Dziesiąta część dochodu

Bóg wyznaczył jedną dziesiątą część dochodu jako rzecz dla siebie. Pozostawił ją sumieniu i dobrej woli ludzi, którym w systemie dziesięcin pozostawia wolną rękę. W sprawie tej ma decydować sumienie, dlatego uchwalono plan jednoznaczny dla wszystkich ludzi. Ale nikogo nie wolno zmuszać.SS1 262.1

Bóg w ustawach Mojżeszowych żądał od ludzi dziesiątej części wszystkich ich dochodów. Powierzył ich pieczy wszystkie sprawy życia doczesnego. Przekazał im zastaw, który mieli pomnażać i którego część mieli Mu zwracać. Żądał tylko części dziesiątej i to jest najmniejsza część, której jako zwrotu od człowieka oczekuje. Powiedział: “Pozostawiam ci dziewięć dziesiątych, dla siebie zaś żądam jednej dziesiątej. Ta część do mnie należy”. Gdy ludzie zatrzymują dziesięcinę dla siebie, ograbiają Boga. Poza dziesięciną z dochodów Bóg żądał jeszcze ofiary dziękczynienia i ofiary ku Jego chwale.SS1 262.2

To, co zatrzymujemy z jednej dziesiątej dochodów — Bogu należnej — odnotowane zostaje w księgach niebios jako grabież, jako złodziejstwo. Kto tak postępuje, oszukuje swego Stwórcę. Gdy to zaniedbanie przedstawia się ludziom, nie wystarcza, ażeby zmienili swe postępowanie i od tej godziny zaczęli działać według sprawiedliwych zasad. Nie poprawią tym cyfr zapisanych w księgach niebieskich, są one dowodem roztrwonienia własności powierzonej ich pieczy, a mającej być zwróconą Wierzycielowi. Za brak sumienności i godną pogardy niewdzięczność wobec Boga muszą wyrazić szczerą i głęboką skruchę.SS1 262.3

“Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie: W czym cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i daninach. Jesteście obłożeni klątwą, ponieważ mnie oszukujecie, wy, cały naród. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! — mówi Pan Zastępów — czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę”. Malachiasza 3,8-10. W tych słowach jest obietnica, że posłuszni, którzy wszystką dziesięcinę zniosą do spichlerza Pańskiego, będą obdarzeni błogosławieństwem i łaską Bożą.SS1 262.4

“I zabronię potem szarańczy pożerać wasze plony rolne, wasz winograd zaś w polu nie będzie bez owocu — mówi Pan Zastępów. Wszystkie narody będą was nazywać szczęśliwymi, bo będziecie krajem uroczym — mówi Pan Zastępów”. Malachiasza 3,11.12. Gdyby wszyscy, którzy wyznają prawdę, usłuchali wezwania Boga i składali dziesięcinę, która według Jego słów do Niego należy, skarbiec obficie by się napełnił i znalazłyby się środki potrzebne na szerzenie potężnego dzieła ratowania ludzi.SS1 262.5

Bóg daje człowiekowi dziewięć dziesiątych, domagając się jednej dziesiątej dla swoich świętych celów. W ten sposób daje człowiekowi sześć dni na własną pracę, zatrzymując dla siebie siódmy dzień tygodnia. Odłączył ten dzień od innych dni. Podobnie jak sobota, tak i dziesiąta część dochodów jest święta, Bóg zarezerwował ją dla siebie. Chce prowadzić swoje dzieło na ziemi przy pomocy środków, które powierzył człowiekowi.SS1 263.1

Bóg żądał od swego starodawnego ludu, aby się zgromadzał trzy razy w roku. “Trzy razy w roku zjawi się każdy mężczyzna spośród was przed Panem, Bogiem twoim, na miejscu, które wybierze: w Święto Przaśników, w Święto Tygodni i w Święto Szałasów, lecz nie zjawi się przed Panem z próżnymi rękami. Ale każdy przyjdzie z odpowiednim darem swoim według błogosławieństwa, jakiego Pan, Bóg twój, ci udzielił”. 5 Mojżeszowa 16,16.17. Nie mniej niż jedna trzecia dochodów przeznaczana była na ofiary i cele religijne.SS1 263.2

Gdy lud Boży, w jakimkolwiek czasie, radośnie i chętnie przynosił dary i składał ofiary dla dzieła Bożego, doświadczał zawsze wypełnienia obietnic Bożych. Dobrobyt towarzyszył mu w tej mierze, w jakiej okazywał posłuszeństwo żądaniom Bożym. Skoro tylko uznawał zarządzenia Boże i postępował zgodnie z nimi, spichrze ludu napełniały się po brzegi. Ale gdy ograbiał Boga z danin i dziesięcin, przekonywał się, że nie tylko Pana ograbiał, ale i samego siebie, gdyż Bóg ograniczał swe łaski i dobrodziejstwa w takim właśnie stopniu, w jakim lud ograniczał swe ofiary Jemu należne.SS1 263.3