Odpowiedzialność przed Bogiem
“Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny”. Łukasza 16,10. Jest wierny w rozporządzaniu swymi ziemskimi dobrami, choćby one były bardzo niewielkie. Czyni sprawiedliwy użytek z tego, co Bóg mu powierzył. Będzie wierny swemu wyznaniu. “Kto w najmniejszej jest niesprawiedliwy i w wielkiej jest niesprawiedliwy”. Ten, kto będzie się starał trzymać z dala od Boga to, co mu Bóg powierzył, będzie niewierny w sprawach Bożych pod każdym względem. “Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie byliście wierni, któż wam powierzy prawdziwą wartość?” Łukasza 16,11. Jeżeli nie będziemy rzetelnie zarządzać tym, co nam Bóg jedynie powierzył, nigdy nie będziemy posiadaczami nieśmiertelnego dziedzictwa. “A jeśli nie byliście wierni w sprawie cudzej, któż wam poruczy rzecz własną?” Łukasza 16,12.SS1 54.2
Jezus wykupił nas. Zbawienie jest naszą własnością. Tu na ziemi zostaliśmy umieszczeni na próbę, aby wykazać, czy zasługujemy na życie wieczne, czy jesteśmy godni Pana. Bóg wypróbowuje nas, powierzając nam dobra ziemskie. Jeżeli jesteśmy wierni w dysponowaniu, szafowaniu tym, co nam powierzył, i staramy się dzieło Jego posunąć naprzód, Bóg przyjmie nas w swoim królestwie. “Nie możecie Bogu służyć i mamonie”. Łukasza 16,13; Mateusza 6,24. “Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca”. 1 Jana 2,15.SS1 54.3
Nie podoba się Bogu opieszały i niedbały sposób, w jaki wielu rzekomych wyznawców prowadzi swe ziemskie sprawy. Wydaje się, że ludzie ci zapomnieli, iż własność, której używają, należy do Boga i muszą rozliczyć się przed Nim ze swego szafarstwa. Niektórzy pozostawiają swe ziemskie interesy nieuporządkowane. Szatan ma na to oko i uderza przy sprzyjającej okoliczności. To on swymi sprytnymi posunięciami pozbawia święcących sobotę wielu środków materialnych. Niektórzy z tych, co dożyli sędziwego wieku, nie mają ochoty uporządkować swych ziemskich spraw. W nieoczekiwanym momencie zaczynają chorować i umierają. Dzieci tych ludzi, nie zainteresowane prawdą, przejmują własność rodziców. Szatan tak pokierował sprawą, jak odpowiadała ona jego celowi.SS1 55.1
Ujrzałam w duchu ten budzący grozę fakt, że szatan i jego aniołowie więcej mieli do czynienia z zarządzeniem własnością ludu, uważającego się za lud Boży, niż Pan. Wielu szafarzy dni ostatecznych jest ludźmi nierozumnymi. Tolerują i znoszą cierpliwie to, że szatan kieruje ich poczynaniami i interesami i że środki, które właściwie należą do Boga i powinny być wydane na cel Boży, zasilają szeregi zła. Bóg patrzy na was, o niewierni szafarze, i wezwie do złożenia rachunku z waszego postępowania! Widziałam również, że słudzy Boga mogą być odpowiedzialnymi zarządcami swoich interesów na obszarze tego świata, że potrafią właściwie szafować swoimi dobrami. Jest rzeczą zrozumiałą, że ludzie sędziwi, chorowici, bezdzietni, zostawiają swe majętności do dyspozycji dzieła Bożego, ażeby, gdy nagle umrą, były wykorzystane dla sprawy Pańskiej. Szatan i jego aniołowie triumfują, widząc swoje sukcesy w tej dziedzinie. Wielu takich, którzy powinni być rozumnymi dziedzicami zbawienia, prawie umyślnie wypuszcza pieniądze Pańskie z rąk, oddając je nieprzyjacielowi. W ten sposób umacniają królestwo szatana i, jak się wydaje, nie zwracają na to najmniejszej uwagi.SS1 55.2