Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Jak wychować dziecko?

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 45 — Z miłością i stanowczością

    Dwie drogi i ich koniec — Są dwa sposoby postępowania z dziećmi — sposoby różniące się diametralnie w zasadzie i skutkach. Wierność i miłość, zjednoczone z mądrością i zdecydowaniem, w zgodzie z nauczaniem Słowa Bożego, przyniosą szczęście w tym życiu i przyszłym. Zaniedbanie obowiązku, nierozsądna pobłażliwość, brak ograniczeń i korygowania głupstw doprowadzą do nieszczęścia i ostatecznego upadku dzieci oraz rozczarowania i cierpienia rodziców. — The Review and Herald, 30 sierpień 1881.JWD 188.2

    Miłość ma brata bliźniaka, a jest nim obowiązek. Miłość i obowiązek idą ze sobą w parze. Miłość okazywana z zaniedbaniem obowiązku uczyni dzieci upartymi, samowolnymi, zepsutymi, egoistycznymi i nieposłusznymi. Jeśli surowy obowiązek jest pozbawiony miłości, która łagodzi i zdobywa, skutek będzie podobny. Obowiązek i miłość muszą być połączone, aby dzieci mogły być właściwie dyscyplinowane. — Testimonies for the Church III, 195.JWD 188.3

    Nieskorygowane wady przynoszą nieszczęście — Gdziekolwiek wydaje się konieczne odmówienie dzieciom czegoś czy przeciwstawienie się ich woli, należy im z całą mocą uświadomić, że jest to czynione nie dla zaspokojenia ambicji rodziców czy dla ich pragnienia władzy, ale dla dobra dzieci. Należy je nauczyć, że każda nieskorygowana wada spowoduje nieszczęście w ich życiu i ściągnie Boże niezadowolenie. Dzięki takiej dyscyplinie dzieci znajdą większe szczęście w podporządkowywaniu swojej woli ich niebiańskiemu Ojcu. — Fundamentals of Christian Education 68.JWD 188.4

    Młodzi, którzy kierują się swoimi impulsami i skłonnościami, nie mogą być szczęśliwi w tym życiu, a w końcu stracą życie wieczne. — The Review and Herald, 27 czerwiec 1899.JWD 189.1

    Uprzejmość ma być prawem w rodzinie — Boża metoda zarządzania jest przykładem tego, jak należy wychowywać dzieci. W służbie Pańskiej nie ma miejsca na ucisk, a więc nie ma miejsca na ucisk także w domu i szkole. Jednak ani rodzice, ani nauczyciele nie powinni dopuszczać, by lekceważenie ich słowa przeszło bez konsekwencji. Jeśli zaniedbają korygowanie dzieci dopuszczających się złego postępowania, Bóg pociągnie ich do odpowiedzialności za to zaniedbanie. Jednak należy im oszczędzić potępiania. Niech uprzejmość będzie prawem w rodzinie i szkole. Niech dzieci będą uczone przestrzegać prawa Pańskiego i niech zdecydowany wpływ miłości powstrzymuje je od zła. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 155.JWD 189.2

    Miejcie wyrozumiałość dla dziecięcej niewiedzy — Ojcowie i matki, w rodzinie macie reprezentować Boże nastawienie. Macie wymagać posłuszeństwa nie przy pomocy ostrych słów, ale w sposób uprzejmy i nacechowany miłością. Macie być tak pełni współczucia, aby wasze dzieci lgnęły do was. — Manuscript 79, 1901.JWD 189.3

    Bądźcie mili w domu. Powstrzymujcie każde słowo, które mogłoby wzbudzić nieświęte emocje. Boże zalecenie brzmi: “Ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich”. Efezjan 6,4. Pamiętajcie, że wasze dzieci są młode i niedoświadczone. Panując nad nimi i dyscyplinując je, bądźcie stanowczy, ale uprzejmi. — The Review and Herald, 21 kwiecień 1904.JWD 189.4

