Przywilej wychowywania dzieci

Szczęśliwi są rodzice, w których życiu uwidaczniają się cechy Boże, bowiem w życiu ich dzieci obietnice i przykazania Boże wzbudzą wdzięczność i poszanowanie. Szczęśliwi są rodzice, których serdeczność, sprawiedliwość są dla dziecka wyrazem miłości, sprawiedliwości i cierpliwości Bożej; ucząc dziecko miłowania rodziców i ufania im, wpajają im miłość, ufność i posłuszeństwo wobec Ojca niebieskiego. Rodzice wszczepiający w dziecko te cechy dają mu w spadku skarb cenniejszy od bogactw wszystkich wieków — skarb, który przetrwa wiecznie.SWL 266.1

Wraz z troską o dzieci powierza Bóg matce święte zadanie. “Weź dziecko i wychowuj je dla mnie; dbaj, by wyrosło na dobrego człowieka, który by kiedyś mógł na zawsze przebywać w moim królestwie” — mówi Pan.SWL 266.2

Wychowanie dziecka może się wydawać matce służbą, która niewiele znaczy. Praca jej jest rzadko doceniana. Mało się na ogół wie o jej troskach i ciężarach. Dni wypełniają bez przerwy drobne obowiązki, wymagające cierpliwości, samokontroli, taktu, mądrości i ofiarnej miłości. Nie może się nimi pochwalić jako czymś wielkim. Musi dbać o to, by w domu panował ład i spokój. Często jest znużona i wyczerpana, a jednak stara się łagodnie mówić do dzieci, zająć je czymś, podtrzymać ich radość i skierować małe stopy na właściwą drogę. Często sama matka uważa, że niczego nie dokonała w życiu. Jednak tak nie jest. Aniołowie Boży czuwają przy stroskanej matce i odnotowują wszystkie ciężary, które dźwiga dzień po dniu. Imię jej może nie będzie znane w świecie, lecz jest zapisane w księdze żywota Baranka.SWL 266.3