Chrystus uwalnia

Przykład Chrystusa pokazuje nam, że jedyną nadzieją na zwycięstwo jest ustawiczne opieranie się atakom szatana. Chrystus pokonał wielkiego przeciwnika w walce z pokusami. Znał On moc szatana nad rodem ludzkim i zwyciężył ją dla naszego dobra. Jako zwycięzca pozwala nam korzystać z osiągnięć swego zwycięstwa, abyśmy opierając się pokusom szatana mogli połączyć naszą słabość z Jego siłą, naszą niegodność z Jego zasługami. Wsparci w walce z pokusą Jego pokrzepiającą mocą jesteśmy w stanie oprzeć się najokrutniejszym napaściom i zwyciężyć, jak On zwyciężał.SS1 287.2

Dzięki niewyrażalnym cierpieniom Zbawiciel dał nam możność uzyskania zbawienia. Na tym świecie nie był On znany ani czczony. Swym poniżeniem i upokorzeniem mógł przygotować człowieka do przyjęcia niebiańskich zaszczytów i nieśmiertelnej radości w Jego królestwie. Czy grzeszny człowiek może sarkać i szemrać, dlatego że królestwo niebieskie można osiągnąć jedynie walką, poniżeniem i ciężkim znojem?SS1 287.3

Wiele dumnych serc dręczą pytania: Dlaczego muszę się wpierw ukorzyć i skruszyć, zanim będę miał pewność, że Bóg mnie przyjmie i da mi nieprzemijające dziedzictwo? Dlaczego droga do nieba nie jest lżejsza, przyjemniejsza i bardziej pociągająca? Wszystkich wątpiących i narzekających odsyłamy do naszego Mistrza — do Jego cierpień pod ciężarem ludzkich win, do Jego cierpliwości w znoszeniu najostrzejszych cierpień z głodu. Był bez grzechu, więcej jeszcze, był Księciem Niebios, który dla dobra człowieka przyjął na siebie grzechy rodu ludzkiego. “Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a ranami jego jesteśmy uleczeni”. Izajasza 53,5.SS1 287.4

Chrystus poświęcił dla człowieka wszystko, ażeby umożliwić mu uzyskanie wiecznego dziedzictwa. Grzeszny człowiek musi teraz okazać, co on ze swej strony gotów jest ofiarować dla Chrystusa, by zdobyć nieśmiertelną chwałę. Ten, kto właściwie pojmuje sens wielkości zbawienia i jego cenę, nigdy nie będzie narzekać ani szemrać, że siać musi z płaczem, że udziałem chrześcijanina w życiu doczesnym jest walka i wyrzeczenia. Warunki zbawienia człowieka ustanowił Bóg. Wziąć krzyż swój i zaprzeć się siebie — to warunek, po którego spełnieniu żałujący, skruszony grzesznik znajdzie pokój i pokrzepienie. Myśl o tym, że Jezus przyjął upokorzenie i złożył siebie w ofierze, jakiej od żadnego człowieka nigdy nie będzie się żądało, powinna uciszyć każde szemranie i sprzeciw. Najsłodsza radość ogarnia tego, kto szczerze żałuje, że naruszył prawo Boże, i wierzy w Chrystusa jako Odkupiciela i Orędownika grzesznych.SS1 287.5

Z wielkim nakładem sił zabiegają ludzie o doczesny zysk. Znoszą trudy, kłopoty i wyrzeczenia, ażeby zdobyć choć trochę ziemskich skarbów. Dlaczego więc grzesznik miałby wykazywać mniej woli, by znieść cierpienia i znoje i mniej poświęcać się, by zabezpieczyć sobie niezniszczalny skarb niebiański — życie, które odpowiada życiu boskiemu, koronę nieśmiertelnej chwały, która nigdy nie przeminie? Nieograniczony skarb niebios, niezmierzone dziedzictwo, którego wartość polega na wiecznej chwale, muszą być przez nas zdobyte za wielką cenę. Nie narzekajcie na wyrzeczenia, jakie znosicie, gdyż Pan życia i chwały dawno to zniósł, jeszcze przed nami. Nie unikajmy cierpień i niedostatku, ponieważ Pan Niebios cierpiał niedostatek dla dobra grzeszników. Kiedy wyzbywamy się wygód i spokoju, żadna mimowolna zła myśl nie powinna w nas powstać, ponieważ Zbawiciel świata wziął to wszystko na siebie dla naszego dobra. Jeżeli kiedykolwiek dokładnie zliczymy okazje, kiedyśmy zaparli się siebie, wyrzekli czegokolwiek i przynieśli ofiarę — to pod każdym względem kosztowało nas to mniej aniżeli Księcia żywota. Każda ofiara, jaką składamy, staje się bez wartości, jeśli porównamy ją z ofiarą, jaką Chrystus złożył za nas.SS1 288.1