Własność należy cenić, ale nie bezużytecznie gromadzić

Ten, kto szuka wiecznego bogactwa, powinien pragnąć niebiańskiego skarbu o wiele bardziej i wytrwałej niż rzeczy, które ceni, i o które zabiega na ziemi. Człowiek tego świata pracuje dla rzeczy ziemskich, doczesnych. Gromadzi swój skarb na ziemi, czyniąc to, czego Jezus nie zaleca.RS 102.4

Szczery chrześcijanin ceni sobie ostrzeżenie Jezusa i spełnia Jego słowo. Gromadzi więc skarb w niebie, tak jak zlecił Odkupiciel świata. Rozumie, że wieczność warta jest tego, by dla niej wieść życie pełne wyrzeczeń i nieustannej pracy. Kieruje swoje uczucia ku rzeczom w górze, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Bożej. Jego życie, przemienione przez łaskę, jest ukryte z Chrystusem w Bogu.RS 102.5

Człowiek taki w żadnym przypadku nie traci jednak zdolności gromadzenia dóbr; korzysta jednak ze swojej energii, by realizować duchowe cele; wszystkie swoje talenty ceni jako dary Boże i wykorzystuje dla Bożej chwały. Chcąc pracować tak, jak Chrystus pracował, gdy był na ziemi, ceni to, co posiada, nie gromadzi bezużytecznie środki, a raczej wykorzystuje je dla głoszenia prawdy i przynoszenia błogosławieństwa ludzkości. W tym też celu używa swych sił, nie dla własnego zadowolenia i chwały, ale by rozwijać otrzymane zdolności i pełnić jak najlepiej służbę dla Boga. Można o nim powiedzieć: “W pracy nie leniwy; pałający duchem; Panu służący”.RS 103.1

Bóg nie potępia mądrości i przewidywania w korzystaniu z doczesnych rzeczy, ale gorączkowe zatroskanie i nadmierne zainteresowanie ziemskimi sprawami nie są zgodne z Jego wolą. — The Review and Herald, 1 marzec 1887.RS 103.2