Rozdział 58 — Nauka praktycznego życia
Dlaczego Bóg wyznaczył pracę dla Adama i Ewy? — Pan stworzył Adama i Ewę i umieścił ich w ogrodzie Eden, aby pielęgnowali ogród i strzegli go dla Stwórcy. Zajęcia, jakie zostały im powierzone, miały służyć ich szczęściu, gdyż w przeciwnym razie Bóg nie wyznaczyłby im pracy. — Manuscript 24b, 1894.JWD 252.2
Podczas narady z Ojcem przed założeniem świata zostało postanowione, że Pan Bóg założy ogród dla Adama i Ewy w Edenie i da im zadanie opiekowania się drzewami owocowymi oraz dbania o roślinność. Użyteczna praca miała być dla nich zabezpieczeniem, a następnie miała być przekazywana następnym pokoleniom aż do końca historii ziemi. — The Signs of the Times, 13 sierpień 1896.JWD 252.3
Przykład Jezusa jako Doskonałego Pracownika — W swoim ziemskim życiu Chrystus był (...) posłuszny i pomocny w domu. Nauczył się ciesielskiego rzemiosła i pracował własnymi rękami w małym warsztacie w Nazarecie. (...). Biblia mówi o Jezusie: “A dziecię rosło i nabierało sił, było pełne mądrości, i łaska Boża była nad nim”. Łukasza 2,40. Gdy pracował On w dzieciństwie i młodości, Jego umysł i ciało rozwijały się. Nie używał swoich sił fizycznych lekkomyślnie, ale ćwiczył je tak, by zachować je w zdrowiu, aby mógł pracować najlepiej pod każdym względem. Nie dopuszczał żadnych uchybień nawet w posługiwaniu się narzędziami. Był doskonałym pracownikiem, podobnie jak doskonały był Jego charakter. — Fundamentals of Christian Education 417-418.JWD 252.4
Każdy wyrób, jaki wyszedł z Jego ręki, był dobrze obrobiony; poszczególne części łączyły się z sobą, jak należy, a całość była w stanie oprzeć się próbie. — Ewangelizacja 260.JWD 253.1
Pracował codziennie z cierpliwością — Jezus swoim przykładem uświęcił skromne ścieżki ludzkiego życia. (...). Jego życie było pełne pilnej pracowitości. On, Majestat nieba, chodził po ulicach ubrany w prosty strój zwykłego robotnika. Wspinał się stromymi drogami, udając się do swojej skromnej pracy. Aniołowie nie byli posyłani, by przenieść Go na swych skrzydłach i oszczędzić Mu męczącej wędrówki albo użyczyć Mu swej siły do wykonania skromnych zadań. Ale gdy pracował celem utrzymania rodziny, spędzając dni w trudzie, posiadał tę samą moc, jaka towarzyszyła Mu, gdy dokonywał cudu nakarmienia pięciu tysięcy głodnych dusz na brzegu Jeziora Galilejskiego.JWD 253.2
Jednak Jezus nie korzystał ze swojej boskiej mocy dla ulżenia swym ciężarom czy oszczędzenia sobie trudu. Przyjął postać ludzką ze wszystkimi towarzyszącymi jej dolegliwościami i nie uchylał się od najtrudniejszych prób. Mieszkał w wiejskim domu, nosił zgrzebne ubranie, przebywał wśród skromnych ludzi i codziennie pracował w cierpliwym trudzie. Jego przykład wskazuje nam, że obowiązkiem człowieka jest być pracowitym, a praca jest zaszczytem. — The Health Reformer, październik 1876.JWD 253.3
Przez długi czas Jezus mieszkał w Nazarecie, nieuznawany i nieznany, aby mógł nauczyć ludzi, jak żyć blisko Boga, pełniąc skromne obowiązki życia. Dla aniołów tajemnicą było to, że Chrystus, Majestat nieba, musiał się uniżyć, nie tylko przyjmując na siebie człowieczeństwo, ale także podejmując największe ciężary i pełniąc najpokorniejszą służbę. Uczynił to, by stać się jednym z nas, zapoznać się z trudem, smutkami i zmęczeniem, jakie są udziałem ludzi. — Tamże.JWD 253.4
