Ważność szukania rady w modlitwie

Podejście do sprawy z modlitwą i naradzając się — Uczestnicy każdej bitwy muszą podjąć pewne ryzyko. Nie mogą liczyć na to, że zawsze z kwatery głównej będą otrzymywać rozkazy. Muszą we wszystkich okolicznościach robić to, co najlepsze, radząc się wspólnie, modląc żarliwie do Boga i prosząc Go o mądrość. W takich usiłowaniach musi być łączność i jedność. — Letter 14, 1887.Ew 65.8

Częste narady — W związku z głoszeniem poselstwa wielkim miastom jest wiele rodzajów pracy, którą wykonać powinni pracownicy o różnych talentach. Niektórzy mogą pracować w ten, inni w tamten sposób... Jako współpracownicy Boga muszą dążyć do jedności między sobą. Często należy zwoływać narady i wykazywać zawsze dobrą i serdeczną współpracę. Przede wszystkim każdy musi szukać mądrości u Jezusa, a nie spolegać na ludziach, nie od nich otrzymywać wskazówki. — Testimonies for the Church IX, 109 (1909).Ew 66.1

Brat radzi się brata — Jako pracownicy musimy się wspólnie naradzać we wszystkich trudnych kwestiach. Słuszne jest, aby brat radził się brata. Gdy to żeśmy uczynili, mamy jeszcze przywilej skłonić razem głowy w modlitwie, prosząc o Boską mądrość i radę. Ale gdy jeden tylko głos ludzki jest mocą decydującą, wtedy popełnia się wiele smutnych błędów. — Letter 186, 1907.Ew 66.2

Ujawnione słabości i ułomności — Pracownicy powinni zawsze naradzać się wspólnie. Nikt nie może spolegać w swej pracy na niezależnym rozsądku własnym, pracować tylko według własnego rozumienia, jeżeli nie posiada skarbnicy, z której by czerpał swoje zasoby... Pokazano mi, że kierownictwo i zarząd Dzieła Bożego nie mogą spoczywać w niedoświadczonych rękach. Ci, którym brak szerszych doświadczeń, nie są ludźmi odpowiednimi do pełnienia poważnych, odpowiedzialnych funkcji, jakkolwiek mogą uważać siebie za posiadających ku temu odpowiednie kwalifikacje. Ludzie ci widzą u siebie samą tylko doskonałość, ale bracia ich dostrzegają w nich ułomności i błędy. — The Review and Herald, 8 grudzień 1885.Ew 66.3

Kaznodzieje muszą znaleźć czas na modlitwę — Mam obowiązek wezwać lud do nieszczędzenia wysiłków w dziele ratowania dusz. Potrzebujemy wzrostu i pomnożenia wiary. Serca członków zboru powinny tonąć w modlitwie za tych, którzy głoszą Ewangelię. Kaznodzieje muszą znaleźć czas, by modlić się za siebie i za lud Boży, któremu służą zgodnie z powołaniem. — Letter 49, 1903.Ew 66.4

Czas modlitwy przynosi pokrzepienie — My, pracownicy, szukajmy Pana wspólnie. Sami nie jesteśmy w stanie nic zdziałać, ale z Chrystusem możemy i potrafimy wszystko uczynić. Bóg chce, abyśmy byli dla siebie pomocą i błogosławieństwem, abyśmy byli silni w Panu i w potędze Jego mocy... Bóg żyje i rządzi. On chce udzielić nam takiej pomocy, jakiej potrzebujemy. Jest naszym przywilejem, że zawsze i wszędzie możemy otrzymać siłę oraz zachęcenie z Jego błogosławionej obietnicy: “Łaska moja jest dla was wystarczająca”. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 129 (1886).Ew 66.5