Uratowani dzięki wysiłkom podjętym w celu ratowania bliźnich

Działający zbór jest rozwijającym się zborem. Pomaganie innym jest dla każdego wyznawcy źródłem wzmocnienia i bodźcem do rozwoju. Czytałam o człowieku, który pewnego zimowego dnia brnął przez wielkie, śnieżne zaspy. Po pewnym czasie, zdrętwiały z zimna, zatrzymał się i byłby niechybnie zamarzł na śmierć, bo nie miał już siły iść dalej i przestał walczyć o życie, gdy w pewnym momencie usłyszał jęk jakiegoś człowieka, który w pobliżu także ginął z zimna. Wiedziony współczuciem ruszył na ratunek bliźniemu. Rozgrzał zmarznięte kończyny nieszczęśnika i z wielkim wysiłkiem postawił go na nogi. Ponieważ zmarznięty człowiek nie był jednak w stanie iść dalej, nasz bohater przeniósł go na ramionach przez zaspy, przez które przed chwilą sam nie miał siły brnąć.SE 135.2

Kiedy doniósł towarzysza podróży w bezpieczne miejsce, zrozumiał, że ratując bliźniego, uratował także siebie. Jego zdecydowany wysiłek, by pomóc drugiemu człowiekowi, sprawił, iż krew zaczęła żywiej krążyć w jego żyłach i zmarznięte ręce oraz nogi rozgrzały się.SE 135.3

Słowami i przykładem stale należy uświadamiać ludziom młodym w wierze, iż pomagając innym, pomagamy także samym sobie. Dzięki temu będą oni zdobywali głębsze chrześcijańskie doświadczenie. Niechaj ci, którzy są zniechęceni uważając, że droga do życia wiecznego jest trudna i niebezpieczna, pójdą do pracy na rzecz bliźnich. Wysiłki podejmowane w tej pracy, połączone z prośbą o boskie światło, sprawią, że ich serca ogarnie zbawienny wpływ łaski Bożej, a ich uczucia rozpłomienieją boskim zapałem. Ich chrześcijańskie życie stanie się bardziej rzeczywiste, gorliwsze i pełne modlitwy.SE 135.4

Pamiętajmy, że jesteśmy pielgrzymami i obcymi na tej ziemi, zmierzającymi do lepszego kraju, niebiańskiego. Ci, którzy przystali do Pana i połączyli się z Nim przymierzem służby, są zobowiązani do współpracy z Nim w dziele ratowania bliźnich.SE 135.5

Niechaj wyznawcy w powszednie dni tygodnia wiernie wykonują swoje zadania, a w sabat opowiadają swoje doświadczenia innym. W ten sposób spotkanie będzie jak pokarm na czas słuszny dając zgromadzonym nowe życie i świeży zapał. Kiedy lud Boży widzi wielką potrzebę pracy na wzór Chrystusa w celu nawracania grzeszników, wówczas świadectwa przedstawiane w czasie sobotnich nabożeństw są pełne mocy. Z radością opowiadają o cennych doświadczeniach, jakie wynieśli z pracy dla bliźnich.SE 136.1