Rozdział 7 — Praktyczne lekcje z księgi przyrody

Głos Boga w dziełach Jego rąk — Dokądkolwiek się zwrócimy, słyszymy głos Boga i widzimy dzieła Jego rąk. Od groźnego pomruku grzmotu i nieustannego szumu oceanu po radosne pieśni napełniające lasy melodią przyroda dziesiątkami tysięcy głosów oddaje chwalę Panu. Na ziemi, w morzu i na niebie, przez zdumiewające barwy i odcienie różniące się wspaniałym kontrastem albo połączone w harmonii, widzimy Jego chwałę. Wieczne wzgórza mówią o Jego potędze. Drzewa poruszające swymi zielonymi sztandarami w blasku słońca i kwiaty w swoim delikatnym pięknie wskazują na swego Stwórcę. Żywa zieleń, która dywanem okrywa czarną ziemię, mówi o Bożej trosce o najskromniejsze z Jego stworzeń. Jaskinie morskie i głębiny ziemi objawiają Jego skarby. Ten, który umieścił perły w oceanach oraz ametyst i chryzolit pośród skał, jest miłośnikiem piękna. Słońce wschodzące na niebie reprezentuje Tego, który jest życiem i światłem dla wszystkiego, co stworzył. Cały blask i piękno, które zdobią ziemię i oświecają niebo, mówią o Bogu.JWD 39.3

Zatem, czy korzystając z Jego darów, mamy zapomnieć o Dawcy? Niech prowadzą nas one raczej do rozważania Jego dobroci i miłości. Niech wszystko, co piękne w naszym ziemskim domu, przypomina nam o krystalicznej rzece i zielonych polach, falujących drzewach i żywych źródłach, świetlanym mieście i chórze w białych szatach w naszym niebiańskim domu — tym świecie piękna, którego żaden artysta nie może namalować i żaden śmiertelny język opisać. “Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują”. 1 Koryntian 2,9. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 54-55.JWD 40.1

O miłości i charakterze Boga — Matki (...) nie powinny tak bardzo zajmować się tym, co sztuczne, i tak wypalać się troską, że nie będą miały czasu uczyć swoje dzieci z wielkiej Bożej księgi przyrody, wpajając w młode umysły piękno otwierających się pąków i kwiatów. Wyniosłe drzewa i wspaniałe ptaki śpiewające radosne pieśni swemu Stwórcy przemawiają do dziecięcych zmysłów, mówiąc o dobroci, miłosierdziu i łaskawości Pana. Wszystkie liście i kwiaty z ich różnorodnymi barwami, napełniające powietrze wonią, uczą ich, że Bóg jest miłością. Wszystko, co dobre, miłe i piękne w tym świecie, mówi im o miłości naszego niebiańskiego Ojca. Charakter Boga mogą one ujrzeć w Jego stworzonych dziełach. — The Signs of the Times, 5 sierpień 1875.JWD 40.2

O Bożej doskonałości — Jak poszczególne elementy przyrody okazują swoje uznanie dla Największego Robotnika, pełniąc najlepiej swoją rolę upiększania ziemi i reprezentowania doskonałości Boga, tak ludzie powinni starać się w swojej sferze reprezentować Jego doskonałość, pozwalając Panu realizować przez nich Jego zamiary dotyczące sprawiedliwości, miłosierdzia i dobroci. — Letter 47, 1903.JWD 40.3

O Stwórcy i sobocie — Kto daje nam blask słońca, sprawiający, że ziemia wydaje plon i rodzi owoce? Kto daje nam życiodajne deszcze? Kto dał nam niebo nad nami oraz słońce i gwiazdy na niebie? Kto obdarzył was rozumem i czuwa nad wami dzień po dniu? (...). Za każdym razem, gdy patrzymy na świat, przypominamy sobie o potężnej ręce Boga, który powołał świat do istnienia. Sklepienie niebieskie nad naszymi głowami i ziemia pod naszymi nogami, okryta dywanem zieleni, przywołują na myśl moc Pana i Jego łaskawość. On mógł uczynić trawę brunatną lub czarną, ale jest miłośnikiem piękna, a więc dał nam piękne rzeczy, na które możemy patrzeć. Kto mógłby pomalować kwiaty delikatnymi barwami, jakie nadał im Bóg? (...).JWD 40.4

Nie mamy lepszego podręcznika niż przyroda. “Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną; nie pracują ani przędą. A powiadam wam: Nawet Salomon w całej chwale swojej nie był tak przyodziany, jak jedna z nich”. Mateusza 6,28-29. Niechaj umysły naszych dzieci wznoszą się do Boga. Właśnie w tym celu dał nam On siódmy dzień i uczynił go pamiątką swego dzieła stworzenia. — Manuscript 16, 1895.JWD 41.1

