Krzyż objawia istotę ofiary

Napisano: “Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele, uzbrójcie się też i wy tą myślą, gdyż kto cieleśnie cierpiał, zaniechał grzechu”. 1 Piotra 4,1. I znowu: “Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował” (1 Jana 2,6), zapytajmy teraz, jak postąpiłby Zbawiciel, gdyby się znalazł w naszej sytuacji? Jakie by poniósł trudy dla zbawienia dusz? Na to pytanie odpowiedzią jest przykład Chrystusa. Zrzekł się swej królewskiej godności, wyzbył chwały niebios, poświęcił bogactwa i ubrał swe bóstwo w człowieczeństwo, by móc dotrzeć do ludzi tam, gdzie oni żyli. Jego przykład świadczy o tym, że oddał swe życie za grzeszników.SS1 329.4

Szatan powiedział Ewie, że zaspokojeniem niedozwolonego łakomstwa będzie mogła osiągnąć wyjątkowy stan szczęśliwości, lecz dana ludziom obietnica Boga spełni się jedynie dzięki samozaparciu. Kiedy Chrystus, dla odkupienia ludzkości, znosił na krzyżu hańby śmiertelne męki, ludzka natura doznała wywyższenia. Jedynie przez krzyż rodzaj ludzki może być wywyższony na tyle, by połączyć się z niebem. Samozaparcie i cierpienie spotykają nas w wędrówce do nieba na każdym kroku.SS1 330.1

Ofiarny duch odpowiada sposobowi myślenia istot niebieskich, duch egoizmu jest pochodzenia szatańskiego. Ofiarna miłość Chrystusa objawiła się na krzyżu. Chrystus dał wszystko, co posiadał, a potem oddał samego siebie, aby człowiek mógł być zbawiony. Krzyż Chrystusa zwraca się z apelem o dar serca do każdego naśladowcy boskiego Zbawiciela. Zasadą tam zilustrowaną jest dawać i jeszcze raz dawać. To jest prawdziwy owoc chrześcijańskiego życia, pokazany w rzeczywistości w prawdziwej ofiarności i dobrych uczynkach. Zasadą ludzi myślących po świecku jest brać i jeszcze raz brać! W ten sposób postępując myślą, że zapewnią sobie szczęście, ale gdy urzeczywistnią te swoje zamiary w całej rozciągłości, ich owocem będzie nędza i śmierć.SS1 330.2

Misją naśladowców Chrystusa jest zanieść prawdę do wszystkich mieszkańców ziemi i uwolnić ich od winy oraz obojętności. Ludzie muszą otrzymać prawdę, aby się przez nią uświęcić. Jesteśmy nosicielami światła Bożego. Nasze talenty, środki, wiedza dane są nam nie tylko dla naszego własnego dobra. Należy je używać dla zbawienia dusz, muszą służyć do wyrywania człowieka z grzesznego życia i przywiedzenia go do Boga przez Jezusa Chrystusa.SS1 330.3

Powinniśmy być gorliwymi, oddanymi tej sprawie pracownikami, starając się kierować skruszonych i wierzących grzeszników do Jezusa oraz wszczepiając w ich umysły głębsze zrozumienie miłości Bożej do człowieka. “Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”. Jana 3,16. Jakaż to nie dająca się z niczym porównać miłość! Powinniśmy poświęcić tej miłości, zdumiewającej miłości Boga do świata, który Go nie miłował, nasze najgłębsze myśli, bowiem rozmyślanie o tym wywiera wprost przemożny wpływ na naszą duszę i poddaje umysł woli Bożej. Ludzie chciwi zysku, którzy nie znaleźli zadowolenia i szczęścia w swych błędnych poczynaniach na rzecz świata, potrzebują poznania prawdy, by zaspokoić nieustanny głód i pragnienie swej duszy.SS1 330.4