Rozdział 60 — Grzech Ananiasza

Serca Ananiasza i jego żony zostały poruszone przez Ducha Świętego, więc zdecydowali się poświęcić swój osobisty majątek Bogu, podobnie jak to uczynili inni bracia. Ale później, po złożeniu ślubu, wycofali się i postanowili nie wypełnić go całkowicie. Mówiąc, że oddają wszystko, zatrzymali część pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży ziemi. Próbowali oszukać Boga, skłamali Duchowi Świętemu, a ich grzech został szybko i surowo osądzony. Stracili nie tylko doczesne życie, ale i wieczne.RS 199.2

Pan uznał, że ten przykładowy pokaz Jego sprawiedliwości był potrzebny, by ostrzec innych przed popełnianiem podobnych grzechów Miał świadczyć, że człowiek nie może oszukać Boga, który bada serca i nie pozwoli się z siebie naśmiewać. Był ostrzeżeniem dla młodego Kościoła, aby każdy wierzący badał motywy swego postępowania oraz unikał egoizmu, pustej chwały i okradania Boga.RS 199.3

W przypadku Ananiasza grzech oszustwa przeciwko Bogu został szybko wykryty i ukarany. Ten przykład Bożego sądu miał być sygnałem ostrzegawczym dla wszystkich przyszłych pokoleń. Ten sam grzech często był powtarzany w historii Kościoła, i zdarza się także w naszych czasach, ale choć nie towarzyszą mu widzialne przejawy Bożego niezadowolenia, jest on nie mniej obrzydliwy w oczach Bożych niż w czasach apostołów Ostrzeżenie zostało dane, Bóg wyraźnie pokazał, że czuje obrzydzenie do grzechu, więc wszyscy, którzy postępują podobnie jak Ananiasz, mogą być pewni, że gubią swoje dusze (...).RS 199.4

Jedynie wtedy, gdy chrześcijańska motywacja jest w pełni respektowana, a sumienie wyraźnie pojmuje obowiązek spoczywający na wierzącym człowieku, i gdy boskie światło wywiera wpływ na serce i charakter, egoizm może zostać pokonany, a jego miejsce zajmuje usposobienie podobne do tego, jakie kierowało Chrystusem. Duch Święty, działając na serca i charaktery ludzi, usunie z nich wszelką skłonność do chciwości i oszukańczego postępowania (...).RS 200.1

Niejednokrotnie Pan stanowczo postępował z zeświecczonymi, egoistycznymi ludźmi. Ich umysły zostały oświecone przez Ducha Świętego, ich serca odczuły jego zmiękczający, podbijający wpływ. Odczuwając wielkie miłosierdzie i łaskę Bożą, ludzie ci uznali, że ich obowiązkiem jest wspierać Jego sprawę i budować Jego królestwo. (...) Odczuli pragnienie uczestniczenia w królestwie Bożym, więc ślubowali oddać swoje środki na pewne przedsięwzięcia związane ze sprawą Pańską. Tych ślubów nie składali ludziom, ale Bogu, w obecności Jego aniołów, którzy działali na serca tych egoistycznych, miłujących pieniądze ludzi.RS 200.2

Składając ślub, odczuli wielkie błogosławieństwo; jakże szybko jednak ich uczucia zmieniły się, gdy znowu wrócili do codziennego życia. Gdy wrażenie wywołane przez działanie Ducha Świętego minęło, umysł i serce znowu pochłonięte zostały świeckimi interesami, a poświęcenie Panu siebie i swojej własności stało się nieznośnym ciężarem. Szatan osaczył ich pokusami: “Byłeś głupi, że ślubowałeś ofiarować te pieniądze. Potrzebujesz ich w swoim interesie, a jeśli ofiarujesz je, doznasz dotkliwej straty”.RS 200.3

Tak więc ludzie ci wycofali się szemrząc i narzekając na poselstwo Pańskie i posłańca, który je przekazał. Mówili nieprawdziwe rzeczy, twierdząc, że złożyli swe obietnice pod wpływem emocji, nie w pełni rozumieli sprawę, i padli ofiarą przedstawienia sytuacji w przejaskrawionym świetle, a ich uczucia zostały podstępnie wykorzystane, by sprowokować ich do złożenia ślubu. Mówili tak, jakby cenne błogosławieństwa, które otrzymali, były wynikiem zwiedzenia ich przez kaznodzieję, który chciał od nich wyciągnąć pieniądze. Zmienili swoje nastawienie, i nie czuli żadnego obowiązku wypełnienia tego, co ślubowali Bogu. Jest to straszny przykład okradania Boga i zapierania się Ducha Świętego przy pomocy płytkich i kłamliwych wymówek. Niektórzy podają jako usprawiedliwienie fakt, że mają kłopoty; twierdzą, że potrzebują pieniędzy. Na co? Żeby je zakopać, inwestując w domy i ziemię, czy jakieś dochodowe interesy. Ponieważ ślubowali dać pieniądze na religijny cel, wiedzą, że spłata tych zobowiązań nie może być wymuszona prawem, więc miłość do pieniędzy sprawia, iż oszukują swoje własne dusze i próbują okraść Boga. Wielu powinno usłyszeć słowa: “Nigdy nie potraktowałeś tak podle przyjaciela”.RS 200.4

Liczba tych, którzy popełniają grzech Ananiasza i Safiry, wciąż rośnie. Ludzie kłamią nie tylko swym braciom, ale Bogu, gdy lekceważą śluby, które złożyli pobudzeni przez Ducha Bożego. Ponieważ, w przeciwieństwie do przypadku Ananiasza i Safiry, wyrok za popełnione zło nie jest wykonywany natychmiast, serca ludzi pogrążają się w grzechu i przeciwstawiają coraz bardziej Duchowi Bożemu. Jakże ci ludzie ostaną się na sądzie? Czy możecie sobie wyobrazić, jaki będzie finał ich życia? Jak ostaną się, gdy zaczną się wypełniać ostatnie proroctwa Księgi Objawienia? “I widziałem wielki, biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; (...) i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich”. — The Review and Herald, 23 maj 1893.RS 201.1