Posłuszeństwo prawu — Ta sama moc, która utrzymuje przyrodę, działa także w człowieku. Te same potężne prawa, które rządzą ciałami niebieskimi i atomem, rządzą życiem ludzkim. Prawa rządzące działaniem serca i regulujące bieg życia są prawami tej samej Istoty, która dała prawa dla duszy. Od Niego pochodzi wszelkie życie, dlatego musimy żyć z Nim w idealnej harmonii. Dla wszystkich Jego tworów istnieje tenże warunek — życie musi być podtrzymywane przez przyjmowanie go od Boga i ma się rozwijać zgodnie z Jego wolą. Przekraczając prawo Boże pod względem fizycznym, psychicznym lub moralnym, wytwarza się zamęt i anarchię w całym systemie wszechświata, co prowadzi do ruiny.JWD 41.2

Wszystko staje się jasne i zrozumiałe dla człowieka, który właściwie i prawidłowo potrafi wytłumaczyć sobie lekcje pobierane z przyrody. Świat jest otwartą księgą, a życie szkołą. Wszystko, co się działo i dzieje, musi wpłynąć na ukształtowanie charakteru ludzkiego, społeczność z Bogiem i przyrodą, powszechne działanie prawa oraz skutki przestępstwa. Wszystkie te wyżej wspomniane czynniki są lekcjami, które dzieci muszą sobie przyswoić. — Wychowanie 71.JWD 41.3

Inne lekcje płynące z praw przyrody — Uprawiający ziemię rolnik odkryje w niej nieprzebrane skarby. Lecz nikt nie może pracować na roli i oczekiwać z niej pożytku, jeśli nie będzie szanował praw przyrody. Uprawa każdej rośliny wymaga specjalnej wiedzy. Każdy gatunek potrzebuje odpowiednio uprawionej ziemi. O każdą roślinę należy się troszczyć w takim stopniu, w jakim ona tego wymaga. Dobre zbiory uzależnione są od stosowania się rolnika do tych warunków.JWD 41.4

Specjalnej ostrożności wymaga przesadzanie młodych roślin, by nie naruszyć ich korzeni. Troska o młode rośliny, plewienie i podlewanie, chronienie ich przed przymrozkiem w nocy, a przed zbyt intensywnymi promieniami słońca w dzień, przed chorobami i insektami, okopywanie, grabienie — wszystko to uczy i rozwija charakter człowieka. Uprawa ziemi wymaga, oprócz troski, wiele cierpliwości, zwracania uwagi na drobiazgi i posłuszeństwo prawom. Jest ona doskonałym ćwiczeniem dla każdego człowieka.JWD 42.1

Stały kontakt z tajemnicami życia w przyrodzie oraz służenie cudownym rzeczom stworzonym przez Boga w dużej mierze ułatwiają ludziom pojmowanie prawdy i wysubtelniają ich naturę. Nauka nabyta w tych warunkach może oddziaływać i wpływać na innych. — Tamże 79.JWD 42.2

Lekcje z siewu ziarna — Przypowieść o siewcy i ziarnie zawiera głęboką duchową lekcję. Ziarno oznacza zasady zasiane w sercu, a jego wzrost oznacza rozwój charakteru. Niech ta nauka będzie praktyczna. Dzieci mogą przygotować glebę i zasiać ziarno. Gdy pracują w ten sposób, rodzic czy nauczyciel może im wyjaśnić funkcjonowanie ogrodu serca, sianie dobrego albo złego ziarna w nim oraz to, że jak ogród musi zostać przygotowany na ziarno, tak serce musi zostać przygotowane na ziarno prawdy. W miarę jak rośliny wzrastają, można kontynuować analogię między rzeczywistym a duchowym siewem. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 142.JWD 42.3

Wrzucone do ziemi ziarno mówi o śmierci Chrystusowej, a młoda roślina przebijająca się przez skorupę ziemi o zmartwychwstaniu. — Wychowanie 78.JWD 42.4

Ogród serca potrzebuje pielęgnacji — Uprawa ziemi wiele uczy. Kto osiedla się na niezaoranym ugorze, nie oczekuje natychmiastowych plonów. Aby ziemia rodziła, należy ją pilnie i wytrwale uprawiać, zasiać ziarna i troskliwie je pielęgnować. Podobnie ma się sprawa z duchowym rozsiewaniem ziarna. Ogród serca musi być troskliwie uprawiony, a rola wzruszona przez skruchę. Złe rośliny, starające się zagłuszyć dobre, muszą być wyrwane. Grunt zarośnięty chwastami i cierniami wymaga żmudnej uprawy. Tak samo wszelkie złe skłonności muszą być z serca usunięte i wyrwane z korzeniami. Stać się to może tylko przy wielkim wysiłku woli dzięki mocy Chrystusowej. — Tamże 79.JWD 42.5