    Dzieci nie zawsze rozróżniają między dobrem a złem, a gdy czynią zło, często są traktowane surowo, zamiast zostać uprzejmie pouczone. — Manuscript 12, 1898.JWD 189.5

    Słowo Boże nie zezwala na surowość rodzicom ani uciskanie dzieci w celu zmuszenia ich do posłuszeństwa. Prawo Boże, tak w życiu rodżiny, jak i w kierowaniu narodami, wypływa z serca nieskończonej miłości. — Letter 8a, 1896.JWD 189.6

    Współczucie dla nieobiecującego dziecka — Wiem, że konieczne jest, by rodzice postępowali zgodnie z mądrością Chrystusową wobec swoich błądzących dzieci. (...). To właśnie nieobiecujące dzieci potrzebują najwięcej cierpliwości i uprzejmości oraz najczulszego współczucia. Jednak wielu rodziców objawia zimnego i bezlitosnego ducha, który nigdy nie doprowadzi błądzących do skruchy. Niechaj serca rodziców zostaną złagodzone przez łaskę Chrystusa, a Jego miłość znajdzie drogę do serca. — Manuscript 22, 1890.JWD 190.1

    Reguła Zbawiciela: “A jak chcecie, aby ludzie wam czynili, czyńcie im tak samo i wy” (Łukasza 6,31), powinna stać się wytyczną dla wszystkich, którzy podejmują się wychowania dzieci i młodzieży. Dzieci i młodzież są młodszymi członkami rodziny Pańskiej i współdziedzicami łaski żywota. Reguła Chrystusa winna być z uszanowaniem stosowana wobec wszystkich uczniów, wobec najbardziej ograniczonych, wobec najmłodszych i błądzących, a nawet wobec krnąbrnych i buntujących się. — Wychowanie 206.JWD 190.2

    Pomóżcie dzieciom zwyciężać — Bóg z czułym szacunkiem odnosi się do dzieci. Pragnie, by codziennie odnosiły zwycięstwa. Starajmy się wszyscy pomagać dzieciom w stawaniu się zwycięzcami. Nie pozwalajcie, by były znieważane przez domowników. Nie pozwólcie, by wasze czyny i słowa prowokowały wasze dzieci do gniewu. Jednak dzieci należy wiernie dyscyplinować i korygować, gdy robią coś złego. — Manuscript 47, 1908.JWD 190.3

    Chwalcie je przy każdej okazji — Chwalcie dzieci, gdy postępują dobrze, gdyż rozsądna pochwała jest wielką pomocą dla nich, podobnie jak dla dorosłych i mądrzejszych. Nigdy nie bądźcie zrzędliwi w świątyni domu. Bądźcie uprzejmi i czuli, okazujcie chrześcijańską grzeczność, dziękując waszym dzieciom i chwaląc je za pomoc, której wam udzielają. — Manuscript 14, 1905.JWD 190.4

    Bądźcie mili. Nigdy nie mówcie podniesionym głosem i pod wpływem gniewu. Ograniczając i dyscyplinując wasze dzieci, bądźcie stanowczy, ale uprzejmi. Zachęcajcie je, by pełniły swoje obowiązki jako członkowie rodzinnego gospodarstwa. Wyrażajcie uznanie dla ich wysiłków mających na celu ograniczanie ich skłonności do złego. — Manuscript 22, 1904.JWD 190.5

    Bądźcie tacy, jakimi chcielibyście widzieć wasze dzieci, gdy w przyszłości założą rodziny. Mówcie do nich tak, jak chcielibyście, aby one mówiły. — Manuscript 42, 1903.JWD 191.1

    Strzeżcie tonu głosu — Zawsze mówcie w spokojny i poważny sposób, bez cienia gniewu. Uniesienia nie są konieczne, by wymóc pełne posłuszeństwo. — Letter 69, 1896.JWD 191.2

