Niezależność nie jest uznana

W świetle prawa Paweł widzi w sobie grzesznika. Zrozumiał, że właśnie przekraczał ten zakon, którego wedle swego przekonania tak gorliwie przestrzegał. Żałuje, że go naruszał, i umiera dla grzechu, staje się posłuszny żądaniom prawa Bożego i wierzy w Chrystusa jako w swego Zbawiciela. Przyjmuje chrzest i głosi Jezusa tak żarliwie i z takim zapałem, z jakim uprzednio Go potępiał.SS1 278.4

W nawróceniu Pawła znajdujemy dla siebie zasady o doniosłym znaczeniu, o którym stale powinniśmy pamiętać. Gdzie Zbawiciel świata posiada swój Kościół, tam w sprawach wiary nie uznaje żadnego doświadczenia ani działania, niezależnych od powołanego i uznawanego przez siebie Kościoła.SS1 279.1

Wielu ludzi jest zdania, że odpowiadają przed Chrystusem jedynie za swoje zrozumienie i doświadczenia, niezależnie od uznanych w świecie Jego naśladowców. Ale takie postępowanie Jezus piętnował w swych naukach i przypowieściach. Piętnowały je również przykład postępowania Jezusa i fakty, które mają służyć ku naszemu pouczeniu.SS1 279.2

Oto Paweł, ten, któremu Chrystus chciał powierzyć zadanie o wyjątkowym znaczeniu, który był dla Niego wybranym narzędziem i który rozmawiał z Jezusem twarzą w twarz. A jednak temu Pawłowi Jezus osobiście nie udzielił żadnej nauki o prawdzie. Powstrzymał go tylko w jego niszczycielskim zapędzie i przekonał do siebie. A gdy Paweł pyta: “Co chcesz, abym uczynił?”, Zbawiciel nie odpowiada mu wprost, lecz łączy go ze swym Kościołem. Tam powiedzą mu, co będzie jego zadaniem.SS1 279.3

Jezus jest przyjacielem grzesznika. Serce ma zawsze otwarte, zawsze wrażliwe na ludzką biedę. Jezusowi jest dana wszelka moc na niebie i na ziemi, ale On szanuje te środki i sposoby, które sam ustanowił dla oświecenia i zbawienia ludzi. Kieruje Saula do zboru, uznając w ten sposób moc, którą przelał na swój Kościół, posiadacza światła dla świata. Kościół jest widocznym ciałem Chrystusa na ziemi, a postanowienia Chrystusa wymagają poszanowania. Wobec Saula Ananiasz reprezentuje Chrystusa, a także sługi Chrystusa na ziemi, powołane do działania w zastępstwie Zbawiciela.SS1 279.4

Chrystus dał swemu Kościołowi prawo decydowania: “Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie”. Mateusza 18,18. Nie jest dozwolone, ażeby ktokolwiek występował na własną odpowiedzialność i reprezentował swe osobiste poglądy bez względu na Kościół i jego sąd. Bóg nadał swemu Kościołowi najwyższą władzę, jaka jest pod niebem. W zjednoczonym ludzie Bożym przejawia się głos Boga i tę cechę Kościoła uznawać należy w każdym przypadku.SS1 279.5

Bóg obdarzył swój Kościół mężami doświadczonymi, którzy pościli, płakali i modlili się po całych nawet nocach, ażeby Pan odsłonił ich sercom Pismo Święte. Ci ludzie w pokorze przekazywali dla dobra świata dobrodziejstwa swoich głębokich przeżyć i doświadczeń. Czy to ich rozeznanie przychodzi z nieba czy od ludzi? Czy ma ono jakąś wartość, czy też jest bez wartości? — Testimonies for the Church III, 450-451 (1875).SS1 279.6