Budzenie ambicji użytecznych dokonań — U dzieci i młodzieży należy budzić ambicję ćwiczenia ich sił przez robienie czegoś, co będzie dobre dla nich samych i pomocne dla innych. Ćwiczenie, które rozwija umysł i charakter, uczy użytecznej pracy rąk oraz szkoli młodych do ponoszenia ich części życiowych ciężarów, jest tym, co daje siłę fizyczną i pobudza wszystkie zdolności. Szlachetna pracowitość niesie ze sobą nagrodę w postaci rozwijania nawyku życia dla dobroczynności. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 147.JWD 253.5
Młodzi ludzie powinni być świadomi tego, że życie to poważna praca, poczucie odpowiedzialności i sumienności. Wymagają oni wychowania praktycznego, aby stać się mężczyznami i kobietami, którzy będą sobie radzić z największymi trudnościami. Powinni wiedzieć, że systematyczna i odpowiedzialna praca jest konieczna nie tylko jako zabezpieczenie wobec zmian w życiu, lecz jako pomoc w wielostronnym rozwoju. — Wychowanie 151-152.JWD 254.1
Praca fizyczna nie degraduje — Szeroko rozpowszechnionym błędem jest traktowanie pracy fizycznej jako degradującej. Z tego powodu młodzi ludzie starają się zdobyć wykształcenie, by stać się nauczycielami, urzędnikami, handlowcami czy prawnikami, by zająć jakiekolwiek stanowisko, które nie wymaga pracy fizycznej. Młode kobiety postrzegają prace domowe jako poniżające. A choć fizyczne czynności konieczne do prowadzenia domu, o ile nie są zbyt męczące, sprzyjają zdrowiu, to jednak młodzi ludzie starają się zdobyć wykształcenie, by być nauczycielami czy urzędnikami lub robić cokolwiek, co pozwoli im wykonywać pracę siedzącą w czterech ścianach. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 291.JWD 254.2
Świat jest pełen młodych ludzi, którzy chlubią się tym, że obca jest im wszelka użyteczna praca Ludzie ci są niemal zawsze frywolni, puści i lubią się popisywać, a przy tym są nieszczęśliwi, niezadowoleni oraz bardzo często także roztargnieni i pozbawieni zasad. Takie charaktery są zakałą społeczeństwa i hańbą dla rodziców. — The Health Reformer, grudzień 1877.JWD 254.3
Nikt z nas nie powinien wstydzić się pracy, jakkolwiek marna i ciężka mogłaby się wydawać. Praca uszlachetnia. Wszyscy, którzy pracują głową czy rękami, są ludźmi pracy. Wszyscy oni wykonują swój obowiązek i przynoszą zaszczyt religii, zarówno, gdy pracują, piorąc odzież albo zmywając naczynia, jak i wtedy, gdy udają się na religijne zgromadzenie. Gdy ręce są zajęte najzwyklejszą pracą, umysł może być podniesiony na wyższy poziom i uszlachetniony przez czyste i święte myśli. — Testimonies for the Church IV, 590.JWD 254.4
Młodzi mają być panami, a nie niewolnikami pracy — Młodzież powinna zrozumieć, że praca zachowuje godność człowieka. — Wychowanie 151.JWD 254.5
Główną przyczyną, dla której pracę fizyczną traktuje się pogardliwie, jest niedbały i bezmyślny sposób jej wykonywania. Spełnia się ją z przymusu, a nie z wolnego wyboru. Robotnik nie wykonuje jej z serca, a tym samym nie zdobywa dla niej szacunku. Wychowanie do pracy fizycznej powinno ten błąd naprawić oraz powinno rozwinąć dokładność i sumienność. Uczniowie powinni nauczyć się pracować planowo i przezornie. Należy im nie tylko wpajać najlepsze metody pracy, ale budzić pragnienie udoskonalania ich coraz bardziej. Celem każdego ucznia powinno być udoskonalenie swojej pracy tak dalece, jak tylko rozum ludzki i ludzkie ręce pozwolą.JWD 255.1
