Doświadczenia Izraela — przestrogą

Szemranie starożytnego Izraela, jego pełne buntu niezadowolenie, a także potężne cuda dokonane dla jego dobra oraz kary za bałwochwalstwo i niewdzięczność — wszystko to zostało napisane dla naszego dobra. Przykład starożytnego Izraela jest dla ludu Bożego przestrogą przed niewiarą i narażaniem się na gniew Boży. Gdyby w świętym zapisie pominięto nieprawości Hebrajczyków, a opisano tylko ich zalety, ich historia nie byłaby nam, a faktycznie jest, ku nauce.SS1 308.1

Niepobożni i ci, którzy miłują grzech, usprawiedliwiają swoje występki błędami mężów Bożych, którym Bóg w dawnych czasach dał wpływy i znaczenie. Argumentują, że skoro owi święci mężowie ulegali pokusom i popełniali grzechy, to nie można się temu dziwić, że i oni dzisiaj grzeszą, błądzą i czynią zło. Mając przed sobą tak znakomite wzory przestępstw dają do zrozumienia, że nie są w końcu tak źli, jak by się to wydawało.SS1 308.2

Zasady sprawiedliwości wymagały wiernego oddania faktów dla dobra wszystkich, którzy będą kiedykolwiek czytać Pismo Święte. Jest to dowód mądrości Bożej. Od nas się oczekuje posłuszeństwa prawu Bożemu. Nie tylko poucza się nas o karze, jaką pociąga za sobą nieposłuszeństwo, ale historię Adama i Ewy w raju oraz tragiczne skutki ich nieposłuszeństwa wobec Bożych rozkazów opowiedziano nam dla naszego dobra i ku przestrodze. Sprawozdanie jest pełne i jasne.SS1 308.3

Prawo nadane człowiekowi w Edenie zostało zapisane wraz z karą za jego naruszenie w przypadku nieposłuszeństwa. Potem następuje historia pokusy i upadku oraz kary nałożonej na naszych nieposłusznych rodziców. Przykład ich dany jest nam jako przestroga przed nieposłuszeństwem, abyśmy mogli być pewni, że zapłatą za grzech jest śmierć, i że karząca sprawiedliwość Boża będzie zawsze wymierzona, a od swych stworzeń wymaga On ścisłego zachowywania przykazań. Gdy prawo zostało ogłoszone na górze Synaj, wyraźnie określono pojęcie kary; pogwałcenie przykazań nieuchronnie pociągało za sobą ukaranie. Jakże wyraźnie świadczą o tym fakty opisane w Starym Testamencie!SS1 308.4

Natchnione pióro, wierne swemu zadaniu, opowiada o grzechach, które przemogły Noego, Lota, Mojżesza, Abrahama, Dawida i Salomona; nawet silny duchowo Eliasz uległ pokusie w czasie straszliwej próby. Wiernie opisano nieposłuszeństwo Jonasza, bałwochwalstwo Izraela, zaparcie się Chrystusa przez Piotra, ostre starcie między Pawłem a Barnabą, potknięcia i ludzkie słabości proroków i apostołów — to wszystko wyłożył Duch Święty, zerwawszy zasłonę z ludzkiego serca. Przed nami odsłonięte zostało życie wierzących wraz z wszystkimi ich wadami i słabościami ku nauce dla wszystkich późniejszych pokoleń. Gdyby oni nie mieli swoich słabych stron, byliby nadludźmi, a my, z naszą grzeszną naturą, wpadlibyśmy w rozpacz, czy kiedykolwiek osiągniemy taki szczyt doskonałości. Jednak gdy widzimy, jak walczyli i upadali, jak podnosili się i w końcu zwyciężali dzięki łasce Bożej, nabieramy otuchy i odwagi, wznosimy się ponad przeciwności, które występny świat stawia nam na drodze.SS1 308.5

Bóg sumiennie karał wszystkie występki. Posyłał proroków, by przestrzegali wiernych, ganili ich grzechy i ogłaszali wyroki. Ci, którzy zapytują, dlaczego Słowo Boże ujawnia grzechy ludu w tak wyraźny sposób, żeby szydercy drwili, a pobożni płakali, powinni zastanowić się nad tym, że to wszystko napisano ku ich nauce, by wystrzegali się zła, a brali przykład z prawości tych, którzy godnie służyli Panu.SS1 309.1

Potrzebne są nam właśnie nauki, jakich udziela Biblia, ponieważ ujawniając grzech mówi także o zapłacie za niego. Żal i pokuta winnych, a także lament chorej z powodu grzechu duszy dobiegają do nas z przeszłości i mówią, że i wówczas — podobnie jak dzisiaj — człowiek potrzebował przebaczającej łaski Boga. Biblia uczy nas, że Bóg karze występek, ale lituje się nad skruszonym grzesznikiem i przebacza mu.SS1 309.2

W swej opatrzności Pan uważał za stosowne w różnoraki sposób nauczać i ostrzegać swój lud. Objawił mu swoją wolę za pomocą bezpośrednich rozkazów, pism świętych i ducha proroctwa. Moim dziełem jest nazywać po imieniu wady, błędy i grzechy ludu Bożego. Wyniesienie na światło dzienne grzechów pewnych osób, to nie dowód, że te osoby są w oczach Boga gorsze od wielu tych, których błędy nie zostały ujawnione. Wyjaśniono mi, że to nie ja wybieram dla siebie zadanie, lecz pokornie muszę słuchać woli Bożej. Błędy i wykroczenia wielu chrześcijan są zapisane ku pouczeniu tych ludzi, którzy mogą ulec takim samym pokusom. Doświadczenie jednego służy jako ostrzeżenie dla innych, którym grozi takie samo niebezpieczeństwo.SS1 309.3

