Rozdział 22 — Dar grzeczności

Ci, którzy pracują dla Chrystusa, mają być prawi i wiarygodni, niezachwiani w zasadach jak skała, a jednocześnie uprzejmi i grzeczni. Grzeczność jest jednym z darów Ducha. Praca nad umysłami ludzi jest jednym z największych dzieł powierzonych ludziom, a ten, kto chce znaleźć dostęp do serca, musi zważać na zalecenie: “Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni”. 1 Piotra 3,8. Miłość uczyni to, czego nie osiągnie się przy pomocy dyskusji i sporów. Jedna chwila rozdrażnienia, jedna nieuprzejma odpowiedź, brak chrześcijańskiej ogłady w jakiejś drobnej sprawie, mogą doprowadzić do utraty przyjaciół i wpływu.SE 83.5

Chrześcijański pracownik ma się starać, żeby być podobnym do Chrystusa, kiedy był na ziemi. On jest naszym wzorem nie tylko w nieskazitelnej czystości, ale także w cierpliwości, łagodności i miłym sposobie bycia. Jego życie jest przykładem prawdziwej uprzejmości. Dla potrzebujących i uciśnionych miał zawsze łaskawe spojrzenie i słowo pocieszenia. Jego obecność sprawiała, że w domu panowała czystsza atmosfera. Jego życie było jak niebiański zakwas działający w społeczeństwie. Czysty i nieskalany, chodził wśród bezmyślnych, grubiańskich i niegrzecznych, wśród niesprawiedliwych celników, występnych Samarytan, pogańskich żołnierzy, nieokrzesanych wieśniaków i innych im podobnych ludzi. Mówił słowa pełne sympatii wszędzie tam, gdzie się znalazł. Kiedy widział ludzi zmęczonych i dźwigających ciężkie brzemiona, pomagał im je dźwigać i powtarzał im, ilustrowane przykładami z przyrody, nauki o miłości, uprzejmości i dobroci Boga. Starał się natchnąć nadzieją najbardziej nieokrzesanych i nieobiecujących, zapewniając ich, że mogą wyrobić w sobie charakter, który będzie świadczył o tym, iż są dziećmi Bożymi.SE 84.1

Religia Jezusa zmiękcza wszystko, co jest twarde i złe w usposobieniu oraz łagodzi to, co jest grubiańskie i szorstkie w sposobie bycia. Czyni słowa łagodnymi a zachowanie miłym. Uczmy się od Chrystusa, jak łączyć głębokie poczucie czystości i uczciwości z pogodnym usposobieniem. Uprzejmy, grzeczny chrześcijanin jest najmocniejszym argumentem na rzecz chrześcijaństwa.SE 84.2

Uprzejme słowa są jak rosa i łagodny deszcz dla duszy. W Piśmie Świętym czytamy, że wielka uprzejmość płynęła z ust Chrystusa, tak że mógł “spracowanemu odpowiedzieć miłym słowem”. Izajasza 50,4. Pan wzywa więc nas: “Mowa wasza niech będzie zawsze uprzejma”, aby przyniosła błogosławieństwo tym, którzy jej słuchają. Kolosan 4,6; Efezjan 4,29.SE 84.3

Niektórzy ludzie, z którymi się stykacie, mogą być grubiańscy i niegrzeczni, ale z tego powodu nie pozwalajcie sobie na niegrzeczność. Ten, kto pragnie zachować szacunek do samego siebie, musi być ostrożny, by nie urażać innych. Ta zasada powinna być święcie przestrzegana nawet w stosunku do najbardziej tępych i nieudolnych. Nie wiecie, jakie Bóg ma zamiary w stosunku do tych pozornie nie obiecujących łudzi. W przeszłości przyjmował do swego wielkiego dzieła osoby równie mało obiecujące czy atrakcyjne. Jego Duch działający na serce pobudził wszystkie zdolności do żywiołowego działania. Pan widział w tych surowych, nieobrobionych kamieniach cenny materiał, który wytrzymał najsroższe burze i największy nacisk. Bóg nie patrzy na ludzi tak jak człowiek. Nie sądzi z wyglądu, ale bada serca i osądza sprawiedliwie.SE 84.4

*****

Pan Jezus wymaga od nas, byśmy uznali prawa każdego człowieka. Prawa socjalne ludzi i ich prawa jako chrześcijan muszą być brane pod uwagę. Wszystkich należy traktować z ogładą i delikatnością, jako synów i córki Boga.SE 85.1

Chrześcijaństwo czyni człowieka szlachetnym. Chrystus był grzeczny nawet w stosunku do swoich prześladowców, a Jego prawdziwi naśladowcy będą objawiać tego samego ducha. Przyjrzyjcie się Pawłowi, kiedy stał przed władcami. Jego mowa do Agryppy jest przykładem prawdziwej grzeczności, a jednocześnie elokwentnej perswazji. Ewangelia nie zachęca do powierzchownej ogłady, jaką obecnie promuje się w świecie, ale do grzeczności płynącej ze szczerej, serdecznej uprzejmości.SE 85.2

Najusilniejsze nawet zwracanie uwagi na zewnętrzną poprawność manier nie wystarczy, by usunąć wszelkie rozdrażnienie, surowy sąd i niemiłą mowę. Prawdziwa ogłada nigdy nie stanie się udziałem człowieka, który uważa się za najważniejszą osobę na świecie. Miłość Boża musi znaleźć miejsce w sercu. Prawdziwy chrześcijanin czerpie motywację do działania z głębokiej, serdecznej miłości do Mistrza. W jego uczuciu do Chrystusa tkwi źródło niesamolubnego zainteresowania braćmi. Miłość sprawia, że ten, kto ją posiada, odznacza się wdziękiem, poprawnym zachowaniem i miłym sposobem bycia. To ona rozjaśnia oblicze, sprawia, że głos staje się łagodny, ona oczyszcza i uwzniośla całego człowieka.SE 85.3