Wydarzenie o proroczym znaczeniu

Izaak był symbolem Syna Bożego, złożonego na ofiarę za grzechy świata. Bóg chciał objawić Abrahamowi radosną nowinę o zbawieniu człowieka. Ażeby to osiągnąć i by ta prawda stała się żywą dla Abrahama, a wiara została jego wypróbowana, zażądał od niego ofiary z umiłowanego syna. Cały żal, ból i męka, jakie Abraham przecierpiał w tej straszliwej, budzącej grozę próbie, miały mu pomóc w zrozumieniu planu odkupienia upadłej ludzkości i zachowaniu tego planu w głębi duszy. Osobiste doświadczenie Abrahama pozwoliło mu pojąć nie dające się ogarnąć wyrzeczenie wszechmogącego Boga, który pozwolił umrzeć swemu Synowi, by zachować człowieka od pewnej zguby. To, co zniósł Abraham, dochowując posłuszeństwa boskiemu nakazowi ofiarowania syna, było czymś więcej niż jakiekolwiek inne tortury duszy.SS1 247.2

Bóg posłał swego Syna do życia pełnego pokory, ubóstwa, trudu i znoju, na hańbę i męczeńską śmierć na krzyżu. Nie było anioła, który przyniósłby Mu radosną wieść: “Dosyć! Nie umrzesz, Mój Synu umiłowany”. Legiony aniołów, pełne bólu, czekały spodziewając się, że tak, jak w przypadku Izaaka, Bóg w ostatnim momencie zapobiegnie tej haniebnej śmierci, ale nie pozwolono im zanieść takiej wieści umiłowanemu Synowi Bożemu. Upokorzenie i poniżenie w sali sądowej i w drodze na Golgotę musiało się dokonać. Szydzono z niego, opluwano Go, a On cierpliwie znosił drwiny, szyderstwa i obelgi tych, którzy Go nienawidzili, wreszcie zawisł na krzyżu, skłonił głowę i umarł.SS1 247.3

Czy mógł Bóg dać nam większy dowód miłości, niż skazując swego Syna na tak straszne cierpienia? I tak jak dla człowieka dar Boga był darem z łaski i Jego miłość jest miłością nieskończoną, tak też Jego oczekiwanie od nas posłuszeństwa, ufności, niepodzielnego serca i uczuć są odpowiednio do Jego daru nieskończone. On domaga się od nas wszystkiego, co człowiek jest w stanie Mu dać. Z naszej strony poddanie się woli Boga musi być proporcjonalne do daru Bożego. Musi być doskonałe i nie może w nim być żadnego niedostatku. Wszyscy jesteśmy dłużnikami Boga. On ma wymagania wobec nas, a my nie możemy ich spełnić, nie poświęciwszy Mu się całkowicie. Bóg żąda natychmiastowego dobrowolnego posłuszeństwa, niczego pośledniejszego nie przyjmie. Mamy teraz możność zapewnić sobie miłość i upodobanie Boże. Ten rok jest może ostatnim rokiem w życiu niejednych ludzi, którzy te słowa czytają. Czy są młodzi ludzie, co przeczytali ten apel, a mimo to woleli przyjemności świata niż pokój wewnętrzny, jaki daje Chrystus żarliwie szukającemu i radosnemu wykonawcy Jego woli?SS1 248.1