Takie wychowanie uczyni młodzież mistrzami, a nie niewolnikami pracy. Uczyni los ciężko pracujących lżejszym i uszlachetni najprostsze zajęcia. Dla człowieka traktującego swą pracę jako udrękę, niechętnie, z zarozumiałą ignorancją i nieczyniącego żadnych starań, by ją ulepszyć — będzie ona zawsze tylko ciężarem. Ten zaś, kto najprostszą pracę traktuje poważnie i zabiera się do niej mądrze, dostrzeże w niej piękno i coś szlachetnego, a w sumiennym i dokładnym wykonaniu znajdzie radość. Jak długo tak wychowany młody człowiek pozostanie uczciwy, jakikolwiek będzie jego zawód, wykonywać go będzie z pożytkiem i honorem. — Tamże 155-156.JWD 255.2
Bogactwo nie jest usprawiedliwieniem lekceważenia praktycznego nauczania — W wielu przypadkach rodzice, którzy są zamożni, nie dostrzegają potrzeby zapewnienia dzieciom edukacji w praktycznych obowiązkach życia, jak również w przedmiotach teoretycznych. Nie widzą konieczności wpojenia dzieciom pełnego zrozumienia potrzeby użytecznej pracy dla dobra ich umysłów i moralności oraz ich przyszłej użyteczności. Jest to potrzebne dzieciom, by w razie nie szczęścia mogły zachować szlachetną niezależność, wiedząc, jak pracować własnymi rękami. Jeśli mają kapitał sił fizycznych, nie będą biedne, nawet jeśli stracą wszystko, co do grosza.JWD 255.3
Wielu z tych, którzy w młodości cieszą się zamożnością, może utracić swoje bogactwo, mając przy tym na utrzymaniu starszych rodziców czy młodsze rodzeństwo. Jakżeż ważne jest zatem, by każdy młody człowiek nauczył się pracy i był przygotowany na taką ewentualność! Bogactwo jest prawdziwym przekleństwem, gdy ci, którzy je posiadają, czynią z niego argument, by nie zapewnić swoim dzieciom znajomości użytecznej pracy, przygotowującej ich do praktycznego życia. — Testimonies for the Church III, 150.JWD 255.4
Dzieci mają wykonywać obowiązki domowe — Wierna matka nie może być i nie będzie wyznawczynią mody ani domową niewolnicą spełniającą kaprysy swoich dzieci i pozwalającą im unikać pracy. Nauczy je wykonywać obowiązki domowe, aby poznały praktyczne życie. Jeśli dzieci dzielą pracę z matką, nauczą się traktować użyteczne zajęcia jako niezbędne dla szczęścia i uszlachetniające, a nie poniżające. Ale jeśli matka uczy swoje córki bezczynności, podczas gdy sama ponosi ciężar pracy w domu, to uczy je traktować ją jak niewolnicę, która ma im służyć i robić za nie to, co one powinny robić. Matka powinna zawsze zachowywać swoją godność. — Pacific Health Journal, czerwiec 1890.JWD 256.1
Niektóre matki dopuszczają się winy, zwalniając swoje córki od trudu i trosk. Czyniąc to, zachęcają je do nieróbstwa. Czasami uzasadniają to, mówiąc:JWD 256.2
— Moje córki są takie słabe.JWD 256.3
Ale taki kierunek postępowania właśnie czyni je słabymi i nieefektywnymi. Dobrze ukierunkowana praca jest tym, czego potrzebują, by stać się silne, żywotne, pogodne, szczęśliwe i odważne, aby umiały stawić czoło różnym wyzwaniom, które niesie życie. — The Signs of the Times, 19 sierpień 1875.JWD 256.4
Wyznaczcie dzieciom użyteczne zadania — Niedbałość rodziców, okazywana przez zaniedbywanie wyznaczania dzieciom zajęć, prowadzi do niewysłowionego zła, zagrażającego życiu wielu młodych ludzi i upośledzającego ich użyteczność.JWD 256.5