    Ojcowie i matki, jesteście odpowiedzialni za wasze dzieci. Uważajcie, jakim wpływom je poddajecie. Nie traćcie przez łajanie i zrzędzenie waszego dobrego wpływu na nie. Macie je prowadzić, a nie pobudzać do gniewu. Cokolwiek wyprowadza was z równowagi, upewnijcie się, że ton waszego głosu nie zdradza irytacji. Nie pozwólcie, by dzieci widziały w was przejawy ducha szatana. Nie pomoże wam to przygotować i uczyć wasze dzieci do przyszłego nieśmiertelnego życia. — Manuscript 47, 1908.JWD 191.3

    Sprawiedliwość musi być połączona z miłosierdziem — Bóg jest naszym prawodawcą i królem, a rodzice mają być poddani Jego władzy. Ta zasada wyklucza wszelki ucisk ze strony rodziców i wszelkie nieposłuszeństwo ze strony dzieci. Pan jest pełen dobroci, miłosierdzia i prawdy. Jego prawo jest święte, sprawiedliwe i dobre, a więc musi być przestrzegane przez rodziców i dzieci. Zasady, które powinny regulować życie rodziców i dzieci, wypływają z serca nieskończonej miłości, a obfite Boże błogosławieństwo spocznie na tych rodzicach, którzy stosują Jego prawo w swoich domach, oraz na tych dzieciach, które są posłuszne temu prawu. Połączony wpływ miłosierdzia i sprawiedliwości ma być odczuwany. “Aby łaska i wierność się spotkały, a sprawiedliwość i pokój pocałowały”. Psalmów 85,11. Rodziny, w których panuje taka dyscyplina, będą podążać drogą Pańską, czyniąc sprawiedliwość i prawo. — The Signs of the Times, 23 sierpień 1899.JWD 191.4

    Rodzic, który w sprawowaniu władzy rodzicielskiej dopuszcza się despotyzmu, popełnia straszliwy błąd. Krzywdzi nie tylko dzieci, ale także samego siebie, gasząc w ich młodych sercach miłość, która mogłaby się przejawiać w czynach i słowach pełnych uczucia. Uprzejmość, cierpliwość i miłość okazywane dzieciom będą przez nie oddawane rodzicom. Rodzice będą zbierać to, co zasiali. (...).JWD 191.5

    Starając się stosować sprawiedliwość, pamiętajcie, że jej bliźniaczą siostrą jest miłosierdzie. Stoją one blisko siebie i nie wolno ich rozdzielać. — The Review and Herald, 30 sierpień 1881.JWD 191.6

    Surowość wzbudza ducha walki — Rada dla surowych rodziców. Surowość i sprawiedliwość, niepołączone z miłością, nie będą prowadzić waszych dzieci do czynienia tego, co prawe. Zwróćcie uwagę na to, jak szybko wzbudzany jest w nich duch walki. Jest lepszy sposób kierowania nimi niż bezpośredni przymus. Sprawiedliwość jest siostrą miłości. Niech miłość i sprawiedliwość zostaną połączone w waszym kierowaniu dziećmi, a z pewnością uzyskacie pomoc ze strony Boga, który będzie współdziałał z waszymi wysiłkami. Pan, wasz łaskawy Odkupiciel, pragnie was błogosławić i dać wam Jego usposobienie, Jego łaskę i Jego zbawienie, abyście posiedli charakter, który Bóg może zaakceptować. — Letter 19a, 1891.JWD 192.1

    Autorytet rodziców powinien być absolutny, ale nie wolno im nadużywać danej im władzy. Panując nad swoimi dziećmi, ojciec nie może kierować się kaprysem, ale biblijnym standardem. Gdy pozwala, by surowe cechy jego charakteru dochodziły do głosu, staje się despotą. — The Review and Herald, 30 sierpień 1881.JWD 192.2