W ten sposób ukazuje się napaści i sidła szatana, a także znaczenie doskonalenia charakteru chrześcijańskiego i środki temu służące. Bóg wyjaśnia nam przy tym, co jest konieczne, żeby uzyskać Jego błogosławieństwa. Wielu ludzi, gdy piętnuje się ich grzechy, przejawia skłonności do buntu. Taki jest duch obecnego pokolenia, które żąda: “Mówcie nam raczej słowa przyjemne”. Izajasza 30,10. Duch Proroctwa mówi jednak prawdę, i tylko prawdę. Rośnie i panoszy się nieprawość, stygnie miłość wielu rzekomych naśladowców Chrystusa. Są zaślepieni co do niegodziwości własnego serca i nie zdają sobie sprawy ze swego beznadziejnego położenia. Bóg w swoim miłosierdziu unosi kurtynę i pokazuje im, że “za sceną jest oko”, które nie tylko dostrzega ukrytą winę, ale i zna motywy postępowania.SS1 309.4

Grzechy popularnych Kościołów są wybielane. Wielu ich członków ulega najgorszym nałogom, brnąc w nikczemności. Babilon upadł, stając się haniebną klatką dla nieczystych i znienawidzonych ptaków! Najbardziej plugawe grzechy naszych czasów plenią się bujnie pod płaszczykiem chrześcijaństwa. Wielu głosi, że prawo Boże zostało zniesione, przeżyło się. I życie ich na pewno odpowiada takiej wierze. Gdzie nie ma prawa, tam też nie ma przestępstwa, nie ma grzechu, ponieważ grzech jest przestępstwem prawa.SS1 310.1

Umysł cielesny jest wrogiem Boga, buntuje się przeciwko Jego woli. Niech tylko raz zrzuci brzemię posłuszeństwa Panu, a zaczyna się nieświadomie staczać w bezprawie grzechu. Nieprawość bierze górę wśród tych, którzy tak dostojnie potrafią rozprawiać o szczerej i doskonałej swobodzie religijnej. Ich postępowanie jest wstrętne dla Pana i są współpracownikami przeciwnika dusz. Światło objawionej prawdy jest odebrane ich oczom, a piękno szczerej pobożności wydaje im się złudą. Jest to zastanawiające, na jak kruchych podstawach wielu ludzi buduje swą nadzieję na królestwo niebieskie! Drwią z prawa Wszechmogącego Pana, jak gdyby chcieli rzucić Mu wyzwanie, a Jego słowa pozbawić wartości. Nawet szatan przy swojej doskonałej znajomości prawa Bożego nie ośmieliłby się wygłaszać takich przemówień, jakie niektórzy kaznodzieje nienawidzący przykazań wygłaszają z kazalnicy. I szatan okazuje radość z powodu ich bluźnierstwa.SS1 310.2

Widziałam, jakim staje się człowiek nie posiadający znajomości woli Bożej. Zbrodnie, występki i nieprawości są treścią jego życia. Lecz gdy Duch Boży objawi mu pełne znaczenie prawa, jakaż zmiana następuje w sercu takiego człowieka! Jak Belsazar czyta zapis ręki Wszechmocnego i świadomość winy przytłacza jego duszę. Gromy Słowa Bożego wyrywają go z letargu i w imieniu Jezusa woła o łaskę. Takich pokornych próśb Bóg zawsze słucha uważnie. Nigdy nie odprawi skruszonego grzesznika bez słów pociechy.SS1 310.3

Pan uważał za wskazane, by objawić mi w widzeniu potrzeby i błędy swego ludu. Chociaż było to dla mnie bardzo bolesne, wiernie i sumiennie wskazałam występnym ich błędy i możliwości wyzbycia się ich, zgodnie z tym, co podyktował mi Duch Boży. W wielu wypadkach spotkałam się z oszczerstwami. Właśnie ci zwrócili się przeciwko mnie, dla których pracowałam i cierpiałam. Jednak nie pozwoliłam się sprowadzić z mojej drogi. Bóg dał mi polecenie, z Jego pomocą mogłam spełnić bolesne obowiązki, które On na mnie nałożył. Tym samym Duch Boży dawał przestrogi i oznajmiał wyroki, nie pozbawiając nikogo miłościwej obietnicy łaski.SS1 310.4

Gdyby lud Boży przyjął nauki Pana i zrozumiał Jego postępowanie, odnalazłby dla swych stóp prostą drogę i światło, które by go wiodło przez mrok oraz zniechęcające trudności. Dawid nauczył się mądrości z tego, jak Bóg postępował wobec niego i kornie się poddał karaniu Najwyższego. Dokładny opis jego prawdziwego stanu, dany przez proroka Natana, pozwolił Dawidowi zrozumieć jego grzech i pomógł mu się go wyzbyć. Dawid przyjął radę pokornie i ugiął się przed Bogiem. “Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia duszę”. Psalmów 19,8. — powiedział.SS1 311.1