Bóg pragnie, by zarówno rodzice, jak i nauczyciele uczyli dzieci praktycznych obowiązków codziennego życia. Zachęcajcie je do pracowitości. Dziewczęta, a nawet chłopcy, którzy nie mają zajęć na świeżym powietrzu, powinni nauczyć się, jak pomagać matce. Od dzieciństwa chłopcy i dziewczęta powinni być uczeni wypełniania trudniejszych obowiązków, aby inteligentnie pomagali w pracach domowych. Matki, cierpliwie uczcie wasze dzieci, jak mają pracować własnymi rękami. Niech zrozumieją, że ich ręce mają być używane tak zręcznie jak wasze podczas wykonywania domowych prac. — The Review and Herald, 8 wrzesień 1904.JWD 256.6
Każde dziecko w rodzinie powinno uczestniczyć w niesieniu domowych ciężarów i powinno być uczone, jak wypełniać swoje zadania wiernie i z pogodą ducha. Jeśli praca jest wyznaczana w ten sposób, a dzieci dorastają przyzwyczajone do pełnienia odpowiednich obowiązków, żaden z domowników nie będzie przepracowany, a wszystko w domu będzie przebiegać przyjemnie i sprawnie. Właściwa ekonomia będzie przestrzegana, gdyż wszyscy będą znali szczegóły prac domowych i będą zainteresowani ich należytym wykonaniem. — The Signs of the Times, 23 sierpień 1877.JWD 256.7
Podstawowa nauka gotowania i szycia — Matki powinny zabrać ze sobą córki do kuchni i nauczyć je, jak należy gotować. Powinny także uczyć je podstaw szycia. Powinny uczyć je, jak wykroić ubranie ekonomicznie i jak ładnie je uszyć. Niektóre matki, zamiast podjąć trud cierpliwego nauczania swoich córek, wolą wszystko robić same. Ale czyniąc to, zaniedbują ważną część wychowania i popełniają wielkie zło wobec dzieci, gdyż w dorosłym życiu będzie im brakować wiedzy w praktycznych obowiązkach życia. — An Appeal to Mothers 15.JWD 257.1
Nauczajcie zarówno chłopców, jak i dziewczęta — Ponieważ kobiety i mężczyźni wspólnie zakładają dom rodzinny, powinni tak chłopcy, jak i dziewczęta poznać obowiązki domowe. Każdy chłopiec powinien nauczyć się takich rzeczy jak ścielenie łóżka, przygotowanie jedzenia, zmywanie naczyń, naprawa odzieży, pranie bielizny i sprzątanie pokoju. W żadnym przypadku te czynności nie przynoszą ujmy jego męskości, odwrotnie, chłopiec poczuje się użytecznym, co wpłynie na jego dobre samopoczucie. Dziewczęta zaś niech się uczą prac uznanych za męskie, a wtedy łatwo poradzą sobie w życiu. — Wychowanie 152.JWD 257.2
Uczenie się właściwego wykorzystywania czasu jest tak samo ważne dla naszych córek, jak i dla naszych synów. Są one tak samo odpowiedzialne wobec Boga za to, jak korzystają z czasu. Życie jest nam dane po to, by mądrze rozwijać dane nam talenty. — The Health Reformer, grudzień 1877.JWD 257.3
Dostrzeganie przywileju oszczędzania sił matki — Każdego dnia w domu jest praca do wykonania — gotowanie, zmywanie naczyń, zamiatanie i odkurzanie. Matki, czy nauczyłyście wasze córki wykonywać te codzienne obowiązki? (...). Ich mięśnie wymagają ćwiczenia. Zamiast ćwiczyć, skacząc i grając w piłkę czy krokieta, niech ich wysiłek fizyczny ma jakiś cel. — Manuscript 129, 1898.JWD 257.4
Uczcie dzieci wykonywania ich części pracy w domu. Zajmijcie je jakimiś użytecznymi zadaniami. Pokażcie im, jak wykonywać wyznaczoną im pracę łatwo i dobrze. Pomóżcie im uświadomić sobie, że niosąc ulgę matce w jej pracy, oszczędzają jej silę i przedłużają jej życie. Wiele zmęczonych pracą matek przedwcześnie zeszło do grobu tylko dlatego, że ich dzieci nie nauczyły się pomagać im w ich obowiązkach. Budząc ducha niesamolubnej służby w domu, rodzice prowadzą swoje dzieci bliżej do Chrystusa, który jest ucieleśnieniem niesamolubności. — Manuscript 70, 1903.JWD 258.1
