Miłość i obowiązek

Miłość ma bliźniaczą siostrę, którą jest obowiązek. Miłość i obowiązek należą do siebie. Jeżeli dzieci obdarza się tylko miłością, nie myśląc o obowiązkach, stają się one uparte, niegrzeczne, samolubne, nieposłuszne i samowolne. Jeżeli surowy obowiązek pozbawi się łagodnej i ujmującej miłości, rezultat będzie podobny. Obowiązek i miłość muszą działać wspólnie, ażeby dzieci mogły być właściwie wychowane.SS1 227.3

Już w Starym Testamencie udzielono kapłanom wytycznych: “Gdy mówię do bezbożnego: Bezbożniku, na pewno umrzesz, a ty nic nie powiesz, aby odwieść bezbożnego od jego postępowania, wtedy ten bezbożny umrze z powodu swojej winy, lecz jego krwi zarządam od ciebie. Lecz gdy ostrzeżesz bezbożnego, aby się odwrócił od swojego postępowania, a on się nie odwróci od swojego postępowania, to umrze z powodu swojej winy, lecz ty uratujesz swoją duszę”. Ezechiela 33,8.9.SS1 227.4

Tutaj jasno i wyraźnie wyłożono obowiązek sług Bożych. Nie można ich zwolnić od sumiennego pełnienia zleconego im obowiązku ganienia grzechów i nieprawości ludu Bożego. Choć jest to niewdzięczne zadanie i ten, kto błądzi, na pewno nie przyjmie napomnień z radością, to w większości wypadków każdy zganiony przyjąłby przestrogę i naganę, gdyby inni się w to nie mieszali. Stają po stronie winnego, litują się nad nim i koniecznie chcą go bronić. Nie rozumieją, że złoczyńca obudził gniew Pana, ponieważ sprawa Boża doznała szkody, a imię Jego zostało zelżone.SS1 228.1

Zła droga, którą obrał winny, odepchnęła ludzi od prawdy, stali się w wierze jakby rozbitkami. Ale sługa Boży, którego zdolność przewidywania i poczucie sprawiedliwości przyćmiły złe wpływy, staje chętnie po stronie tego, który obraził Boga, i którego wpływ wyrządził tak wiele zła, zamiast stanąć u boku ludzi, którzy ganią nieprawość i grzech. Jeżeli tak postępuje, to jakby mówił do grzesznika: “Nie kłopocz się, nie upadaj na duchu, tak czy inaczej ostatecznie masz rację”. Kto tak mówi, nie powiada nic innego, jak tylko: “Twoja sprawa ma się dobrze”.SS1 228.2

Bóg żąda od swoich sług, by chodzili w świetle i nie zamykali oczu na działalność szatana. Powinni być przygotowani do ostrzegania tych, których niepokoi chytrość szatana, i do ganienia ich. Szatan stosuje wszystkie możliwe środki, by zdobyć przewagę. On nie odpoczywa, lecz ustawicznie ściga swój cel. Jest czujny i sprytny, wykorzystuje każdą sposobność i obraca ją na swoją korzyść w walce przeciwko prawdzie i interesom królestwa Bożego. Jest faktem godnym pożałowania, że słudzy Boga nie są świadomi nawet połowy przebiegłości szatana, a jest mu to bardzo potrzebne. Zamiast sprzeciwiać się diabłu i uciekać od niego, wielu skłania się do kompromisu z mocami ciemności.SS1 228.3