Boże wymagania w stosunku do nas

Bóg ma prawo do nas i do wszystkiego, co posiadamy. To prawo jest priorytetowe w naszym życiu. Uznając to prawo mamy oddawać Mu dziesięcinę ze wszystkiego, co nam daje. Dziesięcina jest zarezerwowaną przez Boga częścią naszych dochodów. Według polecenia Pana, była ona poświęcona Mu od zarania dziejów (...).RS 45.3

Gdy Bóg wyzwolił Izraelitów z Egiptu, by byli Jego szczególnym ludem, nauczył ich oddawać dziesięcinę, przeznaczaną na utrzymanie służby świątynnej. Była to szczególna ofiara. Wszystkie pozostałe środki także należały do Boga i miały być używane ku Jego chwale. Dziesięcina jednak była oddzielona i służyła utrzymaniu tych, którzy służyli w świątyni. Należało ją oddawać z pierwocin wszelkich zysków, a obok darów i ofiar, stanowiła wystarczające źródło finansowania dzieła ewangelii w tamtych czasach.RS 45.4

Obecnie Bóg oczekuje nie mniej niż wymagał od swego ludu w czasach starożytnych. Jego dary dla nas nie są mniejsze, ale większe niż te, które otrzymywał Izrael w dawnych czasach. Jego służba wymaga i zawsze będzie wymagać środków. Rozległa działalność misyjna dla zbawienia dusz musi być kontynuowana i rozszerzana. Dziesięciny, dary i ofiary mają stanowić wystarczające źródło jej finansowania. Pan pragnie, by dzieło ewangelii nie odczuwało żadnych braków. Dziesięcinę nazywa swoją własnością, a obowiązek jej oddawania nie podlega dyskusji. Ma ona służyć utrzymaniu tych, którzy głoszą ewangelię w kraju i za granicą, “aż po krańce ziemi”.RS 46.1

Boża pieczęć widnieje na wszystkich rzeczach; na ludziach i na wszystkim, co posiadają; wszystko bowiem należy do Niego. Pan mówi: Ja jestem właścicielem świata; wszechświat do mnie należy; więc wyma-gam, byście poświęcili mojej służbie pierwociny wszystkiego, co dzięki mojemu błogosławieństwu otrzymujecie. W Słowie Bożym czytamy: “Nie zwlekaj z ofiarowaniem pierwocin ze swoich plonów”. “Czcij Pana darami ze swego mienia i z pierwocin wszystkich swoich plonów”. Tego wymaga Pan jako dowodu naszej lojalności wobec Niego.RS 46.2

Należymy do Boga; jesteśmy Jego synami i córkami zarówno z tytułu stworzenia, jak i odkupienia, dokonanego przez Jego jednorodzonego Syna. “Nie należycie sami do siebie. Zostaliście nabyci za wielką cenę. Wysławiajcie więc Boga w ciele waszym i w duchu waszym, które należą do Boga”. Umysł, serce, wola i uczucia także należą do Boga; pieniądze, którymi dysponujemy, są własnością Pana. Wszelkie dobra, jakie otrzymujemy, są rezultatem Jego boskiej dobroci. Bóg jest łaskawym dawcą wszelkich dóbr i pragnie, byśmy wyrazili wdzięczność za Jego dary, dzięki którym możemy zaspokajać wszystkie nasze potrzeby. Bóg żąda tylko tego, co należy do Niego. Jedna część należy do Pana i musi być traktowana jak skarb powierzony przez Niego w nasze ręce. Serce wyzute z egoizmu będzie czułe na Bożą dobroć i miłość; z radością uzna, iż wymagania Pana są sprawiedliwe. — The Review and Herald, 8 grudzień 1896.RS 46.3