    Upominajcie, ale z uczuciem i czułością — Niewątpliwie zauważycie wady i krnąbrność u waszych dzieci. Niektórzy rodzice powiedzą wam, że próbują mówić do swoich dzieci i karać je, ale nie widzą, by przynosiło to cokolwiek dobrego. Niech tacy rodzice spróbują nowych metod. Niech połączą uprzejmość i miłość z kierowaniem rodziną, a przy tym niech będą stanowczy jak skała, trzymając się prawych zasad. — Manuscript 38, 1895.JWD 192.3

    Nikt, kto ma do czynienia z młodymi ludźmi, nie powinien być człowiekiem żelaznego serca. Powinien raczej być wrażliwy, czuły, współczujący, grzeczny, ujmujący i towarzyski. Jednocześnie dzieci powinny wiedzieć, że napomnienia muszą im zostać udzielone, a czasami także nagana, aby skończyć z czynieniem zła. — Manuscript 68, 1897.JWD 192.4

    Polecono mi powiedzieć rodzicom:JWD 192.5

    — Podnieście standard zachowania w waszych domach. Uczcie dzieci posłuszeństwa. Kierujcie nimi połączonym wpływem uczucia i Chrystusowego autorytetu. Niech wasze życie będzie takie, żeby można było o was powiedzieć słowa pochwały, jakie wypowiedziano o Korneliuszu, który był “pobożny i bogobojny wraz z całym domem swoim”. Dzieje Apostolskie 10,2. — The Review and Herald, 21 kwiecień 1904.JWD 192.6

    Nie okazujcie ani surowości, ani nadmiernej pobłażliwości — Nie mamy zrozumienia dla tego rodzaju dyscypliny, która zniechęca dzieci wskutek surowego potępiania albo drażni je przez karcenie w gniewie, a potem, gdy impuls się zmienia, zasypuje je pocałunkami albo szkodzi im nierozsądnym rozpieszczaniem. Nadmierna pobłażliwość i niesłuszna surowość powinny być jednakowo unikane. Choć czujność i zdecydowanie są niezbędne, to jednak równie konieczne są współczucie i wrażliwość. Rodzice, pamiętajcie, że macie do czynienia z dziećmi, które zmagają się z pokusą, a dla nich złe skłonności są tak samo trudne do odparcia jak te, które nękają rodziców w dorosłym wieku. Dzieci, które naprawdę pragną czynić dobro, mogą upadać raz po raz, ale za każdym razem potrzebują zachęty, by nabrać energii i nie upaść na duchu. Obserwuj działanie tych młodych umysłów z modlitwą i troską. Wzmacniaj każdy dobry impuls i wspieraj każde szlachetne działanie. — The Signs of the Times, 24 listopad 1881.JWD 193.1

    Zachowujcie niezmienną stanowczość, wolną od gwałtownych uczuć — Dzieci mają wrażliwą i miłującą naturę. Łatwo sprawić im radość i szczęście. Dzięki łagodnej dyscyplinie oraz słowom i czynom nacechowanym miłością matki mogą przywiązać dzieci do swego serca. Niezmienna stanowczość, wolna od gwałtownych uczuć, jest niezbędna do zachowania dyscypliny w rodzinie. Mówcie ze spokojem to, co macie na myśli, i działajcie rozważnie, nie uchylając się od robienia tego, co zapowiadacie.JWD 193.2

    Opłaci się okazywać uczucia waszym dzieciom. Nie odpychajcie ich przez brak zrozumienia dla ich dziecięcych zabaw, radości i smutków. Nigdy nie marszczcie brwi ani nie wypowiadajcie ostrych słów. — Testimonies for the Church III, 532.JWD 193.3

    Nawet uprzejmość musi mieć granice. Autorytet musi być zachowywany ze stanowczą powagą, gdyż w przeciwnym razie będzie przedmiotem kpin i zniewag. Rzekoma łagodność, perswazja i pobłażliwość okazywana wobec młodych przez rodziców i opiekunów to najgorsze, co może ich spotkać. Stanowczość, zdecydowanie i pozytywne wymagania są niezbędne w każdej rodzinie. — Tamże V, 45.JWD 193.4

