Rozdział 58 — Wezwanie do oszczędności

Niedopuszczalną rzeczą jest ekstrawagancja w budowaniu drogich domów, w kupowaniu kosztownych mebli, strojów i pokarmu. Na każdym kroku powinniśmy myśleć o duszach, za które Chrystus oddał swe życie. Niechaj umrą egoizm i pycha. Niech nikt nie wydaje pieniędzy na kosztowne fotografie wysyłane przyjaciołom. Oszczędzajmy każdego dolara, którego możemy oszczędzić, aby niezrównane skarby Chrystusa mogły zostać przedstawione ginącym ludziom.RS 191.1

Szatan zasugeruje wam wiele sposobów wydawania pieniędzy. Jeśli jednak wydacie je dla własnych przyjemności, na rzeczy, bez których możecie się obyć, nie przyniesiecie tym chwały Bogu. Przyjrzyjcie się dobrze tej sprawie i zastanówcie się, czy wyrzekliście się siebie tak, jak powinniście. Czy ponosicie ofiary, by zanieść światło prawdy zgubionym? (...)RS 191.2

W Kościele powinno panować jedno pragnienie — pragnienie upodobnienia się do Chrystusa. Każdy powinien starać się uczynić dla Jezusa wszystko, co może, przez swoje osobiste wysiłki, dary i ofiary. W domu Pańskim powinien być zapas, pełny skarbiec, aby można było odpowiedzieć na wołanie o pomoc rozlegające się ze wszystkich stron. Jakże przykre jest to, że często musimy na to wołanie odpowiedzieć: “Nie możemy wysłać wam ludzi ani pieniędzy. Nasz skarbiec jest pusty”.RS 191.3

Niech każdy grosz, który miał służyć zaspokojeniu egoistycznych zachcianek, dorównaniu świeckim standardom i umiłowaniu wygód, zostanie skierowany do Bożej skarbnicy. Małe strumyki w końcu tworzą wielką rzekę. Bądźmy sumiennymi chrześcijanami, współpracownikami Boga (...).RS 191.4

Należy otwierać nowe placówki, pozyskiwać dusze dla prawdy, wpisywać nowe nazwiska do ksiąg zborowych — nazwiska, które znajdą się także w księdze żywota w niebie. O, gdybyśmy uświadomili sobie, ile można zrobić za pieniądze, które wydaje się na zaspokajanie egoizmu! — The Review and Herald, 27 styczeń 1891.RS 191.5