Wzrastanie w łasce — Mówcie swoim dzieciom o cudotwórczej mocy Boga. Gdy będą studiować wielki podręcznik przyrody, Pan będzie oddziaływał na ich umysły. Rolnik orze ziemię i sieje ziarno, ale nie może sprawić, by ono wykiełkowało. Musi polegać na Bogu, iż On uczyni to, czego żadna ludzka moc nie może uczynić. Pan wkłada swoją życiową moc w ziarno, sprawiając, że budzi się ono do życia. Pod Jego opieką zarodek życia przebija się przez twardą otoczkę, w której jest zamknięty, i wyrasta, by przynieść plon. Najpierw pojawia się źdźbło, następnie kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy dzieci słuchają o dziele, którego Bóg dokonuje dla ziarna, uczą się tajemnicy wzrastania w łasce. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 124-125.JWD 43.1

Wznoszenie się ponad otoczenie — W Ameryce rosną lilie wodne. Te piękne kwiaty wyrastają czyste, nieskazitelne, doskonałe i bez żadnej wady. Wyrastają z masy mułu. Powiedziałam kiedyś mojemu synowi:JWD 43.2

— Chciałabym, żebyś zerwał dla mnie jedną lilię możliwie najbliżej korzenia. Czegoś cię o niej nauczę.JWD 43.3

Zerwał kilka lilii, a ja obejrzałam je. Ich łodygi były pełne otwartych kanalików, dzięki którym lilie czerpały substancje z czystego gruntu pod mułem i wyrastały czyste i nieskazitelne. Nie wchłaniały mułu. Nie przyswajały niczego brudnego, dzięki czemu zachowywały czystość.JWD 43.4

Właśnie tak mamy uczyć naszą młodzież w tym świecie. Niech ich umysły i serca będą uczone, kim jest Bóg, kim jest Jezus Chrystus i jaką ofiarę złożył za nas. Niech czerpią czystość, cnotę, łaskę, uprzejmość, miłość i cierpliwość. Niech czerpią je ze Źródła wszelkiej mocy. — Manuscript 43a, 1894.JWD 43.5

Lekcje zaufania i wytrwałości — “Naprawdę, pytaj bydła, a nauczy cię, i ptactwa niebieskiego, a powie ci, (...) i ryb morskich, a one opowiedzą ci”. Joba 12,7-8. “Idź do mrówki, (...) przypatrz się jej postępowaniu”. Przypowieści 6,6. “Spójrzcie na ptaki niebieskie”. Mateusza 6,26. “Spójrzcie na kruki”. Łukasza 12,24.JWD 43.6

Nie wystarczy opowiadać dzieciom o stworzeniach Bożych. Niech je uczą same zwierzęta i owady. Mrówki pokazują cierpliwą i żmudną pracę społeczną, przezwyciężanie trudności i troszczenie się o przyszłość. Ptaki uczą człowieka ufności. Nasz Ojciec niebiański troszczy się o nie, lecz one także muszą pracować. Same budują swe gniazda, muszą się starać o pożywienie i dbać o pisklęta. Narażone są w każdej chwili na niebezpieczeństwo ze strony wroga, który czyha, aby je zabić. Z jakąż ufnością zabierają się ptaki do pracy! Jakżeż radosne są ich pieśni!JWD 43.7

Piękny jest opis troski Bożej o zwierzęta leśne: “Góry wysokie są dla kozic, skały są schronieniem świstaków”. Psalmów 104,18.JWD 44.1

Pan kazał wytrysnąć źródłom na pagórkach, gdzie “gnieździ się ptactwo niebieskie, świergoce pośród gałęzi”. Psalmów 104,12. Wszystkie stworzenia leśne, górskie i morskie są częścią składową Jego gospodarstwa. Otwiera rękę swoją i nasyca wszystkie stworzenia. Patrz Psalmów 145,16. — Wychowanie 83.JWD 44.2

Owady uczą pracowitości — Dla inteligentnych ludzi pracowita pszczoła jest przykładem, który z powodzeniem mogą naśladować. Owady te przestrzegają doskonałego porządku, a w ulu nie ma miejsca dla próżniaków. Wykonują swoją wyznaczoną pracę nad podziw inteligentnie i aktywnie. (...). Mędrzec zwraca naszą uwagę na jedne z najmniejszych istot na ziemi:JWD 44.3

— “Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej postępowaniu, abyś zmądrzał. Nie ma ona wodza ani nadzorcy, ani władcy, a jednak w lecie przygotowuje swój pokarm, w żniwa zgromadza swoją żywność. (...) Mrówki, ludek słaby, a jednak w lecie zbierają swój pokarm”. Przypowieści 6,6-8; 30,25.JWD 44.4

Możemy uczyć się od tych małych nauczycieli lekcji wierności. Gdybyśmy z taką samą pilnością rozwijali zdolności, którymi obdarzył nas wszechmądry Stwórca, jakżeż znacząco wzrosłyby nasze możliwości w zakresie użyteczności. Oko Boga spoczywa na najmniejszych z Jego stworzeń, a zatem czyżby miał On nie dostrzegać człowieka stworzonego na Jego podobieństwo i nie wymagać od niego odpowiednich zysków ze wszystkich możliwości, jakimi go obdarzył? — Testimonies for the Church IV, 455-456.JWD 44.5