Poselstwo będzie głoszone z mocą

Lud Boży powinien wprowadzać daleko idącą oszczędność w swoim sposobie wydawania pieniędzy, aby móc przynieść coś Bogu, mówiąc: “Z tego, co twoje, dajemy Tobie”. Wierni mają składać Bogu dziękczynienie za otrzymane błogosławieństwa. Mają też gromadzić sobie skarb u tronu Bożego.RS 193.2

Ludzie myślący tylko o sprawach doczesnych wydają duże sumy na ubiory, a powinni nakarmić i przyodziać tych, którzy cierpią z powodu głodu i zimna. Wielu tych, dla których Chrystus oddał swoje życie, posiada ledwo dostateczne, najtańsze, najzwyklejsze ubranie, podczas gdy inni wydają tysiące dolarów, by zaspokoić wymagania wciąż zmieniającej się mody.RS 193.3

Pan wezwał swój lud do wyjścia z tego świata, odłączenia się. Noszenie ekstrawaganckich, kosztownych ubrań nie przystoi tym, którzy wierzą, że żyjemy w końcu czasu próby. “Chcę tedy”— napisał apostoł Paweł — “aby się mężczyźni modlili na każdym miejscu, wznosząc czyste ręce, bez gniewu i bez swarów. Podobnie kobiety powinny mieć ubiór przyzwoity, występować skromnie i powściągliwie, a nie stroić się w kunsztowne sploty włosów ani w złoto czy w perły, czy kosztowne szaty, lecz jak przystoi kobietom, które są prawdziwie pobożne, zdobić się dobrymi uczynkami”.RS 193.4

Nawet wśród tych, którzy wyznają, że są dziećmi Bożymi, znajdują się tacy, którzy niepotrzebnie wydają pieniądze na kosztowne stroje. Powinniśmy ubierać się schludnie i z gustem, ale, moje siostry, gdy ku-pujecie albo szyjecie ubrania dla waszych dzieci, pomyślcie o pracy w winnicy Pańskiej, która wciąż pozostaje do wykonania. Należy kupować dobry materiał i szyć starannie. Jest to zgodne z zasadami oszczędności. Kosztowne dodatki nie są potrzebne, gdyż służą jedynie zaspokajaniu pychy kosztem sprawy Bożej.RS 193.5

Nie ubiór nadaje wam wartość w oczach Bożych. To wewnętrzne przyozdobienie, zalety ducha, uprzejme słowa i wyrozumiałość dla innych są cenne przed Bogiem. Obywajcie się bez niepotrzebnego ozdabiania i odkładajcie zaoszczędzone w ten sposób pieniądze na sprawę Bożą. Uczcie się samozaparcia same, i pouczajcie o nim także swoje dzieci. W pracy, która jest do wykonania, potrzeba wszystkiego, co można oszczędzić dzięki samozaparciu. Należy nieść ulgę cierpiącym, przyodziać nagich, nakarmić głodnych, zwiastować prawdę na obecny czas tym, którzy jej nie znają. Wyrzekając się tego, co nie jest konieczne do życia, możemy mieć udział w wielkim dziele Bożym.RS 194.1

Jesteśmy świadkami Chrystusa i nie możemy dopuścić, by świeckie interesy pochłaniały nasz czas i uwagę do tego stopnia, że w ogóle nie będziemy zważać na sprawy, które Bóg stawia na pierwszym miejscu. W grę wchodzą sprawy większej wartości. “Szukajcie najpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości”. Chrystus oddał wszystko, by wykonać dzieło, dla którego przyszedł na świat. Mówi do nas: “Jeśli kto chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech bierze swój krzyż każdego dnia i naśladuje mnie”. “W ten sposób będziecie moimi uczniami”.RS 194.2

Chrystus chętnie oddał siebie, by wypełnić wolę Bożą. Był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci na krzyżu. Czy samozaparcie powinniśmy uważać za zbyt wielką ofiarę? Czy powinniśmy wycofać się z uczestnictwa w Jego cierpieniach? Jego śmierć powinna poruszać nas do głębi i sprawiać, że z ochotą poświęcimy się Jego dziełu wraz ze wszystkim, co mamy i kim jesteśmy. Gdy myślimy o tym, co On uczynił dla nas, nasze serca powinny wypełnić się miłością.RS 194.3

Gdy ci, którzy znają prawdę, będą ćwiczyć samozaparcie zalecane przez Słowo Boże, poselstwo będzie głoszone z mocą. Pan wysłucha naszych modlitw o nawrócenie się innych. Lud Boży pozwoli świecić swemu światłu, a niewierzący, widząc dobre uczynki wiernych, będą chwalić naszego niebiańskiego Ojca. Poddajmy się Bogu w pełnym poświęcenia posłuszeństwie. — The Review and Herald, 1 grudzień 1910.RS 194.4