Kaznodzieje winni być przykładem
Kaznodzieje Chrystusowi, którzy chcą być Jego przedstawicielami, powinni pójść za Jego przykładem i przede wszystkim stosować umiar we wszystkim. Ich zadaniem jest przybliżyć ludowi przykład życia Chrystusa przez własne życie pełne wyrzeczeń, ofiar, poświęcenia i miłości bliźniego. Chrystus zwyciężył łaknienie dla dobra człowieka, a słudzy Chrystusa winni na Jego miejscu świecić innym swoim przykładem godnym naśladowania. Kto nie odczuwa konieczności zwalczania łakomstwa, nie osiągnie zwycięstw, jakie jest w stanie odnieść; stanie się niewolnikiem żołądka i pożądliwości. Żołądek i pożądliwość dopełnią kielicha nieprawości mieszkańców ziemi.SS1 296.3
Mężowie, którym zlecono głosić światu ostatnie poselstwo przestrogi, poselstwo, które ma zdecydować o wiecznym losie dusz, powinni w sposób praktyczny, własnym życiem, dać poznać głoszone przez siebie prawdy. Powinni stać się dla ludu wzorem i przykładem, tak w jedzeniu i piciu, jak pod względem czystości rozmów, ubioru i zachowania. Obżarstwo, zaspokajanie niskich instynktów i straszliwe grzechy kryją się nieraz za osłoną rzekomej świętości u wielu “zawodowych” przedstawicieli Chrystusa na całym świecie. Są wśród nich ludzie wybitnie utalentowani, o wrodzonych wspaniałych zdolnościach, którzy nie dają z siebie nawet połowy tego, co by dać mogli, gdyby zachowywali umiar we wszystkich rzeczach. Uleganie obżarstwu i niskim popędom zaćmiewa umysł, pomniejsza siły fizyczne i osłabia siłę moralną. Myśli stają się mętne; słowa nie posiadają siły, nie ożywia ich Duch Boży, nie zdobywają serc słuchaczy.SS1 296.4
Nasi prarodzice stracili Eden przez łakomstwo. Jedyną dla nas nadzieją na odzyskanie raju jest wyrzeczenie się wszelkiego łakomstwa.SS1 296.5
Umiarkowanie w jedzeniu, panowanie nad namiętnościami zachowują sprawność, dają duchową i moralną siłę, umożliwiając ludziom podporządkowanie wszelkich skłonności kierownictwu wyższych mocy, pozwalając im trafnie odróżnić dobro od zła, rzeczy święte od pospolitych.SS1 297.1
Wszyscy, którzy właściwie pojmują ofiarę Chrystusa — opuszczenie domu w niebie, przyjście na świat, by pokazać człowiekowi sposób odrzucenia pokusy — z radością wyrzekną się siebie i chętnie będę uczestniczyć w cierpieniach Chrystusa.SS1 297.2