Część 5 — Szafarze dóbr

Rozdział 28 — Dobra i powierzone talenty

Naśladowcy Chrystusa nie powinni się wystrzegać ziemskich dóbr; powinni jednak traktować je jako powierzone przez Pana talenty. Przez mądre używanie Jego darów możemy zyskać wieczne korzyści, ale musi-my pamiętać, że Bóg nie dał nam bogactw po to, byśmy się bawili, pobłażali swoim skłonnościom i dysponowali pieniędzmi tak, jak nam się podoba. Nie wolno nam używać bogactw w samolubny sposób, poświęcać ich tylko dla zaspokajania naszych potrzeb. Taki sposób postępowania sprawia, że nie jesteśmy w porządku wobec Boga i bliźnich, a nam przyniesie tylko nieszczęścia i kłopoty (...).RS 85.1

Świat faworyzuje bogatych i patrzy na nich tak, jakby byli cenniejsi niż uczciwi, ale biedni ludzie; jednak bogaci najczęściej kształtują swoje charaktery w sposób korespondujący ze sposobem, w jaki wykorzystują swoje bogactwo. Tym samym objawiają, czy są godni powierzenia im wiecznych bogactw. Zarówno biedni, jak i bogaci decydują o swoim wiecznym przeznaczeniu i dowodzą, czy nadają się do objęcia dziedzictwa świętych w światłości. Ci, którzy wydają swoje pieniądze samolubnie, ujawniają cechy charakteru, które wskazują, co uczyniliby, gdyby powierzono im większe, wieczne bogactwa w królestwie Bożym. Egoistyczne zasady wyrobione na ziemi nie są zasadami, jakie panują w niebie. Tam wszyscy ludzie są równi (...).RS 85.2

Dlaczego bogactwo zostało nazwane mamoną nieprawości? Dlatego, że szatan używa ziemskich bogactw, by usidlać, zwodzić i kusić dusze, doprowadzać je do ruiny. Bóg dał nam wskazówki, jak mamy używać powierzonych nam dóbr, aby nieść ulgę potrzebującej i cierpiącej ludzkości, wspierać Jego dzieło i budować Jego królestwo na ziemi, wysyłać misjonarzy na nowe tereny, i doprowadzać do tego, by Chrystusa poznano we wszystkich częściach świata. Jeśli powierzone nam przez Boga środki nie są właściwie wykorzystywane, czy Bóg nie powinien osądzić tych spraw? Dusze są pozostawione na zgubę w swoich grzechach, gdy tymczasem członkowie Kościoła, którzy uważają się za chrześcijan, korzystają ze świętego Bożego depozytu, by zaspokajać swoje apetyty i zachcianki.RS 85.3