Rozdział 61 — Umowa z Bogiem

Gdy w obecności naszych braci zostało złożone pisemne lub ustne zobowiązanie ofiarowania pewnej sumy, stają się oni widzialnymi świadkami umowy zawartej między człowiekiem i Bogiem. Obietnica ta została dana nie człowiekowi, ale Bogu, a świadkami tego są ludzie. Żadne prawne zobowiązania nie są ważniejsze dla chrześcijanina niż ślubowanie złożone Bogu.RS 201.2

Osoby obiecujące coś innym ludziom, zazwyczaj nie zwracają się z prośbą o zwolnienie ich z tego, co obiecały. Ślub złożony Bogu, dawcy wszelkich dóbr, ma o wiele większe znaczenie. Dlaczego więc tak wielu usiłuje uniknąć wypełnienia tego, co ślubowali? Czy możemy uważać nasze obietnice składane Bogu za mniej zobowiązujące niż te, które dajemy ludziom? Ponieważ niewywiązanie się z obietnicy nie zostanie zaskarżone w sądzie, czy znaczy to, że obietnica jest mniej ważna? Czy ludzie, którzy uważają się za zbawionych dzięki nieskończonej ofierze Jezusa Chrystusa, mają okradać Boga? Czy ich śluby i czyny nie są zważone na wadze sprawiedliwości niebiańskiego sądu?RS 201.3

Każdy z nas podlega sądowi niebios. Czy nasze postępowanie ma świadczyć przeciwko nam? Przypadek Ananiasza i Saflry był dobitnym przykładem dla wszystkich. Zatrzymując część zapłaty za ziemię skłamali Duchowi Świętemu. Podobna wina ciąży na wszystkich, którzy postępują tak, jak oni.RS 202.1

Gdy serca ludzi zostają zmiękczone obecnością Ducha Bożego, ludzie stają się wrażliwsi na Jego działanie i decydują się na samozaparcie się dla sprawy Bożej. Gdy boskie światło oświeca umysł z niezwykłą ja-snością i mocą, naturalne uczucia człowieka są przezwyciężone, egoizm traci swą moc nad sercem i rodzi się pragnienie naśladowania wzoru Jezusa Chrystusa w samozaparciu i dobroczynności. Z natury egoistyczne usposobienie człowieka staje się uprzejme i współczujące dla zgubionych grzeszników i skłania ludzi do złożenia ślubu Bogu, podobnie jak czynili to Abraham i Jakub. Niebiańscy aniołowie są obecni w takich chwilach. Miłość do Boga i miłość do bliźnich triumfują nad egoizmem i umiłowaniem świata. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy mówca w mocy Ducha Bożego przedstawia plan odkupienia, ułożony przez Majestat Niebios w oparciu o ofiarę złożoną przez Chrystusa na krzyżu. W poniższych tekstach biblijnych możemy zauważyć, jak Bóg traktuje śluby składane Mu przez ludzi:RS 202.2

“I powiedział Mojżesz synom izraelskim wszystko, co mu rozkazał Pan. Do naczelników plemion izraelskich przemówił Mojżesz tymi słowy: Oto, co Pan rozkazał! Jeżeli mężczyzna złoży Panu ślub albo przysięgę, zobowiązując się do wstrzemięźliwości, to niech nie łamie swego słowa, lecz wykona wszystko, co wychodzi z jego ust”. 4 Mojżeszowa 30,1.3.RS 202.3

“Nie pozwól, aby twoje usta przywiodły do grzechu twoje ciało, i nie mów przed posłańcem Bożym, że to było przeoczenie. Dlaczego Bóg ma się gniewać z powodu twojej mowy i unicestwiać dzieło twoich rąk?” Kaznodziei 5,5.RS 202.4

“Dlatego wejdę do domu twego z całopaleniem, dopełnię ci ślubów moich, które złożyły wargi moje, wypowiedziały usta moje w niedoli mojej”. Psalmów 66,13.14.RS 203.1

“Sidłem dla człowieka jest nierozważnie ślubować i zastanawiać się dopiero po złożeniu ślubów”. Przypowieści 20,25.RS 203.2

“Jeżeli złożysz Panu, Bogu twemu, ślub, to nie ociągaj się z jego spełnieniem, gdyż Pan, Bóg twój, upomni się on u ciebie i miałbyś grzech na sobie. Jeżeli zaś nie złożysz ślubu, to nie będziesz miał grzechu na sobie. Co wyszło z twoich ust, tego dotrzymaj i postąp tak, jak ślubowałeś Panu, Bogu twemu, dobrowolnie, jak powiedziałeś swoimi ustami”. 5 Mojżeszowa 23,22-24.RS 203.3

“Składajcie śluby i spełniajcie je Panu, Bogu waszemu; wszyscy wokół niego niech złożą dary Strasznemu!” Psalmów 76,12.RS 203.4

“Lecz wy bezcześcicie je, mówiąc: Stół Pana może być nieczysty i można ofiarować na nim pokarm, którym sami gardzicie. Mówicie też: Ach! Jakiż to mozół! i złościcie mnie — mówi Pan Zastępów — i przynosicie to, co zrabowane, kulawe, chore i ofiarujecie. Czy mam łaskawie przyjąć to z waszej ręki? — mówi Pan. Przeklęty jest oszust, który ma w swojej trzodzie samca i ślubuje go dać, a ofiaruje Panu zwierzę ułomne! Gdyż Ja jestem wielkim Królem — mówi Pan Zastępów — a moje imię wywołuje zbożny lęk między narodami”. Malachiasza 1,12-14.RS 203.5

“Gdy złożysz Bogu ślub, nie zwlekaj z wypełnieniem go, bo mu się głupcy nie podobają. Co ślubowałeś, to wypełnij! Lepiej nie składać ślubów, niż nie wypełnić tego, co się ślubowało”. Kaznodziei 5,3.4. — Testimonies for the Church IV, 470-472.RS 203.6