Doświadczenie szczęścia — Dzieci, pozwólcie matce usiąść w wygodnym fotelu i poproście ją, by powiedziała wam, co macie robić. Jakimże miłym zaskoczeniem będzie to dla wielu zmęczonych i przepracowanych matek! Dzieci i młodzież nigdy nie poczują zadowolenia, póki nie będą wiernie wykonywać obowiązków domowych, by dać odpoczynek zmęczonym rękom, sercu i umysłowi matki. Są to szczeble drabiny rozwoju, która poprowadzi je do wyższego wykształcenia.JWD 258.2
Wierne wykonywanie codziennych obowiązków przynosi zadowolenie i pokój, które stają się udziałem prawdziwego domowego pracownika. Ci, którzy zaniedbują wykonywanie swojej części obowiązków domowych, to ci, których dręczą samotność i niezadowolenie, gdyż nie nauczyli się prawdy, że szczęście znajduje się przez pełnienie części obowiązków spoczywających na matce i innych domownikach. Wielu nie nauczyło się najbardziej użytecznych lekcji, których zrozumienie jest niezbędne dla ich przyszłego dobra. — Manuscript 129, 1898.JWD 258.3
Nagroda za wierność w pełnieniu obowiązków domowych — Wierne wypełnianie obowiązków domowych (spełnianie zadań z należytą biegłością, nawet tych najprostszych i najskromniejszych) jest prawdziwie uwznioślające. Taki boski wpływ jest potrzebny. W nim znajduje sią pokój i święta radość. Ma on uzdrawiającą moc. Będzie on niepostrzeżenie i bezwiednie łagodził rany duszy, a nawet cierpienia ciała. Pokój umysłu, wynikający z czystych i świętych motywów działania, nada nieograniczoną żywotność wszystkim organom ciała. Wewnętrzny pokój i sumienie wolne od uchybień wobec Boga obudzą i ożywią intelekt jak rosa padająca na wrażliwe rośliny. Wówczas wola będzie właściwie ukierunkowana i kontrolowana oraz bardziej zdecydowana, a jednocześnie wolna od wypaczeń. Rozmyślania będą przyjemne, gdyż będą uświęcone. Pokój umysłu, jaki możecie posiąść, będzie błogosławieństwem dla wszystkich, z którymi będziecie się stykać. Ten pokój i wyciszenie z czasem staną się naturalne i będą jaśnieć jak cenne promienie, docierając do wszystkich wokoło, a odbite będą wracać do was. Im więcej będziecie doświadczać tego niebiańskiego pokoju i wycieszenia umysłu, tym bardziej będą się one potęgować. Jest to aktywna i żywa radość, która nie przytępia moralnej energii, ale budzi ją do większej aktywności. Doskonały pokój jest cechą nieba, posiadaną przez aniołów. — Testimonies for the Church II, 326-327.JWD 258.4
W niebie będzie panować aktywność — Aniołowie są pracownikami — sługami Bożymi posyłanymi do ludzi. Ci leniwi słudzy, którzy oczekują bezczynności w niebie, mają fałszywe pojęcie o tym, jak tam będzie. Stwórca nie przygotował żadnego miejsca, w którym ktokolwiek mógłby zaspokajać pragnienie grzesznego nieróbstwa. Niebo jest miejscem pełnej zainteresowania aktywności, ale dla zmęczonych i obciążonych, którzy stoczyli dobry bój wiary, aktywność ta będzie wspaniałym odpoczynkiem, gdyż ich udziałem będzie wieczna młodość i żywotność nieśmiertelności, a ponadto nigdy więcej nie będą musieli borykać się z grzechem i walczyć z szatanem. Dla tych pełnych energii pracowników stan wiecznej bezczynności byłby nie do zniesienia. Niebo bez zajęcia nie byłoby dla nich niebem. Ścieżka trudu wyznaczona chrześcijanom na ziemi może się wydawać mozolna i męcząca, ale została uhonorowana stopami Odkupiciela, a ten, kto idzie tą świętą drogą, jest bezpieczny. — Christian Temperance and Bible Hygiene 99.JWD 259.1