Rozdział 7 — Współpraca Boga z człowiekiem

W służbie dla chorych lekarz powinien współpracować z Chrystusem. Zbawiciel służył i duszy, i ciału. Ewangelia, której nauczał, była poselstwem duchowego życia i fizycznej odnowy. Uwolnienie od grzechów i uzdrowienie z chorób było z sobą powiązane. Taka sama służba została zlecona chrześcijańskiemu lekarzowi. Powinien utrzymywać więź z Chrystusem niosąc fizyczną, jak też duchową pomoc swoim współbliźnim. Lekarz ma być dla chorych posłańcem miłosierdzia, niosąc im lekarstwo dla schorowanego ciała i zniszczonej grzechem duszy.SWL 67.1

Chrystus jest rzeczywiście naczelnym lekarzem. Jako Arcylekarz stoi u boku każdego bogobojnego pracownika służby zdrowia, który pragnie łagodzić cierpienia ludzkie. Kiedy lekarz korzysta z naturalnych środków przy leczeniu cielesnych dolegliwości, powinien kierować uwagę swoich pacjentów na Tego, który może uleczyć zarówno choroby ciała, jak i duszy. Chrystus dokonuje uzdrowienia, lekarze są tylko pomocnikami. Starają się wspierać naturalne dzieło uzdrowienia; sam Chrystus jest uzdrowicielem. Lekarz stara się zachować życie; Chrystus jest jego dawcą.SWL 67.2