słów Pisma.PC 33.4

    Bóg nakazuje, byśmy w naszym umyśle pielęgnowali myśli wzniosłe i czyste, pragnie, byśmy rozmyślali nad Jego miłością i miłosierdziem oraz studiowali Jego wspaniałą działalność w wielkim planie zbawienia. Wtedy prawda będzie coraz jaśniejsza, a pragnienie posiadania czystego serca i jasności umysłu coraz większe i świętsze. Dusza, obcująca w czystej atmosferze ze świętymi myślami, dzięki łączności z Bogiem i badaniu Pisma Świętego, ulegnie przekształceniu.PC 33.5

    I przynoszą owoc — Ci, którzy usłyszawszy Słowo, zachowują je, przyniosą też owoce posłuszeństwa. Przyjęte do serca Słowo Boże objawi się w dobrych uczynkach, rezultat zaś będzie widoczny w życiu i charakterze podobnym do życia i charakteru Chrystusa. Chrystus powiedział o sobie: “Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój, a zakon Twój jest we wnętrzu moim”. Psalmów 40,9. “Staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał.” Jana 5,30. “Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak on postępował.” 1 Jana 2,6.PC 33.6

    Słowo Boże często jest w sprzeczności z odziedziczonymi, przyswojonymi i pielęgnowanymi cechami charakteru, jak również z nałogami codziennego życia. Ale słuchacz porównany z dobrą rolą przyjmuje Słowo z jego wszystkimi warunkami i żądaniami. Wszystkie swoje przyzwyczajenia i zwyczaje podporządkowuje wówczas woli Bożej. W jego oczach przykazania śmiertelnych, błądzących ludzi są czymś zupełnie nieważnym w porównaniu ze Słowem Nieskończonego. Całym sercem, z wytyczonym jednoznacznym celem, nie zważając na cenę, jaką będzie musiał ponieść, cierpienie, a nawet śmierć, będzie posłuszny prawdzie.PC 34.1

    “W wytrwałości wydają owoc”. Tego, kto przyjmie Słowo Boże, nie ominą trudności ani doświadczenia. Prawdziwy chrześcijanin, gdy cierpi, nie traci ufności, nie wpada w rozpacz, nie zakłóca to jego pokoju. Choć nie wiemy, jak się to wszystko skończy, nie rozumiemy zamysłów, jakie w stosunku do nas ma Bóg, to jednak nie tracimy ufności. Pamiętając o miłości i łasce naszego Pana, składamy Nań wszystkie nasze troski i cierpliwie czekamy na Jego wybawienie.PC 34.2

    Walka wzmacnia duchowe życie. Dobre przetrwanie próby rozwinie stanowczość charakteru i duchowe dary łaski. Doskonały owoc wiary, miłość, łagodność, dojrzewają najlepiej w chmurach burzy i mroku.PC 34.3

    “Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz.” Jakuba 5,7. Tak samo chrześcijanin powinien cierpliwie czekać na ukazanie się w jego życiu owocu Słowa Bożego. Bóg często wysłuchuje naszych modlitw, jeśli prosimy Go o dary Ducha, w ten sposób, że znajdujemy się w okolicznościach, które rozwijają te dary, my zaś nie rozumiejąc tych zamysłów, dziwimy się, że jesteśmy zgnębieni i lękamy się. A tylko przez wzrastanie i przynoszenie owoców możemy rozwinąć w sobie dary Ducha Świętego. Naszym zadaniem jest przyjąć Słowo Boże, zachować je i całkowicie poddać się Jego kontroli, wtedy zamysły Boga urzeczywistnią się.PC 34.4

    “Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy” Jana 14,23. Będzie nami kierowała silniejsza i doskonalsza wola, gdyż będziemy mieli żywą łączność ze źródłem wszystko utrzymującej mocy. W naszym życiu duchowym będziemy oddani pod kontrolę Jezusa Chrystusa, nie będziemy już prowadzić zwykłego, samolubnego życia, ale będzie w nas żył Chrystus. Jego charakter będzie w nas odtworzony. W ten sposób przyniesiemy owoc Ducha — “jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.”PC 34.5

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents