Rozdział 42 — Czas rozpoczęcia dyscyplinowania

Nieposłuszne dzieci znakiem dni ostatecznych — Jednym ze znaków dni ostatecznych (patrz 2 Tymoteusza 3,1) jest nieposłuszeństwo dzieci wobec rodziców. Czy rodzice zdają sobie sprawę ze swojej odpowiedzialności? Wielu wydaje się tracić z oczu troskę, jaką zawsze powinni otaczać swoje dzieci. Pobłażają ich złym namiętnościom i nieposłuszeństwu. — The Review and Herald, 19 wrzesień 1854.JWD 166.3

Dzieci są dziedzictwem Pańskim, a jeśli rodzice nie dadzą im takiego wychowania, które pozwoli im trzymać się drogi Bożej, to zaniedbają poważny obowiązek. Nie jest wolą ani zamierzeniem Pana, by dzieci były szorstkie, nieokrzesane, niegrzeczne, nieposłuszne, niewdzięczne, nieświęte, uparte, zarozumiałe i miłujące bardziej rozkosze niż Boga. Pismo Święte mówi, że taki stan społeczeństwa będzie znakiem dni ostatecznych. — The Signs of the Times, 17 wrzesień 1894.JWD 166.4

Pobłażliwi rodzice nie postępują zgodnie z porządkiem nieba — W niebie panuje doskonały porządek, zupełna zgoda i porozumienie. Jeśli rodzice do tego stopnia zaniedbują podporządkowanie swoich dzieci właściwemu autorytetowi w tym życiu, jak mogą mieć nadzieję, że staną się one odpowiednimi towarzyszami świętych aniołów w świecie pokoju i harmonii? — Testimonies for the Church IV, 199.JWD 167.1

Ci, którzy nie mieli szacunku dla porządku czy dyscypliny w tym życiu, nie będą mieli szacunku dla porządku zachowywanego w niebie. Nie mogą zostać wpuszczeni do nieba, gdyż ci, którzy zostaną uznani za godnych, by tam wejść, będą miłować porządek i szanować dyscyplinę. Charaktery ukształtowane w tym życiu określą przyszłe przeznaczenie. Gdy Chrystus przyjdzie powtórnie, nie zmieni niczyjego charakteru. (...). Rodzice nie powinni zaniedbywać swojego obowiązku dla dobra dzieci. Powinni uczyć je tak, by były błogosławieństwem dla społeczeństwa tutaj i mogły otrzymać nagrodę życia wiecznego w przyszłości. — Tamże 429.JWD 167.2

Kiedy należy wprowadzić dyscyplinę? — Gdy tylko dziecko zaczyna wybierać swoją wolę i drogę, należy zacząć je uczyć dyscypliny. Można to nazwać podświadomą edukacją. Wtedy musi zostać rozpoczęte świadome i zdecydowane działanie. Największy ciężar tego dzieła z konieczności spoczywa na matce. Ona troszczy się o dziecko i ma położyć fundament pod wychowanie, które pomoże dziecku rozwinąć silny i zrównoważony charakter. (...).JWD 167.3

Nierzadko małe dzieci okazują zdecydowaną wolę. Jeśli ta wola nie zostanie poddana mądrzejszemu autorytetowi niż nieukierunkowane pragnienia dziecka, szatan przejmie panowanie nad umysłem i ukształtuje usposobienie stosownie do swojej woli. — Letter 9, 1904.JWD 167.4

Zaniedbywanie dzieła dyscyplinowania i nauczania, aż wypaczone usposobienie się wzmocni, jest wyrządzaniem ogromnej krzywdy dzieciom, gdyż wyrastają one na egoistyczne, wymagające i niemiłe osoby. Nie lubią samych siebie tak samo, jak nie są lubiane przez innych, tak więc zawsze będą pełne niezadowolenia. Dzieło matki musi się rozpocząć we wczesnych latach, aby nie dawać szatanowi panowania nad umysłami i usposobieniem dzieci. — Manuscript 43, 1900.JWD 167.5

Tłumcie pierwsze przejawy zła — Rodzice, powinniście rozpocząć pierwszą lekcję dyscypliny, gdy wasze dzieci są jeszcze niemowlętami w waszych ramionach. Uczcie je poddawać ich wolę waszej woli. Można to czynić, okazując prawość i zdecydowanie. Rodzice powinni doskonale panować nad sobą, zachowując łagodność i jednocześnie zdecydowanie. Mają tak naginać wolę dziecka, by nie oczekiwało niczego innego jak uległości ich życzeniom.JWD 167.6

Rodzice nie zawsze w porę rozpoczynają dyscyplinowanie. Pierwsze przejawy niespokojnego usposobienia nie spotykają się z właściwą reakcją, a dzieci wyrastają w uporze, który potęguje się z upływem czasu. — Testimonies for the Church I, 218.JWD 168.1

Zbyt małe, by je karać? — Heli nie prowadził swego domu zgodnie z zasadami prawa Bożego, dotyczącymi zarządzania rodziną. Kierował się własnym sądem. Zaślepiony ojciec nie zwracał uwagi na wady i grzechy synów w okresie dzieciństwa, schlebiając sobie, że po jakimś czasie wyrosną z tych złych skłonności. Również dzisiaj wielu ludzi popełnia podobny błąd. Sądzą, że znają lepszy sposób wychowywania dzieci, niż ten, który Bóg dal w swoim Słowie. Sprzyjają ich złym skłonnościom, stosując usprawiedliwienie:JWD 168.2

— One są zbyt małe, by je karać. Poczekajmy, aż będą starsze, a wtedy będzie można przemówić im do rozsądku!JWD 168.3

W ten sposób złe nawyki zakorzeniają się, aż staną się ich drugą naturą. Dzieci wzrastają bez żadnych hamulców, z cechami charakteru, które przez całe życie są dla nich przekleństwem i mogą zostać odtworzone w innych.JWD 168.4

Nie ma większego przekleństwa dla rodziny niż pozwolenie młodzieży, by chodziła własnymi drogami. Gdy rodzice spełniają każde życzenie dzieci i pobłażają im w tym, o czym wiedzą, że nie służy ich dobru, dzieci wkrótce stracą cały szacunek dla rodziców, przestaną poważać autorytet Boga oraz ludzi i zostaną zapędzone do niewoli szatana, spełniając jego wolę. — Patriarchowie i prorocy 435.JWD 168.5

Postawcie wychowanie dzieci ponad innymi sprawami — Wielu wskazuje na dzieci pastorów, nauczycieli i innych osób cieszących się reputacją wykształconych i pobożnych, twierdząc, że skoro ci ludzie, mający znacznie większe możliwości niż inni, nie radzą sobie w kierowaniu rodziną, to inni, mniej uprzywilejowani, nie mogą mieć nadziei na sukces w tej kwestii. Trzeba odpowiedzieć na pytanie. Czy ci ludzie dali swoim dzieciom to, co należy — dobry przykład, wierne pouczenie i właściwe ograniczenia? To wskutek zaniedbania tych niezbędnych elementów tacy rodzice dają społeczeństwu dzieci, które są niezrównoważone umysłowo, niecierpliwe wobec ograniczeń i nieświadome obowiązków praktycznego życia. W ten sposób wyrządzają światu szkodę, która przewyższa wszelkie dobro, jakiego dokonali. Takie dzieci przekazują swoje wypaczone charaktery w dziedzictwie swojemu potomstwu, a ich zły przykład i wpływ psuje społeczeństwo i powoduje zamęt w Kościele. Nie możemy uznać, że ktokolwiek, jakkolwiek wielkie są jego zdolności i użyteczność, pełni najlepszą służbę dla Boga czy świata, jeśli poświęca czas innym zajęciom, zaniedbując własne dzieci. — The Signs of the Times, 9 luty 1882.JWD 168.6

Obietnica współdziałania nieba — Bóg będzie błogosławił prawą i właściwą dyscyplinę. Jednak Chrystus mówi:JWD 169.1

— “Beze mnie nic uczynić nie możecie”. Jana 15,5.JWD 169.2

Niebiańskie istoty nie mogą współdziałać z ojcami i matkami, którzy zaniedbują nauczanie dzieci i pozwalają szatanowi panować nad tymi drobinami niemowlęcych istot, młodymi umysłami, jako narzędziami, przez które może on przeciwdziałać wpływowi Ducha Świętego. — Manuscript 126, 1897.JWD 169.3