Rozdział 55 — Słowa niebiańskiego Doradcy

Niedawno temu, w widzeniu nocnym, znalazłam się na posiedzeniach rady. Na tych spotkaniach wypowiadano słowa, które pochodziły od ludzi, a nie od Boga. Rozmawiano o pracy medycznej w.... Przedłożono plany, które, jeśli nie zostaną zmodyfikowane, zahamują dzieło oraz skomplikują i tak już trudną sytuację. Poproszono Generalną Konferencję, by zobowiązała się wyłożyć sumę nie mniejszą niż dwadzieścia tysięcy dolarów, albo była odpowiedzialna za zebranie tej sumy, na budowę sanatorium w .... Brat... został surowo skrytykowany przez niektórych, ponieważ odmówił narzucenia Generalnej Konferencji tego dodatkowego zobowiązania. Jednak w obecnych warunkach czuł On, że Pan nie pozwala mu nakładać tego ciężaru na Konferencję. Popieram rozsądek brata ... w tej sprawie (...).RS 180.3

Wracając do posiedzenia rady: Ponownie obecny był Ten, który od początku był naszym Doradcą, i przekazał nam słowo Pana. Powiedział: “Pan nie będzie uwielbiony przez to, że nałożycie jarzmo długu na Generalną Konferencję. W szczególny sposób działał, by zdjąć z karku swego ludu wiążące go jarzmo długów, które nosił tak długo. Konferencja nie powinna znowu stąpać po tej samej ścieżce, na której błądziła”. (...)RS 181.1

Niektórzy jeszcze nie nauczyli się tego, co Chrystus powiedział w przypowieści o człowieku budującym wieżę. “Któż (...) z was” — zapytał Jezus — “chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie najpierw i nie obliczy kosztów, czy ma na wykończenie? Aby gdy już położy fundament, a nie może dokończyć, wszyscy, którzy by to widzieli, nie zaczęli naśmiewać się z niego, mówiąc: Ten człowiek zaczął budować, a nie mógł dokończyć”. To ostrzeżenie często jest lekceważone.RS 181.2

Gdy ludzie na odpowiedzialnych stanowiskach tak bardzo się spieszą, by zakładać jakieś nowe instytucje, iż przestają się liczyć z rzeczywistością, szkodzą zarówno sprawie Pańskiej, jak i samym sobie. Bóg nie jest uwielbiony przez tych, którzy usiłują iść szybciej niż On prowadzi. Taka postawa zawsze jest przyczyną zmartwień, kłopotów i nieszczęść. Pan nie pragnie, by Jego reprezentanci powtarzali takie błędy. Historia wyraźnie uczy, że tego rodzaju poczynania nigdy nie przyniosły Mu chwały. — Manuscript 144, 1902.RS 181.3