    Pamiętajcie o własnych błędach — Niechaj ojciec i matka pamiętają, że sami byli dziećmi, zanim dorośli. Choć wiele światła oświecało ich ścieżkę i mają za sobą długie doświadczenie, to jednak łatwo ulegają zawiści, zazdrości i złym domysłom. Z powodu własnych pomyłek i błędów powinni nauczyć się postępować łagodnie z błądzącymi dziećmi. — Manuscript 89, 1894.JWD 193.5

    Czasami możecie być rozdrażnieni, gdy dzieci postępują przeciwnie do waszych poleceń. Ale czy zastanawialiście się nad tym, jak wiele razy wy postępujecie przeciwnie do tego, co Pan nakazał wam czynić?. — Manuscript 45, 1911.JWD 194.1

    Jak zdobyć miłość i zaufanie? — Istnieje niebezpieczeństwo, że rodzice i nauczyciele będą nakazywać zbyt wiele i nadużywać swej władzy, a jednocześnie zaniedbają rozwijanie więzi z dziećmi czy uczniami. Często zachowują się zbyt oschle i sprawują swoją władzę w zimny i niemiły sposób, który nie jest w stanie pozyskać serc ich dzieci i uczniów. Gdyby przygarnęli dzieci do siebie, okazali im miłość i przejawiali zainteresowanie ich staraniami, a nawet ich zabawami, czasami stając się jak dzieci pośród nich, uczyniliby je szczęśliwymi oraz zyskaliby ich miłość i zaufanie. Dzieci łatwiej nauczyłyby się szanować i miłować autorytet swoich rodziców i nauczycieli. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 76-77.JWD 194.2

    Starajcie się naśladować Chrystusa — Chrystus utożsamiał się z pogardzanymi, potrzebującymi i uciśnionymi. Brał na ramiona dzieci i zniżał się do poziomu młodych ludzi. Jego ogromne serce miłości pojmowało ich trudy i potrzeby. Cieszył się ich szczęściem. Jego duch — znużony hałasem i zamieszaniem panującymi w zatłoczonych miastach oraz zmęczony przebywaniem wśród ludzi przebiegłych i obłudnych — znajdował odpoczynek i ukojenie w towarzystwie niewinnych dzieci. Jego obecność nigdy nie była dla nich odpychająca. Majestat niebios skłaniał się, by odpowiadać na ich pytania i przekazywał swoje doniosłe nauki tak prosto, by dzieci mogły je zrozumieć. Zaszczepiał w ich młodych i rozwijających się umysłach ziarna prawdy, które wyrastały i przynosiły obfity plon w późniejszych latach. — Testimonies for the Church IV, 141.JWD 194.3

    Błądzący młodzieniec potrzebujący współczucia — Przeczytałam twoje listy z zainteresowaniem i współczuciem. Chciałabym powiedzieć, że twój syn potrzebuje teraz ojca bardziej niż kiedykolwiek dotąd. Zbłądził, wiesz o tym i on wie, że ty wiesz. Słowa, które wypowiedziałbyś do niego w jego niewinności zupełnie bezpiecznie, tak iż nie przyniosłyby żadnych złych skutków, teraz wydawałyby się mu nieuprzejme i ostre jak nóż. (...). Wiem, że rodzice bardzo dotkliwie odczuwają wstyd z powodu złego postępowania dziecka, które ich znieważyło. Ale czy błądzący zranił serce ziemskiego rodzica bardziej, niż my jako dzieci Boże ranimy naszego niebiańskiego Rodzica, który obdarzył nas i wciąż obdarza swoją miłością, zapraszając nas do powrotu i skruchy z powodu naszych grzechów i win, aby mógł nam przebaczyć nasze przestępstwa?JWD 194.4

    Nie odbieraj mu teraz twojej miłości. Właśnie tej miłości i współczucia potrzebuje on teraz jak nigdy dotąd. Gdy inni patrzą zimno i przypisują najgorsze motywy czynom twojego syna, czy ojciec i matka nie powinni w litościwej czułości starać się wprowadzić jego stopy na bezpieczne ścieżki? Nie wiem, na czym polegały grzechy twojego syna. Mogę jednak bezpiecznie powiedzieć, że jakiekolwiek były, żadne komentarze postronnych osób i żaden nacisk ze strony działań podejmowanych przez osoby trzecie, które sądzą, że czynią sprawiedliwość, nie powinien cię prowadzić do obrania kierunku, który twój syn mógłby zinterpretować tak, iż czujesz się zbyt dotknięty i znieważony, by kiedykolwiek jeszcze obdarzyć go zaufaniem i przebaczyć jego przestępstwa. Niech nic nie pozbawia cię nadziei ani nie odbiera twojej miłości i czułości temu, który zbłądził. Właśnie dlatego, że zbłądził, potrzebuje cię i pragnie, by ojciec i matka pomogli mu wyzwolić się z sideł szatana. Trzymaj go mocno przez wiarę i miłość, a jednocześnie przylgnij do wszechmiłosiemego Odkupiciela, pamiętając, że twój syn ma kogoś, kto jest nim zainteresowany bardziej niż ty sam. (...).JWD 195.1

    Nie mów w sposób zdradzający zniechęcenie i poczucie beznadziejności. Mów odważnie. Powiedz mu, że może on przyjąć odkupienie, a wy, jego ojciec i matka, pomożecie mu przyjąć pomoc z nieba oraz postawić stopy na litej Skale, Chrystusie, by znalazł pewne oparcie i niezawodną siłę w Jezusie. Nawet jeśli jego wina była bardzo ciężka, nie uleczy go ciągłe przypominanie o niej. Właściwy kierunek działania jest potrzebny, by uratować duszę od śmierci i zachować od kolejnych grzechów. — Letter 18, 1890.JWD 195.2

    Szukajcie Bożej pomocy do pokonania porywczego usposobienia — Chciałabym powiedzieć każdemu ojcu i matce:JWD 195.3

    — Jeśli macie porywcze usposobienie, szukajcie u Boga pomocy, by je pokonać. Gdy jesteście prowokowani do niecierpliwości, zamknijcie się w swoim pokoju i na kolanach proście Pana o pomoc, abyście mogli wywierać właściwy wpływ na wasze dzieci. — Manuscript 33, 1909.JWD 195.4

    Matki, gdy ulegacie zniecierpliwieniu i postępujecie surowo z waszymi dziećmi, nie uczycie się od Chrystusa, ale od innego mistrza. Jezus mówi:JWD 196.1

    — “Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,29-30.JWD 196.2

    Gdy wasza praca wydaje się wam ciężka, gdy narzekacie na trudności i próby, gdy wyznajecie brak siły do odparcia pokus i pokonania zniecierpliwienia i gdy chrześcijańskie życie wydaje się wam zbyt trudne, bądźcie pewne, że nie niesiecie jarzma Chrystusa, ale jarzmo innego mistrza. — The Signs of the Times, 22 lipiec 1889.JWD 196.3

    Odzwierciedlanie Bożego podobieństwa — Kościół potrzebuje ludzi cichego i łagodnego ducha oraz wytrwałych i cierpliwych. Niech uczą się tych cech w postępowaniu ze swoimi bliskimi. Niech rodzice myślą znacznie więcej o wiecznym dobru swoich dzieci, niż myślą o ich doczesnej wygodzie. Niech patrzą na swoje dzieci jako młodszych członków rodziny Pańskiej oraz uczą je i dyscyplinują w taki sposób, aby prowadzić je do odzwierciedlania Bożego podobieństwa. — The Review and Herald, 16 lipiec 1895.JWD 196.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents